miércoles, 6 de marzo de 2024

Cuestión de ética

Es difícil, o a mí me lo resulta, tratar de poner el foco en una sola de las cosas que nos llaman la atención en estos días, dada la cascada de noticias y escándalos que inundan los medios de comunicación y las redes sociales.

Como persona que ha ejercido la actividad política durante años y testigo o partícipe de muchos momentos históricos y otros más cotidianos, pero que también forman ya parte de mi memoria y bagaje, acabaré poniendo el foco en lo que más me repugna, los comportamientos corruptos de cualquier servidor público.

He escuchado tertulias y debates en los que existían discrepancias sobre la manera en que debe regularse la dimisión de un cargo público, el momento en que debe hacerlo en función de la situación que le afecte. 

¿Debe dimitir un político por ser sospechoso de participar en algún acto ilícito o debe esperar a ser juzgado y condenado? ¿Es suficiente una imputación o debe recaer en él condena firme? ¿Debería estar regulado por algún tipo de normativa o dejarse al criterio de cada Partido o persona? Son algunas preguntas con respuestas diversas y hasta contrarias, aunque yo tenga las mías.

Pienso que en tanto no exista una imputación clara o una sentencia condenatoria, cualquier persona ejerciendo una responsabilidad pública debería proceder con arreglo a lo que le dicte la ética. Hermosa palabra.

Ética es el conjunto de normas morales que rigen la conducta de la persona en cualquier ámbito de la vida, bien sea profesional, cívica, deportiva, moral..., y añadiría, aunque no sea necesario, política. La ética debe buscar el bien común mediante el impulso de los comportamientos adecuados para alcanzarlo. Véanse la honestidad, la responsabilidad, la verdad o la justicia, entre otros.

En resumen y en lenguaje entendible para todos, la importancia de la ética está en saber qué está bien y qué mal a nivel individual o como sociedad. Por ello, en los graves episodios que estos días inundan las noticias, la dimisión o no de sus protagonistas debería guiarse por el examen del comportamiento ético de los mismos. El problema está, a mi juicio, en que llevamos años devaluando los valores y las normas morales que como sociedad rigen nuestras conductas, y lo llevamos haciendo hasta un nivel donde estas normas han colapsado, y hablar de ellas, ya no digo cumplirlas, te coloca ineludiblemente en el centro de la diana de todas las críticas. Y si esto ocurre como sociedad, en el campo de la política los populismos y los falsos progresismos han llevado al límite la eliminación de normas, porque como dicen algunos, pareciera que la moral y la ética es propia solamente de los pertenecientes a la “fachosfera”.  

Son el conjunto de los ciudadanos, la sociedad en general, la que debe observar y evaluar la conducta y la respuesta que cada político o responsable público adopta frente a las acusaciones que cuestionan su comportamiento. Si para los ciudadanos éste no se comporta con arreglo a la ética y a las reglas de convivencia que se nos exigen a todos, tiene un arma poderosa para señalarle el camino a seguir: su voto. Aunque es posible que a algunos el voto del futuro no les importe porque están convencidos de que ya no lo tendrán y sólo quieren alargar su estatus actual lo que dure su mandato. Ellos sabrán. 


Cuestión de ética

É difícil, ou a min resúltamo, tratar de poñer o foco nunha soa das cousas que nos chaman a atención nestes días, dada a fervenza de noticias e escándalos que asolagan os medios de comunicación e as redes sociais.

Como persoa que exerceu a actividade política durante anos e testemuña ou partícipe de moitos momentos históricos e outros máis cotiáns, pero que tamén forman xa parte da miña memoria e bagaxe, acabarei poñendo o foco no que máis me repugna, os comportamentos corruptos de calquera servidor público.

Escoitei faladoiros e debates nos que existían discrepancias sobre a maneira en que debe regularse a dimisión dun cargo público, o momento en que debe facelo en función da situación que lle afecte. 

Debe dimitir un político por ser sospeitoso de participar nalgún acto ilícito ou debe esperar a ser xulgado e condenado? É suficiente unha imputación ou debe recaer nel condena firme? Debería estar regulado por algún tipo de normativa ou deixarse ao criterio de cada Partido ou persoa? Son algunhas preguntas con respostas diversas e ata contrarias, aínda que eu teña as miñas.

Penso que en tanto non exista unha imputación clara ou unha sentenza condenatoria, calquera persoa exercendo unha responsabilidade pública debería proceder conforme o que lle dite a ética. Fermosa palabra.

Ética é o conxunto de normas morais que rexen a conduta da persoa en calquera ámbito da vida, ben sexa profesional, cívica, deportiva, moral..., e engadiría, aínda que non sexa necesario, política. A ética debe buscar o ben común mediante o impulso dos comportamentos adecuados para alcanzalo. Véxanse a honestidade, a responsabilidade, a verdade ou a xustiza, entre outros.

En resumo e en linguaxe entendible para todos, a importancia da ética está en saber que está ben e que mal a nivel individual ou como sociedade. Por iso, nos graves episodios que estes días asolagan as noticias, a dimisión ou non dos seus protagonistas debería guiarse polo exame do comportamento ético dos mesmos. O problema está, ao meu xuízo, en que levamos anos devaluando os valores e as normas morais que como sociedade rexen as nosas condutas, e levámolo facendo ata un nivel onde estas normas colapsaron, e falar delas, xa non digo cumprilas, colócache ineludiblemente no centro da diana de todas as críticas. E se isto ocorre como sociedade, no campo da política os populismos e os falsos progresismos levaron ao límite a eliminación de normas, porque como din algúns, parecese que a moral e a ética é propia soamente dos pertencentes á “fachosfera”.  

Son o conxunto dos cidadáns, a sociedade en xeral, a que debe observar e avaliar a conduta e a resposta que cada político ou responsable público adopta fronte ás acusacións que cuestionan o seu comportamento. Se para os cidadáns este non se comporta conforme a ética e ás regras de convivencia que se nos esixen a todos, ten unha arma poderosa para sinalarlle o camiño para seguir: o seu voto. Aínda que é posible que a algúns o voto do futuro non lles importe porque están convencidos de que xa non o terán e só queren alongar o seu status actual o que dure o seu mandato. Eles saberán.