miércoles, 29 de junio de 2016

Algo ha cambiado desde el domingo

Acaba de terminar la jornada electoral y los españoles hemos hablado en las urnas. Estos días repetí que nadie debería dejar de manifestar su opción en una elecciones tan decisivas para España, porque quien no participara, quien no votase, lo que estaría propiciando sería que los demás hablasen por él.

Igualmente argumenté, también de manera reiterada, sobre la importancia de estas elecciones, comparándolas con aquellas de junio de 1977 en las que pude votar por primera vez en mi vida, las primeras de la recién estrenada democracia española, que a la postre sigue siendo todavía joven.

Al igual que entonces, donde la manera de pasar de una dictadura a una democracia requería mucha prudencia y nada de extremismos, en esta ocasión la decisión residía en elegir entre un gobierno moderado y un régimen comunista y populista que se presentaba como una ciclogénesis explosiva para nuestro modelos de convivencia.

Después de una campaña donde algunos pusieron todo su empeño en demonizar al Partido Popular y sus políticas y otros en vetar el nombre de Rajoy sin aclarar con quien pactarían, mientras el PP insistía en la importancia de mantener el crecimiento económico, bajar impuestos y no dar ni un paso atrás en la unidad de España, la jornada electoral se convirtió en la gran protagonista.

Los españoles hablamos el domingo y lo hicimos de manera clara y contundente. Nos inclinamos por dar una confianza mayoritaria a quien demostró haber aguantado carros y carretas mientras dedicaba todo su empeño en poner a nuestro país a la cabeza de los que más están creciendo económicamente y en la creación de empleo dentro de la unión europea. Al mismo tiempo con nuestros votos rechazamos todo intento de poner en riesgo nuestro estado de bienestar, construido desde hace décadas con el esfuerzo y sacrificio de toda la sociedad, y que algunos pretendían liquidar a base de subsidios y promesas incumpibles.

A pesar de que los resultados electorales pudieran parecer similares a los de diciembre en lo relativo a los necesarios acuerdos de investidura y gobernabilidad, la situación se percibe bien diferente. Sin haber conseguido una mayoría absoluta, algo que todos veíamos imposible, el Partido Popular obtuvo un claro aval de los ciudadanos, siendo el único de los partidos que conseguía crecer desde el 20D, nada menos que 14 escaños, mientras que los demás perdían votos y escaños, cuantitativa y cualitativamente hablando.

Una vez más el valor del voto sereno y responsable fue determinante. Se votó más con la cabeza que con el corazón, pensando que al día siguiente ya no cabría arrepentirse, ni recoger firmas para pedir que se repitieran las elecciones ante un panorama incierto, quizás pensando en lo que los ingleses acababan de vivir en sus propias carnes y en la convulsión que provocaron con sus experimentos en forma de referéndum.

Sin duda alguna algo ha cambiado desde el domingo, y es que la sociedad española ha sido la clara vencedora de estas elecciones. Felicitémonos por ello.

Algo cambiou desde o domingo

Acaba de terminar a xornada electoral e os españois falamos nas urnas. Estes días repetín que ninguén debería deixar de manifestar a súa opción nunhas eleccións tan decisivas para España, porque quen non participase, quen non votase, o que estaría a propiciar sería que os demais falasen por el.

Igualmente argumentei, tamén de maneira reiterada, sobre a importancia destas eleccións, comparándoas con aquelas de xuño de 1977 nas que puiden votar por primeira vez na miña vida, as primeiras da recentemente estreada democracia española, que ao cabo segue sendo aínda nova.

Do mesmo xeito que entón, onde a maneira de pasar dunha ditadura a unha democracia requiría moita prudencia e nada de extremismos, nesta ocasión a decisión residía en elixir entre un goberno moderado e un réxime comunista e populista que se presentaba como unha cicloxénese explosiva para o noso modelos de convivencia.

Despois dunha campaña onde algúns puxeron todo o seu empeño en demonizar ao Partido Popular e as súas políticas e outros en vetar o nome de Rajoy sen aclarar con quen pactaría, mentres o PP insistía na importancia de manter o crecemento económico, baixar impostos e non dar nin un paso atrás na unidade de España, a xornada electoral converteuse na gran protagonista.

Os españois falamos o domingo e fixémolo de maneira clara e contundente. Inclinámonos por dar unha confianza maioritaria a quen demostrou aguantar carros e carretas mentres dedicaba todo o seu empeño en poñer ao noso país á cabeza dos que máis están a crecer economicamente e na creación de emprego dentro da unión europea. Ao mesmo tempo cos nosos votos rexeitamos todo intento de poñer en risco o noso estado de benestar, construído desde hai décadas co esforzo e sacrificio de toda a sociedade, e que algúns pretendían liquidar a base de subsidios e promesas incumpribles.

A pesar de que os resultados electorais puidesen parecer similares aos de decembro no relativo aos necesarios acordos de investidura e gobernabilidade, a situación percíbese ben diferente. Sen conseguir unha maioría absoluta, algo que todos viamos imposible, o Partido Popular obtivo un claro aval dos cidadáns, sendo o único dos partidos que conseguía crecer desde o 20D, nada menos que 14 escanos, mentres que os demais perdían votos e escanos, cuantitativa e cualitativamente falando.

Unha vez máis o valor do voto sereno e responsable foi determinante. Votouse máis coa cabeza que co corazón, pensando que ao día seguinte xa non cabería arrepentirse, nin recoller firmas para pedir que se repetisen as eleccións ante un panorama incerto, quizais pensando no que os ingleses acababan de vivir nas súas propias carnes e na convulsión que provocaron cos seus experimentos en forma de referendo.

Sen ningunha dúbida algo cambiou desde o domingo, e é que a sociedade española foi a clara vencedora destas eleccións. Felicitémonos por iso.

0 comentarios: