domingo, 26 de abril de 2009

Nuevas formas en tiempos difíciles

He tenido el privilegio de ser testigo directo de la toma de posesión del Presidente de la Xunta. Un acto emotivo y ejemplar, que marcará un antes y un después en la forma y en el fondo de este tipo de eventos.

Me explicaré: Lo habitual y lo vivido hasta hoy era encontrar, en la intervención del Presidente investido, palabras de corte institucional mezcladas con otras de marcado carácter partidista. Este último tipo de mensajes brillaron por su ausencia, y el discurso de Feijóo destacó por su carga emotiva y su claramente marcado acento institucional. No hablaba un Presidente del Partido Popular, lo hacía alguien que es ya Presidente de todos los gallegos. En ningún momento hizo gala de su reciente victoria por mayoría absoluta. En el Salón de los Reyes del Pazo do Hórreo nadie pudo oír una sola palabra hiriente, ofensiva, ni tan siquiera ligeramente molesta dirigida hacia sus rivales en la última contienda electoral.

También en su primera intervención pública en el Obradoiro, ante miles de personas, y desafiando a las nubes que dieron una tregua hasta que finalizó el acto, volvió a hablar nuevamente como Presidente de Galicia y no como Presidente de su Partido.

Aquí podía haber caído en la legítima tentación de arengar a un auditorio entregado. No lo hizo, y dijo cosas para anotar y no olvidar: ser “depositario temporal de la confianza otorgada por los gallegos que tendré que renovar todos los días”, o sentirse, a pesar de ser el presidente de todos los gallegos, “como un gallego más”. Grandes dosis de humildad y cercanía son dos buenas maneras de comenzar un mandato.

De nuevo, sobrio y emotivo fue el acto de la toma de posesión del equipo del Presidente de la Xunta. Diez jóvenes personas que, desde hoy, tienen la enorme responsabilidad de gobernar, y por tanto de tomar medidas y decisiones. Como dijo Feijóo “somos humanos y nos equivocaremos”, pero ante los primeros comentarios sobre la representatividad provincial dejó claro que “aquí nadie encontrará cuotas ni de tipo personal, porque la elección está basada en la capacidad, ni de tipo territorial, porque Galicia es única". Algo novedoso y para algunos difícil de asumir pero que tiene un importante valor por su coherencia y por el mensaje que encierra.

A los ciudadanos les importa poco la partida de nacimiento de sus gobernantes, y les importa mucho la dedicación y el empeño que pongan en su trabajo diario. Ya lo decía Machado, “uno no es de donde nace a la vida sino de donde nace al amor”, y yo estoy seguro que estas diez personas lideradas por su Presidente, desde hoy sólo tienen en su cabeza y corazón el amor a Galicia y la pasión por esta tierra. Mucha suerte a todos. Si ellos la tienen Galicia también.


___________________________________________________________________________


Novas formas en tempos difíciles

Tiven o privilexio de ser testemuña directa da toma de posesión do Presidente da Xunta. Un acto emotivo e exemplar, que marcará un antes e un despois na forma e no fondo deste tipo de eventos.

Explicareime: O habitual e o vivido ata hoxe era atopar, na intervención do Presidente investido, palabras de corte institucional mesturadas con outras de marcado carácter partidista. Este último tipo de mensaxes brillaron pola súa ausencia, e o discurso de Feijóo destacou pola súa carga emotiva e a súa claramente marcado acento institucional. Non falaba un Presidente do Partido Popular, facíao alguén que é xa Presidente de todos os galegos. En ningún momento fixo gala da súa recente vitoria por maioría absoluta. No Salón dos Reyes do Pazo do Hórreo ninguén puido oír unha soa palabra ferinte, ofensiva, nin tan sequera lixeiramente molesta dirixida cara aos seus rivais na última contenda electoral.

Tamén na súa primeira intervención pública no Obradoiro, ante miles de persoas, e desafiando ás nubes que deron unha tregua ata que finalizou o acto, volveu falar novamente como Presidente de Galicia e non como Presidente do seu Partido.

Aquí podía caer na lexítima tentación de arengar a un auditorio entregado. Non o fixo, e dixo cousas para anotar e non esquecer: ser "depositario temporal da confianza outorgada polos galegos que terei que renovar todos os días", ou sentirse, a pesar de ser o presidente de todos os galegos, "como un galego máis". Grandes doses de humildade e proximidade son dous bos xeitos de comezar un mandato.

De novo, sobrio e emotivo foi o acto da toma de posesión do equipo do Presidente da Xunta. Dez novas persoas que, desde hoxe, teñen a enorme responsabilidade de gobernar, e xa que logo de tomar medidas e decisións. Como dixo Feijóo "somos humanos e equivocarémonos", pero ante os primeiros comentarios sobre a representatividade provincial deixou claro que "aquí ninguén atopará cotas nin de tipo persoal, porque a elección está baseada na capacidade, nin de tipo territorial, porque Galicia é única". Algo novo e para algúns difícil de asumir pero que ten un importante valor pola súa coherencia e pola mensaxe que encerra.

Aos cidadáns impórtalles pouco a partida de nacemento dos seus gobernantes, e impórtalles moito a dedicación e o empeño que poñan no seu traballo diario. Xa o dicía Machado, "un non é de onde nace á vida senón de onde nace ao amor", e eu estou seguro que estas dez persoas lideradas polo seu Presidente, desde hoxe só teñen na súa cabeza e corazón o amor a Galicia e a paixón por esta terra. Moita sorte a todos. Se eles a teñen, Galicia tamén.

domingo, 19 de abril de 2009

Un nuevo comienzo

Hoy se ha conocido la composición del nuevo gobierno gallego. La primera impresión es muy favorable, por su perfil de personas capaces y con contrastada experiencia profesional y conocimiento de la gestión y de la administración. También de la empresa privada en algún caso.
Galicia necesita esto. Un gobierno pensado en clave de resolver problemas urgentes y de sacarnos de esta grave situación. No un gobierno pensado en clave de dar satisfacción a cuotas provinciales, corporativistas o de cualquier otro tipo.

El gobierno se ha conocido después de unas jornadas impecables desde el punto de vista de la discreción y de un protocolario y austero acto de investidura de nuestro Presidente, Alberto Núñez Feijóo. Unos actos que serán ejemplo para ediciones futuras, por su austeridad, y por su falta de partidismo.

Feijóo habló en el Parlamento pero también lo hizo en la Plaza del Obradoiro para miles de personas, y lo hizo como Presidente de todos los gallegos y no como Presidente de un partido político, aunque estuviese legitimado para hacerlo tras ganar por mayoría absoluta las últimas elecciones. Fue su decisión y creo que fue muy acertada.

Su humildad, sencillez y austeridad están siendo coherentes con sus promesas y con los compromisos adquiridos con el pueblo gallego.

Esto empieza muy bien y Galicia lo merece. Sólo deseo que el nuevo gobierno y su Presidente tengan mucha suerte. Será la suerte de los gallegos.


____________________________________________________________________________


Un novo comezo

Hoxe coñeceuse a composición do novo goberno galego. A primeira impresión é moi favorable, polo seu perfil de persoas capaces e con contrastada experiencia profesional e coñecemento da xestión e da administración. Tamén da empresa privada nalgún caso.

Galicia necesita isto. Un goberno pensado en clave de resolver problemas urxentes e de sacarnos desta grave situación. Non un goberno pensado en clave de dar satisfacción a cotas provinciais, corporativistas ou de calquera outro tipo.

O goberno coñeceuse logo dunhas xornadas impecables desde o punto de vista da discreción e dun protocolario e austero acto de investidura do noso Presidente, Alberto Núñez Feijóo. Uns actos que serán exemplo para edicións futuras, pola súa austeridade, e pola súa falta de partidismo.

Feijóo falou no Parlamento pero tamén o fixo na Praza do Obradoiro para miles de persoas, e fíxoo como Presidente de todos os galegos e non como Presidente dun partido político, aínda que estivese lexitimado para facelo tras gañar por maioría absoluta as últimas eleccións. Foi a súa decisión e creo que foi moi acertada.

A súa humildade, sinxeleza e austeridade están sendo coherentes coas súas promesas e cos compromisos adquiridos co pobo galego.

Isto empeza moi ben e Galicia meréceo. Só desexo que o novo goberno e o seu Presidente teñan moita sorte. Será a sorte dos galegos.

domingo, 12 de abril de 2009

Recambios

Cuando un coche pasa la revisión periódica con averías evidentes, uno de los capítulos inevitables en la factura de reparación es el correspondiente a los recambios.

En un gobierno, las revisiones y averías suelen darse con mayor frecuencia, casi a diario, pero los recambios, sin embargo, escasean.

Por el modo en el que se ha planteado, que nadie dude que la filtración estaba prevista y ensayada de antemano. No es verdad que al presidente del gobierno le fastidiara que el tema saliera durante los actos del G20 o de la Alianza de Civilizaciones en Turquía. Estoy convencido de que todo ello no fue casual sino al contrario: perfectamente diseñado y calculado. En Turquía, lo único que buscaba Zapatero, y que consiguió, fue su foto con Obama. Ya la tiene. Pero como detrás de la foto no había más chicha, la remodelación del gobierno creaba un nuevo aliciente informativo y mantenía el interés más allá de las fotos.

En segundo lugar, este gobierno, a pesar de su juventud en lo referente al tiempo que lleva nombrado, ha dado muestras de asfixia y falta de fuelle desde hace meses y, de forma especial, en el área económica, donde los acontecimientos diarios sobrepasan la capacidad de reacción y donde su principal responsable, el Sr. Solbes, llevaba tiempo pidiendo el relevo.

Y finalmente, y es lo más relevante para los lucenses, un vecino de esta provincia, José Blanco, será con el Ministro de Fomento. Lo digo porque él mismo, hace más de un año, durante uno de los debates electorales en la Televisión Local de Lugo afirmaba al final de una de sus intervenciones: “se lo digo yo que voy a mandar mucho”. La improcedente frase en un debate no me pasó inadvertida y, desde ese día, estuve convencido de que José Blanco sería Ministro, lo que me llevó a apostar diversas cañas con amigos, que evidentemente desde ya tengo ganadas.

Pero lo importante ahora que ya se producen los recambios es que la maquinaria funcione mejor, y me temo, y lo están diciendo los líderes de prácticamente todo el abanico de Partidos, que no sea así porque para prácticamente todo el mundo aquí lo que falla es la cabeza, es decir, el director de la orquesta y este, de momento, no cambia.

En la parte lucense sólo espero y deseo que Lugo se vea afectada de tremendas dosis de discriminación positiva por un Ministro de Fomento de la tierra. Que supere en chulería a la ya ex, Maleni. Que si ella fue capaz de estirar el AVE hasta su ciudad Málaga, Blanco lo intente para Lugo o, si quiere, hasta Palas. Los lucenses le vamos a agradecer todos los excesos presupuestarios por esta provincia. Que lo sepa desde hoy.


________________________________________________________________________


Recambios

Cando un coche pasa a revisión periódica con avarías evidentes, un dos capítulos inevitables na factura de reparación é o correspondente aos recambios.

Nun goberno, as revisións e avarías adoitan darse con maior frecuencia, case a diario, pero os recambios, con todo, escasean.

Polo modo no que se expuxo, que ninguén dubide que a filtración estaba prevista e ensaiada de antemán. Non é verdade que ao presidente do goberno amoláselle que o tema saíse durante os actos do G20 ou da Alianza de Civilizacións en Turquía. Estou convencido de que todo iso non foi casual senón ao contrario: perfectamente deseñado e calculado. En Turquía, o único que buscaba Zapatero, e que conseguiu, foi a súa foto con Obama. Xa a ten. Pero como detrás da foto non había máis chicha, a remodelación do goberno creaba un novo aliciente informativo e mantiña o interese máis aló das fotos.

