martes, 15 de mayo de 2012

Medio llena

Un buen ejemplo para definir a las personas que ven las cosas con enfoque optimista o pesimista lo plasma el dicho de ver la botella medio llena o medio vacía, porque siendo lo mismo denota una u otra actitud.

En diferentes artículos publicados en este mismo Diario lucense, he venido manifestando mi negativa a contribuir a generar más pesimismo, y mucho menos derrotismo o indicios de depresión colectiva. La situación que padecemos es seria, preocupante, excepcional y cuantos calificativos queramos añadir en la misma línea, pero es una situación a la que se puede vencer con determinación, trabajo y unidad.

El pasado viernes en Lugo pudimos escuchar a un exministro experto en temas de trabajo y pensiones hablando de su visión y perspectiva en cuanto a garantizar un régimen de pensiones a futuro, para los que hoy todavía tenemos la suerte de trabajar y nos acercamos a la jubilación en medio de un debate sobre la viabilidad del sistema.

Juan Carlos Aparicio, recordando la situación actual y el por qué nos encontramos donde nos encontramos, obligados a tomar medidas impopulares pero necesarias para cortar la hemorragia al enfermo y después ponerlo a andar, comparando la diferente casuística entre los países europeos, comparando la situación de aquellos que atajaron el problema a tiempo con la de quienes negaron la evidencia y miraron para otro lado mientras nos querían convencer que éramos los campeones del mundo en otras cosas además del fútbol… decía en definitiva y me quedé con su frase, que “en Europa hay dos tipos de sociedades, las que se valen por si mismas y las que no. Entre estas últimas están las que no son capaces de pagar lo que gastan  y necesitan que vayan en su ayuda y finalmente las rescaten o intervengan”.

En sus palabras había mensajes que con sentido común todos compartiremos. “No se puede aspirar a tener de todo prestado”. “Tenemos que aprender a valernos por nosotros mismos”.

Detrás de estas palabras yo veo la botella medio llena por varias razones. Porque se están tomando medidas para no gastar lo que no se tiene, las ya conocidas por medidas de austeridad. Se están mejorando las leyes para crear empleo, especialmente entre los más jóvenes, y se están introduciendo las reformas necesarias en el sistema financiero para garantizar la viabilidad de nuestras entidades y permitir que los préstamos lleguen a los emprendedores y a las familias. Para valernos por nosotros mismos y dejar de pagar los millonarios intereses de deuda por lo mucho que hemos pedido prestado en el pasado y tenemos que devolver en el presente.

Todo el conjunto de reformas estructurales y legales que en pocos meses está acometiendo el Gobierno nos permiten pensar que hay una hoja de ruta para salir de esta complicada herencia. Que con ilusión y esfuerzo colectivo lo conseguiremos, entre otras razones, porque de peores situaciones hemos sabido salir. Por ello y porque lo contrario conduce a tirar la toalla, quiero seguir viendo la botella medio llena.

Medio chea

Un bo exemplo para definir ás persoas que ven as cousas con enfoque optimista ou pesimista plásmao o devandito de ver a botella medio chea ou medio baleira, porque sendo o mesmo denota unha ou outra actitude.

En diferentes artigos publicados neste mesmo Diario lucense, vin manifestando a miña negativa a contribuír a xerar máis pesimismo, e moito menos derrotismo ou indicios de depresión colectiva. A situación que padecemos é seria, preocupante, excepcional e cantos cualificativos queiramos engadir na mesma liña, pero é unha situación á que se pode vencer con determinación, traballo e unidade.

O pasado venres en Lugo puidemos escoitar a un exministro experto en temas de traballo e pensións falando da súa visión e perspectiva en canto a garantir un réxime de pensións a futuro, para os que hoxe aínda temos a sorte de traballar e achegámonos á xubilación no medio dun debate sobre a viabilidade do sistema.

Juan Carlos Aparicio, recordando a situación actual e o por que nos atopamos onde nos atopamos, obrigados a tomar medidas impopulares pero necesarias para cortar a hemorraxia ao enfermo e despois polo a andar, comparando a diferente casuística entre os países europeos, comparando a situación daqueles que atallaron o problema a tempo coa de quen negaron a evidencia e miraron para outro lado mentres nos querían convencer que eramos os campións do mundo noutras cousas ademais do fútbol” dicía en definitiva e quedeime coa súa frase, que “en Europa hai dous tipos de sociedades, as que se valen por se mesmas e as que non. Entre estas últimas están as que non son capaces de pagar o que gastan e necesitan que vaian na súa axuda e finalmente rescátenas ou interveñan”

Nas súas palabras había mensaxes que con sentido común todos compartiremos. “Non se pode aspirar a ter de todo prestado”. “Temos que aprender a valernos por nós mesmos”.

Detrás destas palabras eu vexo a botella medio chea por varias razóns. Porque se están tomando medidas para non gastar o que non se ten, as xa coñecidas por medidas de austeridade. Estanse mellorando as leis para crear emprego, especialmente entre os máis novos, e estanse introducindo as reformas necesarias no sistema financeiro para garantir a viabilidade das nosas entidades e permitir que os préstamos cheguen aos emprendedores e ás familias. Para valernos por nós mesmos e deixar de pagar os millonarios intereses de débeda polo moito que pedimos prestado no pasado e temos que devolver no presente.

Todo o conxunto de reformas estruturais e legais que en poucos meses está acometendo o Goberno permítennos pensar que hai unha folla de ruta para saír desta complicada herdanza. Que con ilusión e esforzo colectivo conseguirémolo, entre outras razóns, porque de peores situacións soubemos saír. Por iso e porque o contrario conduce a tirar a toalla, quero seguir vendo a botella medio chea.

8 comentarios:

Anónimo dijo...

Gracias Joaquin por este mensaje de esperanza e ilusión,estoy de acuerdo contigo y muy segura de que vamos a salir de ésta tan airosos como hemos salido de otras, pués ya estamos acostumbrados a que el Partido Popular siempre tiene que venir a solucionar el drama y la quiebra que deja el Partido Socialista en España, esa es siempre nuestra cruz y nuestra herencia. La agenda de reformas "impopulares" del Gobierno(que tenía que haber hecho el PSOE en los años 2008 y 2009)son la garantía de futuro de nuestro país.
Con los principios fundamentales del PP: la responsabilidad el compromiso, ilusión y esfuerzo lo conseguiremos. Un saludo.

manto dijo...

muy esperanzador el mensaje

esperemos que pronto den resultados visibles estas medias

saludos

Manuel dijo...

sabias palabras Joaquín, yo a pesar de la esperanza, .... me gustaría ser igual de optimista y deseo que todo salga bien

pero tengo la sensación de que hay partidos que están ayudando a hundir esto aún mas

solo llevais 6 meses de gobierno y mira como están, en lucha en la calle, como estarán cuando lleven 1 año, y cuando sean dos???

esto no pinta bien

Jose dijo...

Joaquín, tu artículo me ha alegrado el día. Y en la misma línea que Juan Carlos Aparicio. Yo soy de los que tienden a ver la botella medio llena, aunque unos días es más difícil que otros. Entre todas las personas que encaramos la vida con esa actitud positiva vamos a hacer posible la recuperación de nuestro país. Los que no quieran arrimar el hombro, al menos que no molesten y nos dejen hacer a los demás, que ganas y energías no nos faltan.

José Ángel dijo...

Lo que precisamos son mensajes de optimismo, aunque sea un de carácter moderado.

Aquellos que hoy se dedican a alarmar a la sociedad, son los mismos que años atrás nos engañaban con brotes verdes, negando la crisis.....

Anónimo dijo...

un mensaje de esperanza que todos deseamos que se haga realidad
saludos amigo Joaquín

MJesúsGV dijo...

Mí máximo apoyo a todo lo que estáis haciendo desde el Gobierno de la Nación.

Es un orgullo estar representados en Madrid por políticos como tú.

Un abrazo Joaquín

José Ángel dijo...

Como dí o presidente Feijoo, atopouse con caixóns cheos de facturas por pagar, débeda e máis débeda... ao chegar ao goberno da Xunta de Galicia.
Qué nos lembra isto? Sinxelo, ao que fixeron Rubalcaba, Zapatero e compaña.
Dicir que se gastaron noventa mil millóns máis do recaudado, dicir que deixaron ao país cunha débeda de trescentos mil millóns de euros, dicir que temos que pagar preto de trinta mil millóns en intereses... é para dicirlle a Rubalcaba: Pero qué nos vés ti agora dicindo se eres comprice desta ruína?
Adiante coas medidas que son necesarias para enderezar o rumbo desta desfeita.