martes, 15 de diciembre de 2009

A favor de la vida

Durante estos últimos días han sido muchas y variadas las noticias que han podido llamar nuestra atención. Desde las manifestaciones convocadas por los sindicatos en contra de los empresarios, vivir para ver, a la entrega del polémico premio Nóbel de la Paz al Presidente Obama, pasando por la regulación del aborto, hasta las agresiones al presidente del gobierno italiano. Pero sin duda la noticia más repetida en las últimas semanas y probablemente en los días sucesivos ha sido y será la huelga de hambre emprendida por la activista saharahui Aminatu Haidar. Esta noticia ha generado debate político, pero también en la calle, desde los que no entienden esta actitud y la critican despectivamente, hasta los que de su apoyo incondicional han llegado a montar un circo mediático que mantiene la carrera en ver quien consigue más fotos y titulares a costa de saludar y apoyar a Aminatu.

Pero de todo lo que he leído quiero seleccionar para el artículo que escribo algo muy interesante que ha publicado Meilán Gil bajo el titulo “Responsabilidad ante la vida”.

En dicho artículo de opinión se analiza el serio problema en que se ha metido el Estado español al ser parte directa con su autorización a permitir la entrada de esta mujer en nuestro territorio, y debe tomar nota de la doctrina constitucional sobre la obligación de alimentar a una persona en situaciones extremas. El articulista tiene razón cuando relaciona esta situación con la que se ha dado en otros momentos de nuestra historia reciente, al alimentar a la fuerza y en contra de su voluntad al terrorista De Juana o en su día a los grapos. En aquellas ocasiones el argumento jurídico utilizado fue la relación especial con el Estado, al encontrarse estos en una institución penitenciaria. Esta relación especial también puede darse en este caso ya que el Estado a través de sus diferentes estamentos autorizó a entrar en nuestro territorio, tomando un avión y llegando al aeropuerto de Lanzarote, a esta persona, lo que justificaría su intervención adoptando las medidas oportunas que impidan el deterioro definitivo de la vida de Aminatu.

No soy jurista pero comparto al cien por cien, por sentido común, la opinión del articulista e ilustre profesor cuando afirma que “el derecho ha de interpretarse siempre, y con más razón cuando existen dudas, a favor de la vida”.

Por ello y a través de estas modestas líneas quiero mostrar mi apoyo a cuantos estén a favor de que nuestro Estado, a través de los cauces oportunos, pero sin más dilación, tome medidas para que no se permita la extinción en la vida de cualquier persona, y para que nadie mire hacia otro lado ante un resultado letal.


______________________________________________________________________

A favor da vida

Durante estes últimos días foron moitas e variadas as noticias que puideron chamar a nosa atención. Desde as manifestacións convocadas polos sindicatos en contra dos empresarios, vivir para ver, á entrega do polémico premio Nóbel da Paz ao Presidente Obama, pasando pola regulación do aborto, ata as agresións ao presidente do goberno italiano. Pero sen dúbida a noticia máis repetida nas últimas semanas e probablemente nos días sucesivos foi e será a folga de fame emprendida pola activista saharahui Aminatu Haidar. Esta noticia xerou debate político, pero tamén na rúa, desde os que non entenden esta actitude e a critican despectivamente, ata os que do seu apoio incondicional chegaron a montar un circo mediático que mantén a carreira en ver quen consegue máis fotos e titulares á conta de saudar e apoiar a Aminatu.

Pero de todo o que lin quero seleccionar para o artigo que escribo algo moi interesante que publicou Meilán Gil baixo o titulo "Responsabilidade ante a vida".

Nese artigo de opinión analízase o serio problema en que se meteu o Estado español ao ser parte directa coa súa autorización a permitir a entrada desta muller no noso territorio, e debe tomar nota da doutrina constitucional sobre a obrigación de alimentar a unha persoa en situacións extremas. O articulista ten razón cando relaciona esta situación coa que se deu noutros momentos da nosa historia recente, ao alimentar á forza e en contra da súa vontade ao terrorista De Juana ou no seu día aos grapos. Naquelas ocasións o argumento xurídico utilizado foi a relación especial co Estado, ao atoparse estes en unha institución penal. Esta relación especial tamén pode darse neste caso xa que o Estado a través dos seus diferentes estamentos autorizou a entrar no noso territorio, tomando un avión e chegando ao aeroporto de Lanzarote, a esta persoa, o que xustificaría a súa intervención adoptando as medidas oportunas que impidan a deterioración definitiva da vida de Aminatu.

Non son xurista pero comparto ao cento por cento, por sentido común, a opinión do articulista e ilustre profesor cando afirma que "o dereito ten que interpretarse sempre, e con máis razón cando existen dúbidas, a favor da vida".

Por iso e a través destas modestas liñas quero mostrar o meu apoio a cantos estean a favor de que o noso Estado, a través das canles oportunas, pero sen máis dilación, tome medidas para que non se permita a extinción na vida de calquera persoa, e para que ninguén mire cara a outro lado ante un resultado letal.

0 comentarios: