miércoles, 8 de septiembre de 2010

Mucho ruido y pocas... novedades

Termina el verano, estación pensada para el relax y el descanso. Siempre supuse que el descanso entre otras cosas llevaba consigo un cierto ambiente alejado de los ruidos habituales que invaden el día a día de nuestras ciudades.

Pero lo cierto es que hoy en una playa, en casi todas las playas, es difícil abstraerse de los ruidos que rodean al que intenta pasear, leer, o simplemente tomar el sol. No es raro que las motos de agua aparezcan solitarias o en grupo y nos deleiten con su manía de dar vueltas sobre si mismas provocando olas para hacer más divertido su paseo, al tiempo que menean hasta el mareo a los usuarios de pedaletas. Pero tampoco es de extrañar escuchar la música de algún chiringuito, las bocinas de coches que han quedado bloqueados por otros automóviles, los gritos de alguna pandilla que todavía no digirió totalmente el alcohol de la noche anterior, o los acelerones de algún motero que de esta forma nos anuncia que tiene una buena máquina.

Son sólo algunos ejemplos de las torturas auditivas que podemos encontrar en esos lugares que antaño eran de descanso y cada día cuesta más soportar.

Pero las ciudades tampoco se quedan atrás. Hasta hace relativamente poco tiempo vivir en las proximidades de una zona verde, de un parque, era garantía de tranquilidad, de escuchar solamente el chirriar de las cadenas de los columpios, algún grito de niños y el trinar de los pájaros. Hoy estos sonidos han sido sustituidos por otros más poderosos, y así, a cualquier hora lo que escucharan los vecinos de estos anhelados lugares, serán los rugidos de las maquinas de podar o de soplar las hojas caídas. Rugidos que con total seguridad rebasan los decibelios permitidos en las Ordenanzas de contaminación acústica que los propios ayuntamientos, que a todo buen vecino o propietario de negocio hacen cumplir bajo amenaza de sanción o cierre, incumplen con sus operarios o empresas de servicios.

Mucho ruido sí, y pocas novedades que compensen este desasosiego. Las únicas han sido los anuncios de la necesidad de subir los impuestos “porque en España están muy bajos" (Pepe Blanco), los de la Ministra Salgado diciendo lo contrario, la ausencia de Zapatero en su cita minera de Rodiezmo, y también su todavía inexplicable actitud de boicot y ausencia en el Xacobeo 2010.

Mientras, en Lugo se siguen levantando aceras, tirando cafeterías para después hacer otra nueva en las inmediaciones de la derribada, y sobre todo se siguen subiendo pisos y pisos en las Cuestas del Parque, completando la muralla de cemento por la que pasarán a la historia nuestros actuales gobernantes municipales. Por su falta de sensibilidad y por no haber sabido encontrar soluciones o alternativas a un proyecto que sólo ellos impulsaron y favorecieron, sabe Dios por qué, y que dejara profunda huella en nuestra ciudad como mejor ejemplo de lo que no se debe hacer.

Moito ruído e poucas... novidades

Termina o verán, estación pensada para o relax e o descanso. Sempre supuxen que o descanso entre outras cousas levaba consigo un certo ambiente afastado dos ruídos habituais que invaden o día a día das nosas cidades.

Pero o certo é que hoxe nunha praia, en case todas as praias, é difícil abstraerse dos ruídos que rodean ao que intenta pasear, ler, ou simplemente tomar o sol. Non é raro que as motos de auga aparezan solitarias ou en grupo e deléitennos coa súa teima de dar voltas sobre se mesmas provocando ondas para facer máis divertido o seu paseo, á vez que menean ata o mareo aos usuarios de pedaletas. Pero tampouco é de estrañar escoitar a música dalgún chiringuito, as bucinas de coches que quedaron bloqueados por outros automóbiles, os berros dalgunha cuadrilla que aínda non dixeriu totalmente o alcol da noite anterior, ou os aceleróns dalgún moteiro que desta forma anúncianos que ten unha boa máquina.

Son só algúns exemplos das torturas auditivas que podemos atopar neses lugares que outrora eran de descanso e cada día custa máis soportar.

Pero as cidades tampouco quedan atrás. Ata fai relativamente pouco tempo vivir nas proximidades dunha zona verde, dun parque, era garantía de tranquilidade, de escoitar soamente o chirriar das cadeas das randeeiras, algún berro de nenos e o trinar dos paxaros. Hoxe estes sons foron substituídos por outros máis poderosos, e así, a calquera hora o que escoitasen os veciños destes anhelados lugares, serán os ruxidos das maquinas de podar ou de soprar as follas caídas. Ruxidos que con total seguridade pasan os decibel permitidos nas Ordenanzas de contaminación acústica que os propios concellos, que a todo bo veciño ou propietario de negocio fan cumprir baixo ameaza de sanción ou peche, incumpren cos seus operarios ou empresas de servizos.

Moito ruído si, e poucas novidades que compensen este desasosego. As únicas foron os anuncios da necesidade de subir os impostos “porque en España están moi baixos" (Pepe Branco), os da Ministra Salgado dicindo o contrario, a ausencia de Zapatero na súa cita mineira de Rodiezmo, e tamén a súa aínda inexplicable actitude de boicot e ausencia no Xacobeo 2010.

Mentres, en Lugo séguense levantando beirarrúas, tirando cafeterías para despois facer outra nova nas inmediacións da derrubada, e sobre todo séguense subindo pisos e pisos nas Costas do Parque, completando a muralla de cemento pola que pasarán á historia nosos actuais gobernantes municipais. Pola súa falta de sensibilidade e por non saber atopar solucións ou alternativas a un proxecto que só eles impulsaron e favoreceron, sabe Deus por que, e que deixase profunda pegada na nosa cidade como mellor exemplo do que non se debe facer.

0 comentarios: