miércoles, 13 de junio de 2018

Sosiego

Los momentos vividos hace pocos días permanecerán grabados en nuestras memorias durante mucho tiempo, especialmente para aquellos que hemos tenido el privilegio de vivirlos de manera presencial y no a través de los medios de comunicación. Incluso para los que estábamos allí todo aconteció muy rápido, diría que tanto que no parecía real.

Quince días después de aprobar los Presupuestos para 2018 y por medio de una moción de censura, Rajoy y su gobierno eran despojados de sus atribuciones en poco más de 24 horas. Un hecho insólito en nuestra democracia ya que es la primera vez que prosperaba una moción de censura, aupó al poder a un Partido y a su líder, que habían cosechado los peores resultados de su historia en dos elecciones generales seguidas. Lo lograron con el voto de un variopinto arco parlamentario que incluye a aquellos de quienes poco antes renegaban, afirmando que jamás serían su apoyo para nada: populistas, independentistas, radicales e incluso a dos diputados de Bildu.

Ciudadanos, con los nervios a flor de piel, sigue con sus prisas por convocar elecciones. Las encuestas les daban – insisto, daban - ganadores y había que ir a las urnas como fuera. Actuaron irresponsablemente y provocaron este caos, igual que si en un mar lleno de tiburones a alguien que está en el agua le abren una herida. En pocos minutos los escualos olfatearán la sangre y se echarán encima de la víctima. Ciudadanos allanó el camino a quienes vieron la oportunidad de desalojar al PP del gobierno a cualquier precio.

La conmoción que esto ha producido ha sido grande, pero serán el paso del tiempo y la Historia los que acabarán juzgando estos acontecimientos y poniendo a cada uno de sus protagonistas en el lugar que merecen.

En clave de Partido, escribo este artículo después de acudir a la Junta Directiva nacional del mío, el PP, donde el todavía presidente Rajoy nos ratificaba su decisión de dejar su cargo y convocar un Congreso extraordinario para elegir a quien deberá tomar el relevo. No puedo ocultar mi tristeza por ver el final que estos acontecimientos han deparado a un hombre cabal y sencillo, que ha dedicado gran parte de su vida al servicio de la sociedad. Y digo bien, al servicio. Un final inmerecido a tantos años de entrega.

Tiene razón Rajoy cuando dice que ahora “toca organizarse para una etapa de oposición, de control y de propuestas, haciéndolo con el rigor, con la solvencia y con la seriedad con que este partido se conduce siempre”.

Rigor, solvencia y seriedad. A estos tres calificativos le añadiría la recomendación que Feijoo hacia estos últimos días ante la insistencia de los periodistas para conocer sus planes, “sosiego”. Para los tiempos que se avecinan serán necesarias grandes dosis de sosiego, no solamente para aquellos que tienen que tomar importantes decisiones que afectarán a la vida del partido, sino también para todos cuantos se muevan en el escenario político durante los próximos meses. A todos ellos, sosiego.

Acougo

Os momentos vividos hai poucos días permanecerán gravados nas nosas memorias durante moito tempo, especialmente para aqueles que tivemos o privilexio de vivilos de maneira presencial e non a través dos medios de comunicación. Mesmo para os que estabamos alí todo aconteceu moi rápido, diría que tanto que non parecía real.

Quince días despois de aprobar os Orzamentos para 2018 e por medio dunha moción de censura, Rajoy e o seu goberno eran desposuídos das súas atribucións en pouco máis de 24 horas. Un feito insólito na nosa democracia xa que é a primeira vez que prosperaba unha moción de censura, levantou ao poder a un Partido e ao seu líder, que cultivaran os peores resultados da súa historia en dúas eleccións xerais seguidas. Lográrono co voto dun variado arco parlamentario que inclúe a aqueles de quen pouco antes renegaban, afirmando que xamais serían o seu apoio para nada: populistas, independentistas, radicais e mesmo a dous deputados de Bildu.

Cidadáns, cos nervios a flor de pel, segue coas súas présas por convocar eleccións. As enquisas dábanlles – insisto, daban - gañadores e había que ir ás urnas como fose. Actuaron irresponsablemente e provocaron este caos, igual que se nun mar cheo de quenllas a alguén que está na auga ábrenlle unha ferida. En poucos minutos os escualos ulirán o sangue e botaranse encima da vítima. Cidadáns achandou o camiño a quen viu a oportunidade de desaloxar ao PP do goberno a calquera prezo.

A conmoción que isto produciu foi grande, pero serán o paso do tempo e a Historia os que acabarán xulgando estes acontecementos e poñendo a cada un dos seus protagonistas no lugar que merecen.

En clave de Partido, escribo este artigo despois de acudir á Xunta Directiva nacional do meu, o PP, onde o aínda presidente Rajoy ratificábanos a súa decisión de deixar o seu cargo e convocar un Congreso extraordinario para elixir a quen deberá tomar a substitución. Non podo ocultar a miña tristeza por ver o final que estes acontecementos depararon a un home cabal e sinxelo, que dedicou gran parte da súa vida ao servizo da sociedade. E digo ben, ao servizo. Un final inmerecido a tantos anos de entrega.

Ten razón Rajoy cando di que agora “toca organizarse para unha etapa de oposición, de control e de propostas, facéndoo co rigor, coa solvencia e coa seriedade con que este partido condúcese sempre”.

Rigor, solvencia e seriedade. A estes tres cualificativos engadiríalle a recomendación que Feijoo cara a estes últimos días ante a insistencia dos xornalistas para coñecer os seus plans, “acougo”. Para os tempos que se aveciñan serán necesarias grandes doses de acougo, non soamente para aqueles que teñen que tomar importantes decisións que afectarán á vida do partido, senón tamén para todos cuantos móvanse no escenario político durante os próximos meses. A todos eles, acougo.

0 comentarios: