lunes, 24 de diciembre de 2007

Navidad

Un año más ha pasado a buena velocidad y la Navidad llama a nuestras puertas. Son fechas donde sen mezclan sentimientos variados de alegría, nostalgia, tristeza donde faltan seres queridos y en definitiva emociones.

Cualquiera que haya cumplido algunos años recuerda distintas vivencias y por tanto acumula recuerdos que permiten establecer algunas comparaciones.

Desde mis vivencias puedo decir que han sido muchos los cambios experimentados en nuestra sociedad. Si algo distingue estas fiesta navideñas de las de hace años, es el componente consumidor.

Siempre fueron fechas de gastos en comida y en regalos, pero en los últimos años los niveles de consumismo han eclipsado el verdadero espíritu navideño.

Solo tenemos que fijarnos en las fechas en las que se encienden los alumbrados ornamentales de nuestras calles y de seguir por este camino, cualquier año se encenderán al acabar nuestras fiestas patronales.

De todas formas hoy quiero quedarme con lo más preciado para mí de estas fechas. El encuentro con todos los que quieres, las comidas y sobremesas llenas de anécdotas, las cenas especiales, las uvas de fin de año, los momentos de hacer nuevos propósitos y planes que quedarán parcialmente incumplidos, en definitiva LA NAVIDAD.

Feliz Navidad y un año 2008 cargado de salud y toda clase de felicidad.

-------------------------------------------------------------------------------


Nadal


Un ano máis pasou a boa velocidade e o Nadal chama ás nosas portas. Son datas onde sen mesturan sentimentos variados de alegría, nostalxia, tristeza onde faltan seres queridos e en definitiva emocións.

Calquera que cumpra algúns anos recorda distintas vivencias e xa que logo acumula recordos que permiten establecer algunhas comparacións.

Desde as miñas vivencias podo dicir que foron moitos os cambios experimentados na nosa sociedade. Se algo distingue estas festa do Nadal das de fai anos, é o compoñente consumidor.
Sempre foron datas de gastos en comida e en agasallos, pero nos últimos anos os niveis de consumismo han eclipsado o verdadeiro espírito do Nadal.

Só temos que fixarnos nas datas nas que se acenden os alumados ornamentais das nosas rúas e de seguir por este camiño, calquera ano acenderanse ao acabar as nosas festas patronais.
De todos os xeitos hoxe quero quedarme co máis prezado para min destas datas. O encontro con todos os que queres, as comidas e sobremesas cheas de anécdotas, as ceas especiais, as uvas de fin de ano, os momentos de facer novos propósitos e plans que quedarán parcialmente incumpridos, en definitiva O NADAL.

Feliz Nadal e un ano 2008 cargado de saúde e toda clase de felicidade.

domingo, 16 de diciembre de 2007

Más decisiones

En la vida política hay que tomar decisiones que en ocasiones no resultan fáciles y además muchas veces no son ampliamente compartidas por los demás.

Estos días hemos aprobado los presupuestos municipales y para ello ha sido necesario que los 9 concejales de mi partido votasen a favor, algo que para algunos ha resultado chocante. Quiero decir que el hecho de que sea la primera vez que esto sucede no puede ser razón para concluir que ésta es una decisión negativa.

Siempre he pensado que la coherencia debe ser una de las características que prevalezca en la toma de decisiones si uno no quiere que lo pillen pronto en un renuncio. Po ello, si durante la campaña electoral dijimos que debería gobernar la lista más votada y esa lista no obtuvo la mayoría absoluta, lo que corresponde en coherencia es permitir que gobierne, y para gobernar hay que poder formar gobierno y tener instrumentos como los presupuestos para poder actuar.

Todo esto no quiere decir que desde la oposición no debamos criticar decisiones del gobierno, votar en contra o proponer alternativas, pero lo que debemos hacer es dar la oportunidad de gobernar a quien ganó las elecciones y, transcurrido un plazo prudencial de tiempo, pedir que se rindan cuentas de esa confianza que ha recibido. Así lo haremos.

Lo que es realmente preocupante es que esto sea noticia. Y lo ha sido por infrecuente o inusual en la vida política. Lo frecuente es aprovechar todas las armas para derribar al rival, aunque con ello y por el camino se perjudique a los ciudadanos.

Creo que va siendo hora de favorecer entendimientos entre aquellas fuerzas que con sus diferencias pueden ofrecer juntas una mayor estabilidad y confianza a la vida del país y, con ello, ir terminando con los constantes peajes a grupos poco representativos.

También así los ciudadanos empezarán a recobrar la confianza en sus representantes.

------------------------------------------------------------------------------------------

Máis decisións


Na vida política hai que tomar decisións que en ocasións non resultan fáciles e ademais moitas veces non son amplamente compartidas polos demais.

Estes días aprobamos os orzamentos municipais e para iso foi necesario que os 9 concelleiros do meu partido votasen a favor, algo que para algúns resultou chocante. Quero dicir que o feito de que sexa a primeira vez que isto sucede non pode ser razón para concluír que esta é unha decisión negativa.

Sempre pensei que a coherencia debe ser unha das características que prevaleza na toma de decisións se un non quere que o pillen pronto nun renuncio. Po iso, se durante a campaña electoral dixemos que debería gobernar a lista máis votada e esa lista non obtivo a maioría absoluta, o que corresponde en coherencia é permitir que goberne, e para gobernar hai que poder formar goberno e ter instrumentos como os orzamentos para poder actuar.

Todo isto non quere dicir que desde a oposición non debamos criticar decisións do goberno, votar en contra ou propor alternativas, pero o que debemos facer é dar a oportunidade de gobernar a quen gañou as eleccións e, transcorrido un prazo prudencial de tempo, pedir que se rendan contas desa confianza que recibiu. Así o faremos.

O que é realmente preocupante é que isto sexa noticia. E foino por infrecuente ou inusual na vida política. O frecuente é aproveitar todas as armas para derrubar ao rival, aínda que con iso e polo camiño prexudíquese aos cidadáns.

Creo que vai sendo hora de favorecer entendementos entre aquelas forzas que coas súas diferenzas poden ofrecer xuntas unha maior estabilidade e confianza á vida do país e, con iso, ir terminando coas constantes peaxes a grupos pouco representativos.

Tamén así os cidadáns empezarán a recobrar a confianza nos seus representantes.

domingo, 9 de diciembre de 2007

Carreteras

Estos días de puentes festivos el protagonismo está en las carreteras. En ellas miles de coches salen y regresan de las ciudades. Lo hacen con prisas y en orden forzado.

Forzado por la intensidad del tráfico, por el número de carriles y por los acelerones y frenazos de los coches que preceden y que nos siguen. Los paneles informan del número de muertos en tal fecha del año pasado, de que ya es delito en el código penal una serie de actuaciones, de radares...

En estas circunstancias uno se acuerda de los desplazamientos de hace años, con peores carreteras pero sin casi coches a los que adelantar o que te adelantaran, y surgen las nostalgias. Aquellos viajes en aquellas carreteras eran aventura y aliciente. Los de hoy son casi una peligrosa aventura llena de peligros y de tensiones.

Sería difícil elegir pero dentro de poco las autovías y autopistas se habrán quedado pequeñas, el tercer carril será imprescindible para no quedar embotellados en la práctica totalidad de nuestra red de carreteras. No exagero. Sólo hay que hacer memoria de cómo era un viaje hace 12 o 15 años entre Lugo y A Coruña: colas interminables al atravesar pueblos como Guitiriz o Betanzos; imposibilidad de adelantar en muchos puntos...

Si nuestra red de autovías no se empieza a ensanchar con antelación pronto iremos en paralelo sin posibilidad de adelantarnos. Muchos países europeos ya disponen de carreteras con 3 y 4 carriles y en determinadas fechas y tramos, van cargados de camiones y turismos. Por eso se debe apostar por una previsión de ampliar las nuestras con antelación y por potenciar el ferrocarril, única alternativa de futuro y de auténtico progreso.


Estradas

Estes días de pontes festivas o protagonismo está nas estradas. Nelas miles de coches saen e regresan das cidades. Fano con présas e en orde forzada.

Forzado pola intensidade do tráfico, polo número de carriis e polos aceleróns e freadas dos coches que preceden e que nos seguen. Os paneis informan do número de mortos en tal data do ano pasado, de que xa é delito no código penal unha serie de actuacións, de radares...

Nestas circunstancias un acórdase dos desprazamentos de fai anos, con peores estradas pero sen case coches aos que adiantar ou que che adiantasen, e xorden as nostalxias. Aquelas viaxes naquelas estradas eran aventura e aliciente. Os de hoxe son case unha perigosa aventura chea de perigos e de tensións.

Sería difícil elixir pero deica pouco as autovías e autoestradas quedáronse pequenas, o terceiro carril será imprescindible para non quedar embotellados na práctica totalidade da nosa rede de estradas. Non esaxero. Só hai que facer memoria de como era unha viaxe fai 12 ou 15 anos entre Lugo e A Coruña: colas interminables ao atravesar pobos como Guitiriz ou Betanzos; imposibilidade de adiantar en moitos puntos...

Se a nosa rede de autovías non se empeza a ensanchar con antelación pronto iremos en paralelo sen posibilidade de adiantarnos. Moitos países europeos xa dispón de estradas con 3 e 4 carriis e en determinadas datas e tramos, van cargados de camións e turismos. Por iso débese apostar por unha previsión de ampliar as nosas con antelación e por potenciar o ferrocarril, única alternativa de futuro e de auténtico progreso.

domingo, 2 de diciembre de 2007

Mercadeo

Hace unos días fui testigo directo de una negociación entre bambalinas y a golpe de teléfonos móviles, llevada a cabo por representantes del gobierno de la Nación y los responsables de los diferentes Grupos Parlamentarios en el Congreso de los Diputados.

La finalidad no era otra que asegurarse el fracaso de la reprobación a la Ministra de Fomento, una iniciativa de I.U. a la que se sumaron el resto de los grupos, con la excepción de PSOE, PNV y BNG.

Hasta aquí parece todo normal, aunque lo anormal es el coste de estos votos favorables a las tesis del Gobierno y, por tanto, contrarios al sentir generalizado de reprobar a una Ministra poco sensible con Galicia y menos prudente y educada.

Todos aceptamos que en un debate presupuestario, por la vía de las enmiendas y de la negociación se trate de mejorar el presupuesto a favor de determinadas obras en cualquier Comunidad Autónoma. Todos admitimos trueques en la vida parlamentaria destinados a sacar adelante iniciativas, leyes, etc. Pero lo visto el otro día no tiene precedentes y produce bochorno, por no emplear otros calificativo.

¿Por qué?. Pues porque quien busca esos apoyos lo único que pretende es que la crítica a un miembro del Ejecutivo quede en nada, y que nadie pueda decir que a pesar de ser reprobada, la ministra seguiría en el cargo. Y además porque todo esto se consiguió a base de dinero. Es decir, de darles a los partidos políticos que estén dispuestos a apoyar al Gobierno lo que pidan a cambio.

Y así unos consiguieron una serie de mejoras en infraestructuras para el País Vasco y otros, 2 diputados del BNG, que su líder sea recibido por Zapatero (FOTO incluida) y se pueda vender que consiguen determinadas transferencias para Galicia que el Presidente de la Xunta (PSOE) no es capaz de conseguir por la vía de la negociación con su propio partido y con el gobierno de la Nación de su mismo color político.

¿Quién pierde?. Todos, porque Touriño queda tocado y puenteado por su propio Partido y por sus socios de gobierno. El BNG porque aunque hayan conseguido ahora esta pírrica victoria, con el tiempo tendrán que responder de cuáles son sus verdaderos intereses y estrategias. El Gobierno porque demostró que esta dispuesto a pagar con el dinero de todos los contribuyentes con tal de disimular sus vergüenzas y fracasos. Y TODOS porque cada vez confiaremos menos en las organizaciones políticas y en las instituciones que se prestan a estos mercadeos en lugar de resolver por la vía de la buena gestión y la seriedad y ética política los problemas de los ciudadanos.

Mercadeo

Hai uns días fun testemuña directa dunha negociación entre bambalinas e a golpe de teléfonos móbiles, levada a cabo por representantes do goberno da Nación e os responsables dos diferentes Grupos Parlamentarios no Congreso dos Deputados.

A finalidade non era outra que asegurarse o fracaso da reprobación á Ministra de Fomento, unha iniciativa de I.U. á que se sumaron o resto dos grupos, coa excepción de PSOE, PNV e BNG.

Ata aquí parece todo normal, aínda que o anormal é o custo destes votos favorables ás teses do Goberno e, xa que logo, contrarios ao sentir xeneralizado de reprobar a unha Ministra pouco sensible con Galicia e menos prudente e educada.

Todos aceptamos que nun debate orzamentario, pola vía das emendas e da negociación trátese de mellorar o orzamento a favor de determinadas obras en calquera Comunidade Autónoma. Todos admitimos trueques na vida parlamentaria destinados a sacar adiante iniciativas, leis, etc. Pero o visto o outro día non ten precedentes e produce bochorno, por non empregar outros cualificativo.

Por que?. Pois porque quen busca eses apoios o único que pretende é que a crítica a un membro do Executivo quede en nada, e que ninguén poida dicir que a pesar de ser reprobada, a ministra seguiría no cargo. E ademais porque todo isto conseguiuse a base de diñeiro. É dicir, de darlles aos partidos políticos que estean dispostos a apoiar ao Goberno o que pidan a cambio.

E así uns conseguiron unha serie de melloras en infraestruturas para o País Vasco e outros, 2 deputados do BNG, que o seu líder sexa recibido por Zapatero (FOTO incluída) e póidase vender que conseguen determinadas transferencias para Galicia que o Presidente da Xunta (PSOE) non é capaz de conseguir pola vía da negociación co seu propio partido e co goberno da Nación da súa mesmo cor política.

Quen perde?. Todos, porque Touriño queda tocado e puenteado polo seu propio Partido e polos seus socios de goberno. O BNG porque aínda que consigan agora esta pírrica vitoria, co tempo terán que responder de cales son os seus verdadeiros intereses e estratexias. O Goberno porque demostrou que esta disposto a pagar co diñeiro de todos os contribuíntes con tal de disimular as súas vergoñas e fracasos. E TODOS porque cada vez confiaremos menos nas organizacións políticas e nas institucións que se prestan a estes mercadeos en lugar de resolver pola vía da boa xestión e a seriedade e ética política os problemas dos cidadáns.

martes, 27 de noviembre de 2007

Propuestas y reacciones

Cuando alguien hace una propuesta en público sabe que está expuesto a las reacciones a favor y en contra. Sin embargo, si se hacen propuestas y se explican sometiéndose a las posibles preguntas de periodistas y de sus rivales políticos, espera críticas constructivas, alternativas y algún apoyo.

Lo que no esperas es que las personas critiquen sin más, sin entender lo que se pretende hacer. Parece que algunos ni escuchan con atención la idea, aunque esté bien recogida en prensa, radio y TV.

Cuando el pasado miércoles el Presidente Provincial del PP de Lugo, y compañero de corporación municipal en Lugo, José Manuel Barreiro, y yo mismo expusimos nuestras alternativas de dotaciones culturales para Lugo, lo primero que dijimos fue que todo lo que exponíamos lo hacíamos ante la falta de iniciativas y de propuestas claras del gobierno socialista del Concello de Lugo y del bigobierno de la Xunta de Galicia sobre la ubicación definitiva y la construcción del auditorio de Lugo.

Lo que más se recalcó en aquella rueda de prensa fue que nuestras propuestas lo eran para el caso de confirmarse que Orozco y Touriño se habían llevado dicha instalación a Aceña de Olga en lugar de respetar el proyecto original de autoría del PP, que ubica el Auditorio en el cuartel de San Fernando.

Por lo tanto hay que decirle al concejal socialista de medio ambiente, que en esta ocasión actuó de portavoz del alcalde (y van tres concejales que lo hacen en pocas semanas) que nosotros ni matamos ni enterramos este proyecto porque somos los únicos que seguimos apostando por la misma idea desde hace 10 años. Otros ya “mudaron” de opinión con la misma frecuencia que de camisa, y serán ellos los que acaben por tirar este proyecto a la papelera.

Lo segundo que se dijo es que si el Auditorio se hace en la parcela de Aceña de Olga queremos que toda la parcela sea dotacional y no se mezcle el Auditorio con más bloques de viviendas.

Lo tercero es que Lugo no ha de perder la oportunidad de contar con una dotación cultural en el Centro Histórico. Se está preparando un Proyecto URBAN que pretende dotaciones culturales en esa zona y en dicho proyecto también se contempla restaurar la antigua cárcel perteneciente a los ayuntamientos del antiguo partido judicial de Lugo. En vista de todo esto, propusimos que en ese proyecto se contemple una sala de conciertos. Además añadimos que esa característica podría ayudar en la negociación del Concello de Lugo con los demás propietarios al tener oportunidades de utilizar estas instalaciones para sus propios actos.

A pesar de todas las críticas que se hagan a las ideas y los proyectos, si queréis saber lo que pienso hacer, ya lo habréis adivinado: Seguir haciendo propuestas y trabajando por mejorar la sociedad que nos ha tocado vivir, y los que quieran seguir tocando las narices, que lo hagan, que probablemente sea el papel que mejor representen.

------------------------------------------------------------------------------------

Propostas e reaccións

Cando alguén fai unha proposta en público sabe que está exposto ás reaccións a favor e en contra. Con todo, se se fan propostas e explícanse someténdose ás posibles preguntas de xornalistas e dos seus rivais políticos, espera críticas construtivas, alternativas e algún apoio.

O que non esperas é que as persoas critiquen sen máis, sen entender o que se pretende facer. Parece que algúns nin escoitan con atención a idea, aínda que estea ben recollida en prensa, radio e TV.

Cando o pasado mércores o Presidente Provincial do PP de Lugo, e compañeiro de corporación municipal en Lugo, José Manuel Barreiro, e eu mesmo expuxemos as nosas alternativas de dotacións culturais para Lugo, o primeiro que dixemos foi que todo o que expuñamos faciámolo ante a falta de iniciativas e de propostas claras do goberno socialista do Concello de Lugo e do bigobierno da Xunta de Galicia sobre a localización definitiva e a construción do auditorio de Lugo.

O que máis se recalcou naquela rolda de prensa foi que as nosas propostas érano para o caso de confirmarse que Orozco e Touriño leváronse devandita instalación a Acea de Olga en lugar de respectar o proxecto orixinal de autoría do PP, que sitúa o Auditorio no cuartel de San Fernando.

Polo tanto hai que dicirlle ao concelleiro socialista de medio ambiente, que nesta ocasión actuou de portavoz do alcalde (e van tres concelleiros que o fan en poucas semanas) que nós nin matamos nin enterramos este proxecto porque somos os únicos que seguimos apostando pola mesma idea desde fai 10 anos. Outros xa ?mudaron? de opinión coa mesma frecuencia que de camisa, e serán eles os que acaben por tirar este proxecto á papeleira.

O segundo que se dixo é que se o Auditorio faise na parcela de Acea de Olga queremos que toda a parcela sexa dotacional e non se mesture o Auditorio con máis bloques de vivendas.

O terceiro é que Lugo non ha de perder a oportunidade de contar cunha dotación cultural no Centro Histórico. Estase preparando un Proxecto URBAN que pretende dotacións culturais nesa zona e en devandito proxecto tamén se contempla restaurar o antigo cárcere pertencente aos concellos do antigo partido xudicial de Lugo. En vista de todo isto, propuxemos que nese proxecto contémplese unha sala de concertos. Ademais engadimos que esa característica podería axudar na negociación do Concello de Lugo cos demais propietarios ao ter oportunidades de utilizar estas instalacións para os seus propios actos.

A pesar de todas as críticas que se fagan ás ideas e os proxectos, se queredes saber o que penso facer, xa o adiviñastes: Seguir facendo propostas e traballando por mellorar a sociedade que nos tocou vivir, e os que queiran seguir tocando os narices, que o fagan, que probablemente sexa o papel que mellor representen.

domingo, 18 de noviembre de 2007

Engaños

Cuando hoy bajé al quiosco a por la prensa del domingo, mi mirada se detuvo en la portada de un diario de prensa nacional cuya portada decía así: “La Xunta esconde y veta un estudio que aprueba la gestión del “Prestige” del PP”. Reconozco que leer esto en una importante portada y en domingo despertó mi curiosidad y compré el periódico para leerlo con calma en casa.

Tras la lectura vienen las reflexiones. Después de todo lo que le llovió al entonces Gobierno del Partido Popular, después de las plataformas creadas para acosar también a ese Gobierno, después de los trágicos pronósticos realizados tanto para el medio ambiente como para la economía gallega, resulta que un estudio realizado por la Universidad de Santiago pone de relieve que de todo lo dicho, no pasó nada.

Bueno algo pasó. Se causo un daño irreparable al honor y a la capacidad de gestionar y gobernar de personas con responsabilidad política, y seguro que todo aquel ruido también tendría algo que ver en resultados electorales inmediatamente posteriores a aquellos acontecimientos.

Pero no podemos olvidar todo el movimiento que surgió entorno a la Plataforma “Nunca Mais”. Alguno de sus portavoces declaraba estos días que la recuperación del medio era muy importante y que la pesca se encontraba en niveles de normalidad, iguales a los que existían antes del accidente del “Prestige”. ¿Será por eso que este año ya no convocan manifestación coincidiendo con al fecha del aniversario o será porque el año pasado no consiguió reunir a más de 2000 personas?

De todo esto se pueden sacar algunas conclusiones. Una es que quien engañó a la sociedad gallega no fue quien tenia responsabilidades de gobierno en aquellas fechas, sino los que gobernando ahora, el PSOE y el BNG en el bipartito gallego, ocultan y prohíben difundir una publicación encargada por ellos mismos a la Universidad, porque los resultados y conclusiones de dicho estudio no son favorables a las tesis mantenidas durante todo este tiempo, y por tanto tiran por tierra todos los malos presagios y pronósticos catastróficos que durante todo este tiempo han seguido defendiendo.

Esto, por calificarlo suavemente, es un engaño.

Puedes consultar la noticia de abc aquí

--------------------------------------------------------------------------------------

Engano

Cando hoxe baixei ao quiosco a pola prensa do domingo, a miña mirada detívose na portada dun diario de prensa nacional no que a súa portada dicía así: “A Xunta esconde e veta un estudo que aproba a xestión do “Prestige” do PP”. Recoñezo que ler isto nunha importante portada e en domingo espertou a miña curiosidade e comprei o xornal para lelo con calma en casa.

Tras a lectura veñen as reflexións. Logo de todo o que lle choveu ao entón Goberno do Partido Popular, logo das plataformas creadas para acosar tamén a ese Goberno, logo dos tráxicos prognósticos realizados tanto para o medio ambiente como para a economía galega, resulta que un estudo realizado pola Universidade de Santiago pon de relevo que de todo o devandito, non pasou nada.

Ben, algo pasou. Fíxose un dano irreparable á honra e á capacidade de xestionar e gobernar de persoas con responsabilidade política, e seguro que todo aquel ruído tamén tería algo que ver en resultados electorais inmediatamente posteriores a aqueles acontecementos.

Pero non podemos esquecer todo o movemento que xurdiu contorna á Plataforma “Nunca Mais”. Algún dos seus portavoces declaraba estes días que a recuperación do medio era moi importante e que a pesca atopábase en niveis de normalidade, iguais aos que existían antes do accidente do “Prestige”. Será por iso que este ano xa non convocan manifestación coincidindo coa o data do aniversario ou será porque o ano pasado non conseguiu reunir a máis de 2000 persoas?

De todo isto pódense sacar algunhas conclusións. Unha é que quen enganou á sociedade galega non foi quen tenia responsabilidades de goberno naquelas datas, senón os que gobernando agora, o PSOE e o BNG no bipartito galego, ocultan e prohiben difundir unha publicación encargada por eles mesmos á Universidade, porque os resultados e conclusións de devandito estudo non son favorables ás teses mantidas durante todo este tempo, e xa que logo tiran por terra todos os malos presaxios e prognósticos catastróficos que durante todo este tempo seguiron defendendo.

Isto, por cualificalo suavemente, é un engano.

Podes consultar a nova de abc aquí

lunes, 12 de noviembre de 2007

Ver para creer


En unos días se cumplirán SIETE años desde que Lugo celebraba, unida y feliz, la distinción que nuestra muralla recibía: Bien Patrimonio de la Humanidad.

Nunca pensé que después de siete años nos encontraríamos en una situación de semi abandono y de no ejercicio de competencias por parte de su dueño (Xunta de Galicia) y de su padrino (Ayuntamiento de Lugo). Uno y otro la dejaron huérfana de vigilancia, limpieza, conservación y promoción.

Para más INRI durante los últimos tiempos se utiliza la DOBLE VARA DE MEDIR escudándose en la protección del monumento como excusa para, conceder o denegar, autorizar o paralizar, otras inversiones de importancia en la ciudad.

Así, el esperado y retrasado auditorio, cuando ya estaba en la mesa de contratación para la adjudicación de la obra, se paraliza en base a un supuesto informe, que alega posibles agresiones al monumento romano. Y, por otra parte, estos días vemos como la construcción anexa al edificio del vicerrectorado de la Universidad de Santiago en Lugo, recibe la autorización de Patrimonio de la Xunta para realizar rozas y empotrar vigas de hierro a la pared interior de la muralla.

Curiosamente, cuando como alcalde solicité colocar papeleras y focos antivandálicos en el adarve, la respuesta que recibí de la Xunta fue tajantemente negativa. Alegaban que no se podía perjudicar al pavimento del adarve ni a las lajas de pizarra. Ver para creer, porque esto es no tener criterio o tener doble rasero. Lo que cada uno quiera pensar.

Para mí lo realmente triste es que BNG, desde la Consellería de Cultura, y PSOE, desde el gobierno municipal de Lugo, están pasándose la pelota el uno al otro y el otro al uno cual diversión de niños, sin tener más ambición que la de apuntarse tantos políticos y olvidando lo que en realidad debería preocupar a todos los lucenses: que la muralla tenga su ordenanza de regulación que sirva para cuidarla y protegerla, y que su puesta en valor sea cada vez mas nítida e incuestionable.

Solo espero, y no es dramatizar, que algún día la distinción que “conseguimos entre todos” no nos sea arrebatada. Si eso sucede ¿será por culpa de “todos”?

--------------------------------------------------------------------------------------------

VER PARA CRER

Nuns días cumpriranse os SETE anos desde que Lugo celebraba, unida e feliz, a distinción que a nosa muralla recibía: Ben Patrimonio da Humanidade.
Nunca pensei que logo de sete anos atopariámonos nunha situación de semi abandono e de non exercicio de competencias por parte do seu dono (Xunta de Galicia) e do seu padriño (Concello de Lugo). Un e outro a deixaron orfa de vixilancia, limpeza, conservación e promoción.

Para máis INRI durante os últimos tempos utilízase a DOBRE VARA DE MEDIR escudándose na protección do monumento como escusa para, conceder ou denegar, autorizar ou paralizar, outros investimentos de importancia na cidade.

Así, o esperado e atrasado auditorio, cando xa estaba na mesa de contratación para a adxudicación da obra, paralízase en base a un suposto informe, que alega posibles agresións ao monumento romano. E, por outra banda, estes días vemos como a construción anexa ao edificio do vicerreitorado da Universidade de Santiago en Lugo, recibe a autorización de Patrimonio da Xunta para realizar rozas e encaixar vigas de ferro á parede interior da muralla.

Curiosamente, cando, como alcalde solicitei colocar papeleiras e focos antivandálicos no adarve, a resposta que recibín da Xunta foi tajantemente negativa. Alegaban que non se podía prexudicar ao pavimento do adarve nin ás lajas de lousa. Ver para crer, porque isto é non ter criterio ou ter dobre rapadoira. O que cada un queira pensar.

Para min o realmente triste é que BNG, desde a Consellería de Cultura, e PSOE, desde o goberno municipal de Lugo, están pasándose a pelota o un ao outro e o outro ao un cal diversión de nenos, sen ter máis ambición que a de apuntarse tantos políticos e esquecendo o que en realidade debería preocupar a todos os lucenses: que a muralla teña a súa ordenanza de regulación que sirva para coidala e protexela, e que a súa posta en valor sexa cada vez mais nítida e incuestionable.

Só espero, e non é dramatizar, que algún día a distinción que “conseguimos entre todos” non nos sexa arrebatada. Se iso sucede será por culpa de “todos”?

domingo, 4 de noviembre de 2007

Puentes

Antes de nada, aclarar a qué tipo de puentes me refiero, porque en Lugo esta palabra dispara el subconsciente hacia la necesaria infraestructura. Pero de los puentes que quiero hablar hoy son los del calendario, esos que permiten ir de festivo en festivo y tiro porque me toca.

Hace pocas semanas le tocaba al del Pilar, hoy acaba de finalizar el del 1 de noviembre, en pocas semanas el de la Constitución, y así sucesivamente.

Hace unos días en un ascensor un operario del Estado le decía a un compañero que su filosofía de vida era ilusionarse con la llegada del puente y después del siguiente, y así ir pasando la vida. Sobre este particular podríamos disertar largo y tendido, desde consecuencias económicas, modelo de consumismo.., pero sin entrar en profundidades sólo algunos comentarios.

Queda claro que a pesar de las pequeñas y grandes crisis económicas, nuestra sociedad se va privando de muchas cosas, pero de lo último que prescinde es del ocio y de la diversión. Quizás sea por esa forma de enfocar la vida donde prima el vivir al día, el “que me quiten lo bailao”, y así, dentro de una sociedad consumista, ir dándole al cuerpo una satisfacción tras otra.

Durante un puente de festivos son ya rutinarias las imágenes de carreteras, aeropuertos y estaciones de tren (donde tienen la suerte de que pasen trenes) atiborradas de viajeros. Son igualmente trágicas las cifras de accidentes de carretera. Pero nada de esto, ni tan siquiera las aglomeraciones, colas... nos disuade de salir de nuestra ciudad por unos días, de romper con la rutina o con los horarios laborales de una forma brusca.

No es mi intención criticar este fenómeno pero sí decir que algo nos falla en esta sociedad cuando priorizamos el consumo sobre muchos otros valores. Cuando ya no nos llega con un agradable paseo por algún parque de nuestras ciudades o con una lectura de un libro aparcado o de una siesta aplazada. Además, enfocándolo desde el punto de vista laboral, ¿alguien ha valorado lo que le supone a cualquier país el número de horas de trabajo que dejan de serlo?

De todos modos, y queriendo ver lo más positivo, son muchos los sectores que se benefician de estos fenómenos: agencias de viajes, hoteles, restaurantes, gasolineras, empresas de transporte, casas de turismo rural, etc. Daremos por bueno tanto desplazamiento si mañana lunes todo el mundo está mas sonriente, aunque ojerosos de cansancio y con el bolsillo o la cuenta corriente menos boyante.

A recuperarse que pronto viene otro puente.


----------------------------------------------------------------------------------------------------

Pontes

Antes de nada, aclarar a que tipo de pontes refírome, porque en Lugo esta palabra dispara o subconsciente cara á necesaria infraestrutura. Pero das pontes que quero falar hoxe son as do calendario, esas que permiten ir de festivo en festivo e tiro porque me toca.

Fai poucas semanas tocáballe ao do Pilar, hoxe acaba de finalizar o do 1 de novembro, en poucas semanas o da Constitución, e así sucesivamente.

Fai uns días nun ascensor un operario do Estado dicíalle a un compañeiro que a súa filosofía de vida era ilusionarse coa chegada da ponte e despois do seguinte, e así ir pasando a vida. Sobre este particular poderiamos disertar por extenso, desde consecuencias económicas, modelo de consumismo.., pero sen entrar en profundidades só algúns comentarios.

Queda claro que a pesar das pequenas e grandes crises económicas, a nosa sociedade vaise privando de moitas cousas, pero do último que prescinde é do lecer e da diversión. Quizais sexa por esa forma de enfocar a vida onde prima o vivir ao día, o “que me quiten o bailao”, e así, dentro dunha sociedade consumista, ir dándolle ao corpo unha satisfacción tras outra.

Durante unha ponte de festivos son xa rutineiras as imaxes de estradas, aeroportos e estacións de tren (onde teñen a sorte de que pasen trens) abarrotadas de viaxeiros. Son igualmente tráxicas as cifras de accidentes de estrada. Pero nada disto, nin tan sequera as aglomeracións, colas... disuádenos de saír da nosa cidade por uns días, de romper coa rutina ou cos horarios laborais dunha forma brusca.

Non é a miña intención criticar este fenómeno pero si dicir que algo nos falla nesta sociedade cando priorizamos o consumo sobre moitos outros valores. Cando xa non nos chega cun agradable paseo por algún parque das nosas cidades ou cunha lectura dun libro aparcado ou dunha sesta aprazada. Ademais, enfocándoo desde o punto de vista laboral, alguén valorou o que lle supón a calquera país o número de horas de traballo que deixan de selo?

De todos os xeitos, e querendo ver o máis positivo, son moitos os sectores que se benefician destes fenómenos: axencias de viaxes, hoteis, restaurantes, gasolineiras, empresas de transporte, casas de turismo rural, etc. Daremos por bo tanto desprazamento se mañá luns todo o mundo está mais riseiro, aínda que ojerosos de cansazo e co peto ou a conta corrente menos boiante.

A recuperarse que pronto vén outra ponte.

lunes, 29 de octubre de 2007

Decisiones

Decisiones

En ocasiones hay noticias que aunque se temen, cuando llegan no dejan de sorprendernos.
Durante las últimas semanas fueron varios los rumores sobre la futura ubicación de la sede de la Confederación Hidrográfica. Se escucharon filtraciones sobre la decisión tomada a favor de Ourense.

Lugo aspiraba seriamente a esta sede, y azones de peso no le faltaron: de peso estratégico por su situación; de peso histórico por su relación con el “Padre Miño”... pero no de peso político, porque quienes tomaron la decisión pertenecen al mismo equipo político, visten camisetas del mismo color, tanto en los gobiernos de la ciudad de Lugo, como en el autonómico (Consellería de Medio Ambiente) o en el de la Nación.

No quise creerme los rumores porque siempre pensé que alguno de los responsables políticos a los que me refería no consentiría tal tropelía para nuestro Lugo, pero ahora que todo parece confirmarse y que Ourense gana la partida habrá que hacer muchas preguntas y exigir respuestas claras.

¿Qué tiene Ourense que no pueda tener Lugo? ¿Qué ofreció Lugo que convenció menos que lo que pudo ofrecer Ourense? ¿Qué gestiones realizó el Secretario de Organización del PSOE, número dos de este partido a nivel nacional, y número uno de las listas de su partido por la Provincia de Lugo en las últimas y en las próximas elecciones generales? ¿Qué hizo nuestro alcalde? ¿Ya olvidó el Presidente de la Xunta su “programa electoral a favor de Lugo”?

Son muchas las preguntas que hoy no tienen respuesta, y me temo que algunas no las tendrán nunca, porque no podrán darlas sin mentir. Esta decisión no ha sido una más. Sin gobernantes reivindicativos, sin personas que defiendan con argumentos a nuestra ciudad y a nuestra provincia, no será tampoco la última sino que vendrán más. Y ya sabemos en qué dirección.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------


Decisións

En ocasións hai noticias que aínda que se temen, cando chegan non deixan de sorprendernos.
Durante as últimas semanas foron varios os rumores sobre a futura localización da sede da Confederación Hidrográfica. Escoitáronse filtracións sobre a decisión tomada a favor de Ourense.

Lugo aspiraba seriamente a esta sede, e azones de peso non lle faltaron: de peso estratéxico pola súa situación; de peso histórico pola súa relación co “Pai Miño”... pero non de peso político, porque os que tomaron a decisión pertencen ao mesmo equipo político, visten camisetas da mesma cor, tanto nos gobernos da cidade de Lugo, como no autonómico (Consellería de Medio Ambiente) ou no da Nación.

Non quixen crerme os rumores porque sempre pensei que algún dos responsables políticos aos que me refería non consentiría tal tropelía para o noso Lugo, pero agora que todo parece confirmarse e que Ourense gaña a partida haberá que facer moitas preguntas e esixir respostas claras.

Que ten Ourense que non poida ter Lugo? Que ofreceu Lugo que convenceu menos que o que puido ofrecer Ourense? Que xestións realizou o Secretario de Organización do PSOE, número dous deste partido a nivel nacional, e número un das listas do seu partido pola Provincia de Lugo nas últimas e nas próximas eleccións xerais? Que fixo o noso alcalde? Xa esqueceu o Presidente da Xunta o seu “programa electoral a favor de Lugo”?
Son moitas as preguntas que hoxe non teñen resposta, e témome que algunhas non as terán nunca, porque non poderán dalas sen mentir. Esta decisión non foi unha máis. Sen gobernantes reivindicativos, sen persoas que defendan con argumentos á nosa cidade e á nosa provincia, non será tampouco a última senón que virán máis. E xa sabemos en que dirección.

lunes, 22 de octubre de 2007

Equipos y estrategias

Acaba de finalizar el gran Premio de Brasil de Fórmula 1 y con él el Campeonato del Mundo 2007. Tranquilos que no se trata de una crónica deportiva, pero sí me sirve para ilustrar lo que deseo explicar.

Si algo quedó claro en este mundial de Fórmula 1 es que los que trabajaron en equipo y con las estrategias también de equipo acabaron dando la sorpresa. Además tuvieron de rivales a buenos pilotos, pero enfrentados y sin la dirección más adecuada. El resultado fue que los que tenían todo en su mano, por falta de colaboración, manejos internos y una estrategia inexistente o equivocada, acabaron cediendo el paso a otros dos buenos pilotos que desarrollaron estrategia de equipo y un trabajo bien coordinado.

Pero como decía al principio no era de este mundial de lo que quería hablar. Quiero referirme a Lugo. ¿A qué? Si, si a Lugo. Me explico.

Lo primero que me gustaría ver en nuestro gobierno municipal es una estrategia para mejorar la ciudad y sus parroquias. Estrategia quiere decir un Plan de trabajo para alcanzar unos objetivos con unos determinados medios.

Los medios son importantes y, como siempre, escasos en todo gobierno municipal. Por ello es importante tener muy claro lo que se necesita. Tener muy claro cómo y a quién pedirlo. Y finalmente pelear hasta conseguirlo. Los medios también tienen mucho que ver con los equipos. Ahora el gobierno municipal esta en minoría y debe asumir y adaptarse a esta situación. Para garantizar su gestión y la consecución de sus objetivos, este equipo de gobierno debe pensar en completar su minoría con aquellas personas de la corporación municipal dispuestas a construir, a aportar y no a aprovecharse de la debilidad del rival. Algunos ya se han descartado, bien de forma explicita o bien por su forma de actuar.

Otros hemos dicho que apoyaremos todo cuanto suponga mejorar lo que tenemos. Pero esto hay que entenderlo bien y en su propio contexto. Hay que entenderlo como el apoyo en forma de votos para sacar adelante proyectos de interés para Lugo, y como el apoyo en forma de ideas y alternativas. Y todo ello sin perder de vista que quien lo ofrece, el Grupo Municipal Popular, tuvo responsabilidad de gobierno y contribuyó a mejorar también, y mucho, Lugo en sus días. Por ello que nadie confunda ni las estrategias ni los equipos. Todos queremos ganar el mundial, pero no todos quieren jugar en equipo, y aquí en esta situación de minoría en el gobierno hace falta tener clara la estrategia y no despreciar la ayuda de otros equipos. La ayuda de los únicos que quieren y pueden ayudar a cambio de nada. O mejor dicho, a cambio de que se acepten propuestas que a nuestro juicio mejoren las inicialmente puestas sobre la mesa.

Y esta postura exige de quien recibe el apoyo, la generosidad y la gratitud expresada en forma de reconocimiento y de lealtad. Esto sea quizás lo mas difícil de toda esta estrategia, saber recibir y reconocerlo. Admitir que el que da también quiere obtener alguna ventaja política. Renunciar a la idea de que sólo el que tiene el gobierno tiene derecho a vender logros.

Por eso es importante que el gobierno tenga estrategia, y en ella figure que hay que dejar jugar en este campo a otros equipos que con su buen juego pueden contribuir al éxito del primero sin renunciar a sus meritos propios.


---------------------------------------------------------------------------------------------


Equipos e estratexias

Acaba de rematar o gran Premio de Brasil de Fórmula 1 e con el o Campionato do Mundo 2007. Tranquilos que non se trata dunha crónica deportiva, pero si me serve para ilustrar o que desexo explicar.

Se algo quedou claro neste mundial de Fórmula 1 é que os que traballaron en equipo e coas estratexias tamén de equipo acabaron dando a sorpresa. Ademais tiveron de rivais a bos pilotos, pero enfrontados e sen a dirección máis adecuada. O resultado foi que os que tiñan todo na súa man, por falta de colaboración, manejos internos e unha estratexia inexistente ou equivocada, acabaron cedendo o paso a outros dous bos pilotos que desenvolveron estratexia de equipo e un traballo ben coordinado.

Pero como dicía ao principio non era deste mundial do que quería falar. Quero referirme a Lugo. A que? Si, si, a Lugo. Explícome.

O primeiro que me gustaría ver no noso goberno municipal é unha estratexia para mellorar a cidade e as súas parroquias. Estratexia quere dicir un Plan de traballo para alcanzar uns obxectivos cuns determinados medios.

Os medios son importantes e, como sempre, escasos en todo goberno municipal. Por iso é importante ter moi claro o que se necesita. Ter moi claro como e a quen pedilo. E finalmente pelexar ata conseguilo. Os medios tamén teñen moito que ver cos equipos. Agora o goberno municipal esta en minoría e debe asumir e adaptarse a esta situación. Para garantir a súa xestión e a consecución dos seus obxectivos, este equipo de goberno debe pensar en completar a súa minoría con aquelas persoas da corporación municipal dispostas a construír, a achegar e non a aproveitarse da debilidade do rival. Algúns xa se descartaron, ben de forma explicita ou ben pola súa forma de actuar.

Outros dixemos que apoiaremos todo canto supoña mellorar o que temos. Pero isto hai que entendelo ben e no seu propio contexto. Hai que entendelo como o apoio en forma de votos para sacar adiante proxectos de interese para Lugo, e como o apoio en forma de ideas e alternativas. E todo iso sen perder de vista que quen o ofrece, o Grupo Municipal Popular, tivo responsabilidade de goberno e contribuíu a mellorar tamén, e moito, Lugo nos seus días. Por iso que ninguén confunda nin as estratexias nin os equipos. Todos queremos gañar o mundial, pero non todos queren xogar en equipo, e aquí nesta situación de minoría no goberno fai falta ter clara a estratexia e non desprezar a axuda doutros equipos. A axuda dos únicos que queren e poden axudar a cambio de nada. Ou mellor devandito, a cambio de que se acepten propostas que ao noso xuízo melloren as inicialmente postas sobre a mesa.

E esta postura esixe de quen recibe o apoio, a xenerosidade e a gratitude expresada en forma de recoñecemento e de lealdade. Isto sexa quizais o mais difícil de toda esta estratexia, saber recibir e recoñecelo. Admitir que o que dá tamén quere obter algunha vantaxe política. Renunciar á idea de que só o que ten o goberno ten dereito a vender logros.
Por iso é importante que o goberno teña estratexia, e nela figure que hai que deixar xogar neste campo a outros equipos que co seu bo xogo poden contribuír ao éxito do primeiro sen renunciar aos seus meritos propios.

lunes, 15 de octubre de 2007

Liderazgos

Son muchas las razones por las cuales una empresa, una entidad, una ciudad o un país despuntan sobre otras o quedan por detrás. En estas líneas solamente me referiré a una de ellas, para mí crucial y fácil de diagnosticar: el liderazgo.

La formación de las personas, medida exclusivamente en base a los títulos adquiridos, podría marcarnos escasas diferencias entre ellas. Pero si a ese factor añadimos los rasgos de personalidad y el mundo que lleva encima (experiencias fuera de su entorno, viajes, participación en diversos proyectos humanitarios o sociales...) empezamos a diferenciar más nítidamente a unos de otros.

Cuando hablamos del sector publico y más concretamente de la vocación política entendida como entrega a la sociedad, como sacrificio personal y como trabajo a favor de la comunidad, habría que añadir a las cualidades anteriores alguna más: vocación, honradez, coherencia y sensatez, entre otras.

Si nos referimos a las ciudades, son los gobiernos municipales, y en especial sus responsables, los alcaldes, las personas que deben reunir el mayor número de estas cualidades y ponerlas en práctica constantemente.

Todos sabemos que en general el ciudadano lo que mira es por lo inmediato y cercano. Le preocupa el problema del día y su implicación en las proximidades de su casa. Es decir, el vado de su garaje, la farola próxima a su casa, la situación de los contenedores en su calle, los problemas de aparcamiento en sus desplazamientos habituales...

Sin embargo es más difícil encontrar a muchos vecinos preocupados por las posibilidades de crecimiento laboral o industrial de su ciudad, por las dotaciones culturales, las comunicaciones por tren con el resto del territorio, la proyección turística...

Para resolver el primer grupo de problemas no se necesita ni un alcalde ni una corporación municipal.

Para el segundo tipo de preocupaciones, las realmente prioritarias desde mi punto de vista, no sólo se necesitan alcaldes y gobiernos municipales fuertes, sino auténticos líderes políticos y sociales; personas capaces de dirigir adecuadamente las verdaderas necesidades de una ciudad con antelación, presentando proyectos y demandando soluciones a las administraciones con competencias y recursos. Siempre pidiendo con argumentos, nunca mendigando ayudas en función del parentesco político de los gobernantes a visitar.

Liderar implica tomar decisiones muchas veces impopulares o mal entendidas por los propios compañeros de organización. Liderar implica saber imponer con razones y argumentos las ideas y obtener el respaldo correspondiente de los demás. Implica generosidad y firmeza.

Liderar es incompatible con no mojarse cuando hay que decidir, es incompatible con dejar que las cosas sigan su curso para no molestar a nadie, es incompatible con subordinarse a los “gobiernos amigos “.

Los grandes pueblos siempre tuvieron en sus vidas en algún momento de su historia personas que supieron conducir las principales demandas y necesidades. Personas que con las ideas claras defendieron a cualquier precio lo que sabían era irrenunciable. Tuvieron LÍDERES.


-------------------------------------------------------------------------------------------

LIDERADOS

Son moitas as razóns polas cales unha empresa, unha entidade, unha cidade ou un país despuntan sobre outras ou quedan por detrás. Nestas liñas soamente referireime a unha delas, para min crucial e fácil de diagnosticar: o liderado.

A formación das persoas, medida exclusivamente en base aos títulos adquiridos, podería marcarnos escasas diferenzas entre elas. Pero se a ese factor lle engadimos os trazos de personalidade e o mundo que leva encima (experiencias fóra da súa contorna, viaxes, participación en diversos proxectos humanitarios ou sociais...) empezamos a diferenciar máis nítidamente a uns doutros.

Cando falamos do sector publico e máis concretamente da vocación política entendida como entrega á sociedade, como sacrificio persoal e como traballo a favor da comunidade, habería que engadir ás calidades anteriores algunha máis: vocación, honradez, coherencia e sensatez, entre outras.

Se nos referimos ás cidades, son os gobernos municipais, e en especial os seus responsables, os alcaldes, as persoas que deben reunir o maior número destas calidades e polas en práctica constantemente.

Todos sabemos que en xeral o cidadán o que mira é polo inmediato e próximo. Preocúpalle o problema do día e a súa implicación nas proximidades da súa casa. É dicir, o vao do seu garaxe, o farol próximo á súa casa, a situación dos colectores na súa rúa, os problemas de aparcadoiro nos seus desprazamentos habituais...

Con todo é máis difícil atopar a moitos veciños preocupados polas posibilidades de crecemento laboral ou industrial da súa cidade, polas dotacións culturais, as comunicacións por tren co resto do territorio, a proxección turística...

Para resolver o primeiro grupo de problemas non se necesita nin un alcalde nin unha corporación municipal.

Para o segundo tipo de preocupacións, as realmente prioritarias desde o meu punto de vista, non só se necesitan alcaldes e gobernos municipais fortes, senón auténticos líderes políticos e sociais; persoas capaces de dirixir adecuadamente as verdadeiras necesidades dunha cidade con antelación, presentando proxectos e demandando solucións ás administracións con competencias e recursos. Sempre pedindo con argumentos, nunca mendigando axudas en función do parentesco político dos gobernantes a visitar.
Liderar implica tomar decisións moitas veces impopulares ou mal entendidas polos propios compañeiros de organización. Liderar implica saber impor con razóns e argumentos as ideas e obter o respaldo correspondente dos demais. Implica xenerosidade e firmeza.

Liderar é incompatible con non mollarse cando hai que decidir, é incompatible con deixar que as cousas sigan o seu curso para non molestar a ninguén, é incompatible con subordinarse aos “gobernos amigos “.

Os grandes pobos sempre tiveron nas súas vidas nalgún momento da súa historia acodes que souberon conducir as principais demandas e necesidades. Persoas que coas ideas claras defenderon a calquera prezo o que sabían era irrenunciable. Tiveron LÍDERES.

martes, 9 de octubre de 2007

Fiestas


Estamos en fiestas, en nuestras fiestas grandes, en San Froilan.

Son días de pulpo, salidas al ferial, conciertos, de llevar a los más pequeños a las atracciones, en definitiva, días de amigos y de diversión.

En los últimos años, siempre por estas fechas, surgen polémicas y debates en torno a la idoneidad de la ubicación del recinto ferial, la colocación de las barracas y de los ambulantes...

El objetivo de estas líneas es dar mi opinión, ya expresada públicamente y ahora en mi blog para enriquecer constructivamente este debate.

Estoy convencido de que el Parque de Rosalía y su entorno sufren las agresiones de la asistencia masiva de personas al recinto, pero también lo estoy de que con medidas adecuadas de organización y vigilancia estos daños se pueden minimizar.

Hoy es difícil encontrar lugares, próximos al centro urbano, donde colocar todo lo que rodea las fiestas. Y también pienso que desplazar parte de las atracciones a lugares algo más periféricos, por bien comunicados que estén, podría restar afluencia a las mismas.

Pero creo que hay algunas circunstancias que se dan este año y que no deberían volver a repetirse. Me refiero exactamente a la imagen y las consecuencias de una venta ambulante sin ningún control por todas las aceras y calles del recinto ferial y del centro de Lugo.

Esta circunstancia provoca serios problemas a los que me referiré a continuación.

El primero de ellos es el agravio entre el ambulante que ha pagado su tasa al Concello y el que se coloca en cualquier lugar sin control y por tanto sin contribuir igual que los anteriores. A ello habría que añadir las consecuencias que la venta masiva en las calles tienen para el comerciante que, pagando importantes cantidades durante todo el año, observa la competencia desleal a las puertas de su establecimiento, incluso en ocasiones obstaculizando las entradas a sus locales.

Al problema anterior añadiríamos el peligro que supone, en momentos de asistencia masiva de gente a las calles, la reducción del ancho de las mismas por la colocación de mantas en el suelo para la venta de diferentes productos. ¿Que pasaría si fuese necesario evacuar a un accidentado, o dar paso a un camión de bomberos?.

Un último apunte sobre la colocación de los vendedores ambulantes. ¿No les llama la atención que puedan colocar sus furgonetas encima de aceras, tapando entradas a garajes, o incluso dentro del Parque Rosalía de Castro?. Y qué decir de la higiene y de la limpieza de la zona, o de la colocación de plásticos y lonas para los puestos de venta en lugar de casetas o toldos uniformes como ya existen en muchas ferias de Galicia.

Otro acontecimiento destacable de estas fiestas del 2007 ha sido la falta de vigilancia policial y el caos de tráfico, pero como no quiero ser especialmente negativo, me quedo con el buen ambiente y las ganas de diversión de los lucenses, esperando que en próximos San Froilanes las cuestiones que he apuntado se corrijan y no se repitan. Será mejor para todos y en especial para la imagen que se lleven cuantos nos visitan.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Festas

Estamos en festas, nas nosas festas grandes, en San Froilan.

Son días de polbo, saídas ao feiral, concertos, de levar aos máis pequenos ás atraccións, en definitiva, días de amigos e de diversión.

Nos últimos anos, sempre por estas datas, xorden polémicas e debates ao redor da idoneidade da localización do recinto feiral, a colocación das barracas e dos ambulantes...
O obxectivo destas liñas é dar a miña opinión, xa expresada publicamente e agora na miña blog para enriquecer constructivamente este debate.

Estou convencido de que o Parque de Rosalía e a súa contorna sofren as agresións da asistencia masiva de persoas ao recinto, pero tamén o estou de que con medidas adecuadas de organización e vixilancia estes danos pódense minimizar.

Hoxe é difícil atopar lugares, próximos ao centro urbano, onde colocar todo o que rodea as festas. E tamén penso que desprazar parte das atraccións a lugares algo máis periféricos, por ben comunicados que estean, podería restar afluencia ás mesmas.

Pero creo que hai algunhas circunstancias que se dan este ano e que non deberían volver repetirse. Refírome exactamente á imaxe e as consecuencias dunha venda ambulante sen ningún control por todas as beirarrúas e rúas do recinto feiral e do centro de Lugo. sta circunstancia provoca serios problemas aos que me referirei a continuación.

O primeiro deles é o agravio entre o ambulante que pagou a súa taxa ao Concello e o que se coloca en calquera lugar sen control e xa que logo sen contribuír igual que os anteriores. A iso teríamos que engadir as consecuencias que a venda masiva nas rúas teñen para o comerciante que, pagando importantes cantidades durante todo o ano, observa a competencia desleal ás portas do seu establecemento, ata en ocasións obstaculizando as entradas aos seus locais.

Ao problema anterior engadiriamos o perigo que supón, en momentos de asistencia masiva de xente ás rúas, a redución do ancho das mesmas pola colocación de mantas no chan para a venda de diferentes produtos. Que pasaría se fose necesario evacuar a un accidentado, ou dar paso a un camión de bombeiros?.

Un último apunte sobre a colocación dos vendedores ambulantes. Non lles chama a atención que poidan colocar as súas furgonetas encima de beirarrúas, tapando entradas a garaxes, ou ata dentro do Parque Rosalía de Castro?. E que dicir da hixiene e da limpeza da zona, ou da colocación de plásticos e lonas para os postos de venda en lugar de casetas ou toldos uniformes como xa existen en moitas feiras de Galicia.

Outro acontecemento destacable destas festas do 2007 foi a falta de vixiancia policial e o caos de tráfico, pero como non quero ser especialmente negativo, quédome co bo ambiente e as ganas de diversión dos lucenses, esperando que en próximos San Froilanes as cuestións que apuntei sexan corrixidas e non se repitan. Será mellor para todos e en especial para a imaxe que leven cantos nos visitan

domingo, 30 de septiembre de 2007

Presupuestos

Es entendible que al hablar de presupuestos se caiga en tecnicismos, borrachera de cifras y otros conceptos que dificulten a todos los ciudadanos saber bien de qué se habla.

También resulta comprensible que las valoraciones políticas difieran en función de pertenecer al partido en el gobierno o en la oposición.

Pero lo que debería ser clarificador son las valoraciones con sentido común y realizadas sin objetivos electoralistas. En esta línea tratare de dar mi opinión sobre los últimos Presupuestos Generales del Estado para 2008 que se presentaron el pasado martes en el Congreso de los Diputados y los cuales he tenido ocasión de ir estudiando y profundizando en su desarrollo.

Con carácter general he de decir que me preocupa bastante que en los últimos 30 días el presidente del Gobierno de España asumiese compromisos, para mí evidentemente electorales, con una directa implicación en los próximos presupuestos y que el montante de dichos compromisos supere los 5.000 millones de euros.

La preocupación viene por un doble motivo: son medidas que implican obligaciones para más ejercicios presupuestarios porque son prestaciones que no se realizan en un solo pago sino que tienen carácter continuista; y lo más preocupante, representan más del 73% de superávit previsto para el año 2007. Es decir, que si en 20 días el gobierno se ha pulido con estos compromisos una gran parte de nuestro superávit, ¿qué ocurrirá en los próximos meses?. No hay que olvidar que el superávit representa un colchón para los malos momentos, para cuando las cosas vengan peor, como ya se anuncian.

A nivel más cercano, a lo que a la provincia de Lugo se refiere, cabe decir lo siguiente:

  • No aparece ningún proyecto, ninguna obra de nuevo cuño, que sea nueva. Todas son continuación de las ya existentes en presupuestos anteriores.
  • En segundo lugar cabe señalar que los plazos que estaban previstos para muchas de ellas en los presupuestos anteriores, ahora se anuncian más largos. Es decir, si algunos tramos de autovias tenían su finalización prevista en 2009 ahora se retrasan hasta 2011 o 2012.
  • En tercer lugar, resaltar que si el coste estimado del Gobierno para los cuatro tramos de autovia Lugo-Santiago que discurren por la provincia de Lugo costarán 167 millones de euros, en los presupuestos del 2008 solamente se consignan 1,4 millones.
  • Por último, en lo que al tren de alta velocidad se refiere, decir que para Lugo no existen más que pequeñas partidas para estudios y ni un solo euro en obra.

Si nos centramos en la ciudad de Lugo, se repite lo mismo: retrasos y ni un solo proyecto nuevo. Eso sí, ahora, tras 4 años desde que fue prometido el nuevo puente, aparece una partida de 5 millones de euros. ¿Cómo creerse que se gastarán cuando este año habían dotado 2 millones y todavía está sin aprobar el proyecto? ¿Será que hay elecciones en el 2008?

La partida para el Convenio entre el Ministerio de Fomento y el Ayuntamiento de Lugo, firmado por vez primera en 1998 (lo recuerdo porque tiene mi firma como Alcalde), después de algunas ampliaciones aparece con cero euros, y eso cuando todavía quedan obras por ejecutar y otras por demandar. ¿No sería interesante plantearle al Ministerio de Fomento la firma de un convenio para que éste arreglase toda la N-VI a su paso por Lugo, dándole un tratamiento de Ronda, con semáforos, pasos de peatones, luz… No olvidemos el tráfico que soporta y el elevado número de accidentes que registra.

Todo esto no es más que un ejemplo de las carencia que soportamos y las deficientes herramientas con las que nos prometen resolverlas.

El problema no sólo es la falta de dotación económica de los presupuestos para Lugo, sino la falta de reivindicación de nuestros gobiernos para exigir un mejor trato.




----------------------------------------------------------------------------------------------

Orzamentos

É entendible que ao falar de orzamentos cáiase en tecnicismos, borracheira de cifras e outros conceptos que dificulten a todos os cidadáns saber ben de que se fala.

Tamén resulta comprensible que as valoracións políticas difiran en función de pertencer ao partido no goberno ou na oposición.

Pero o que debería ser clarificador son as valoracións con sentido común e realizadas sen obxectivos electoralistas. Nesta liña tratarei de dar a miña opinión sobre os últimos Orzamentos Xerais do Estado para 2008 que se presentaron o pasado martes no Congreso dos Deputados e os cales tiven ocasión de ir estudando e profundando no seu desenvolvemento.

Con carácter xeral hei de dicir que me preocupa bastante que nos últimos 30 días o presidente do Goberno de España asumise compromisos, para min evidentemente electorais, cunha directa implicación nos próximos orzamentos e que o montante de devanditos compromisos supere os 5.000 millóns de euros.

A preocupación vén por un dobre motivo: son medidas que implican obrigacións para máis exercicios orzamentarios porque son prestacións que non se realizan nun só pago senón que teñen carácter continuista; e o máis preocupante, representan máis do 73% do superávit previsto para o ano 2007. É dicir, que se en 20 días o goberno pulíuse con estes compromisos unha gran parte do noso superávit, que ocorrerá nos próximos meses?. Non hai que esquecer que o superávit representa un colchón para os malos momentos, para cando as cousas vingan peor, como xa se anuncian.

A nivel máis próximo, é dicir ao que á provincia de Lugo refírese, cabe dicir o seguinte:
  • Non aparece ningún proxecto, ningunha obra de novo cuño, que sexa nova. Todas son continuación das xa existentes en orzamentos anteriores.
  • En segundo lugar cabe sinalar que os prazos que estaban previstos para moitas delas nos orzamentos anteriores, agora anúncianse máis longos. É dicir, se algúns tramos de autovias tiñan a súa finalización prevista en 2009 agora atrásanse ata 2011 ou 2012.
  • En terceiro lugar, resaltar que se o custo estimado do Goberno para os catro tramos de autovia Lugo-Santiago que discorren pola provincia de Lugo custarán 167 millóns de euros, nos orzamentos do 2008 soamente consígnanse 1,4 millóns.
  • Para rematar, no que ao tren de alta velocidade se refire, dicir que para Lugo non existen máis que pequenas partidas para estudos e nin un só euro en obra.
Se nos centramos na cidade de Lugo, repítese o mesmo: atrasos e nin un só proxecto novo. Iso si, agora, tras 4 anos desde que foi prometida a nova ponte, aparece unha partida de 5 millóns de euros. Como crerse que se gastarán cando este ano dotaran 2 millóns e aínda está sen aprobar o proxecto? Será que hai eleccións no 2008?

A partida para o Convenio entre o Ministerio de Fomento e o Concello de Lugo, asinado por vez primeira en 1998 (recórdoo porque ten a miña firma como Alcalde), logo dalgunhas ampliacións aparece con cero euros, e iso cando aínda quedan obras por executar e outras por demandar. Non sería interesante exporlle ao Ministerio de Fomento a firma dun convenio para que este arranxase toda a N-VIN ao seu paso por Lugo, dándolle un tratamento de Rolda, con semáforos, pasos de peóns, luz...? Non esquezamos o tráfico que soporta e o elevado número de accidentes que rexistra.

Todo isto non é máis que un exemplo das carencia que soportamos e as deficientes ferramentas coas que nos prometen resolvelas.

O problema non só é a falta de dotación económica dos orzamentos para Lugo, senón a falta de reivindicación dos nosos gobernos para esixir un mellor trato.

viernes, 21 de septiembre de 2007

Una nueva etapa: 2007-2011

Hace unas semanas comenzaba su andadura una nueva etapa en la vida de nuestro Ayuntamiento, y por lo tanto una nueva etapa en la historia de Lugo.

Durante los últimos meses, previos a las elecciones de Mayo, explicamos reiteradamente que debería gobernar la lista más votada. Otros no asumieron ese compromiso por si acaso.

Hoy nosotros, consecuentes con nuestro discurso, podemos decir que fuimos el único grupo político de la Oposición Municipal que inició este periodo permitiendo que la lista más votada, la del partido Socialista, a pesar de no tener mayoría absoluta pudiera formar gobierno y empezar a gobernar. Otros hubiesen preferido utilizar esa primera oportunidad para colocar al Alcalde y a su equipo contra las cuerdas y así dar un aviso de lo que sería este mandato de cuatro años: un calvario.

Esta es mi primera opinión en el nuevo blog, y por ello quiero que sea clara y rotunda.

Desde el Grupo Municipal Popular respetamos la voluntad popular dejando que sea Alcalde aquel que obtuvo más votos y dejando que el nuevo Alcalde tenga las manos libres para poder confeccionar su equipo y establecer sus retribuciones. Ello no quiere decir que nuestro grupo esté durante cuatro años votando favorablemente todas cuantas iniciativas se planteen desde el Gobierno Municipal. Tampoco que, por sistema, busquemos con nuestro voto negativo torpedear o impedir que prosperen sus propuestas.

El Grupo Municipal Popular quiere dejar muy claro que apoyará todas las iniciativas que, formuladas por cualquiera de los grupos de la Corporación Municipal, tengan como finalidad mejorar nuestra ciudad, nuestras parroquias y nuestra calidad de vida como lucenses.

Rechazaremos todo cuanto consideremos improcedente, inútil o negativo para Lugo pero, además de explicar claramente nuestras razones, siempre propondremos alternativas a las propuestas rechazadas.

Además, y ya lo estamos demostrando, estaremos en permanente voluntad y disposición de conversar con el Gobierno Municipal y el otro grupo de la oposición, para llegar al entendimiento y consenso que permitan aprobar y sacar adelante los temas de máximo interés y prioridad, como pueden ser el nuevo Plan de Urbanismo o los presupuestos anuales del Ayuntamiento.

Estoy seguro de que muchos entenderéis y compartiréis esta forma de actuar que pretendemos mantener durante los próximos cuatro años. Pero también entiendo que otros puedan reprocharme este proceder.

En cualquier caso queremos ser consecuentes y constructivos, y así dentro de poco saber, mediante el mejor sistema que tenemos en Democracia que es nuestro voto, si nuestro trabajo consiguió o no incrementar el número de lucenses que confían en nuestra formación.


-----------------------------------------------------------------------------------------------


Unha nova etapa: 2007-2011

Hai unhas semanas comezaba a súa andaina unha nova etapa na vida do noso Concello, e polo tanto unha nova etapa na historia de Lugo.

Durante os últimos meses, previos ás eleccións de Maio, explicamos reiteradamente que debería gobernar a lista máis votada. Outros non asumiron ese compromiso polo si ou polo non.

Hoxe nós, consecuentes co noso discurso, podemos dicir que fomos o único grupo político da Oposición Municipal que iniciou este período permitindo que a lista máis votada, a do partido Socialista, a pesar de non ter maioría absoluta puidese formar goberno e empezar a gobernar. Outros terían preferido utilizar esa primeira oportunidade para colocar ao Alcalde e ao seu equipo contra as cordas e así dar un aviso do que sería este mandato de catro anos: un calvario.

Esta é a miña primeira opinión no novo blog, e por iso quero que sexa clara e rotunda.
Desde o Grupo Municipal Popular respectamos a vontade popular deixando que sexa Alcalde aquel que obtivo máis votos e deixando que o novo Alcalde teña as mans libres para poder confeccionar o seu equipo e establecer as súas retribucións. Iso non quere dicir que o noso grupo estea durante catro anos votando favorablemente todas cantas iniciativas saian do Goberno Municipal. Tampouco que, a diario, busquemos co noso voto negativo torpedear ou impedir que prosperen as súas propostas.

O Grupo Municipal Popular quere deixar moi claro que apoiará todas as iniciativas que, formuladas por calquera dos grupos da Corporación Municipal, teñan como finalidade mellorar a nosa cidade, as nosas parroquias e a nosa calidade de vida como lucenses.

Rexeitaremos todo canto consideremos improcedente, inútil ou negativo para Lugo pero, ademais de explicar claramente as nosas razóns, sempre proporemos alternativas ás propostas rexeitadas.

Ademais, e xa estamos a demostralo, estaremos en permanente vontade e disposición de conversar co Goberno Municipal e o outro grupo da oposición, para chegar ao entendemento e consenso que permitan aprobar e sacar adiante os temas de máximo interese e prioridade, como poden ser o novo Plan de Urbanismo ou os orzamentos anuais do Concello.

Estou seguro de que moitos entenderedes e compartiredes esta forma de actuar que pretendemos manter durante os próximos catro anos. Pero tamén entendo que outros poidan reprocharme este proceder.

En calquera caso queremos ser consecuentes e construtivos, e así deica pouco saber, mediante o mellor sistema que temos en Democracia que é o noso voto, se o noso traballo conseguiu ou non incrementar o número de lucenses que confían na nosa formación.