En segundo lugar, este goberno, a pesar da súa mocidade no referente á vez que leva nomeado, deu mostras de asfixia e falta de fol desde fai meses e, de forma especial, na área económica, onde os acontecementos diarios exceden a capacidade de reacción e onde o seu principal responsable, o Sr. Solbes, levaba tempo pedindo a substitución.

E finalmente, e é o máis relevante para os lucenses, un veciño desta provincia, José Branco, será co Ministro de Fomento. Dígoo porque el mesmo, fai máis dun ano, durante un dos debates electorais na Televisión Local de Lugo afirmaba ao final dunha das súas intervencións: "dígollo eu que vou mandar moito". A improcedente frase nun debate non me pasou inadvertida e, desde ese día, estiven convencido de que José Blanco sería Ministro, o que me levou a apostar diversas cañas con amigos, que evidentemente desde xa teño gañadas.

Pero o importante agora que xa se producen os recambios é que a maquinaria funcione mellor, e témome, e estano dicindo os líderes de practicamente todo o abanico de Partidos, que non sexa así porque para practicamente todo o mundo aquí o que falla é a cabeza, é dicir, o director da orquestra e este, de momento, non cambia.

Na parte lucense só espero e desexo que Lugo se vexa afectada de tremendas doses de discriminación positiva por un Ministro de Fomento da terra. Que supere en chulería á xa ex, Maleni. Que se ela foi capaz de estirar o AVE ata a súa cidade Málaga, Blanco o intente para Lugo ou, se quere, ata Palas. Os lucenses ímoslle a agradecer todos os excesos orzamentarios por esta provincia. Que o saiba desde hoxe.

domingo, 5 de abril de 2009

Cambio de cromos

El cambio de cromos ha sido costumbre habitual entre adolescentes coleccionistas de las diversas series que toda la vida han existido. Es la forma de completar la colección sin recurrir a un gran gasto, además de contribuir a relacionarse entre compañeros.

¿Quién no ha coleccionado cromos, sellos u otras cosas a lo largo de su vida?, y claro, ¿Quién no ha cambiado con sus compañeros de clase o pandilla los llamados ¨repes¨?

Pero los cambios de cromos a los que me referiré no son de fútbol ni de otras colecciones, son los pactos entre dirigentes nacionalistas y socialistas para asegurarse estabilidad en Madrid a cambio de prebendas en Galicia.

Aunque parezca inverosímil, lo que estamos viendo en directo y a través de los medios de comunicación, es que tras la debacle electoral en Galicia del bipartito, y la pérdida de apoyos de Zapatero en el Congreso, se buscan operaciones de interés de partido para cada uno salvar sus muebles.

De todas ellas la que más me ha llamado la atención es la que termina con un puesto de vicepresidente en la mesa de la Cámara gallega para Anxo Quintana, conseguido por la cesión de ese puesto por el grupo socialista... ¿a cambio de nada?

Seguro que, entre otras cuestiones, se verá pronto el apoyo del BNG al PSOE en Madrid para ir apuntalando la estabilidad parlamentaria que estas semanas se esfumó.

Más digna ha sido la postura del Presidente saliente, el señor Touriño, que anunció su dimisión y la renuncia al escaño después de la toma de posesión. El hasta ahora Vicepresidente de la Xunta, que cosechó un mayor fracaso electoral que los socialistas, no sólo no renuncia sino que se ha buscado un puesto en la mesa de la Cámara gallega, lo que le permitirá seguir disfrutando de privilegios que no tendrán sus compañeros, y quién sabe si de más paseos en barco. El tiempo lo dirá.

_______________________________________________________________________


Cambio de cromos

O cambio de cromos foi costume habitual entre adolescentes coleccionistas das diversas series que toda a vida existiron. É a forma de completar a colección sen recorrer a un gran gasto, ademais de contribuír a relacionarse entre compañeiros.

Quen non coleccionou cromos, selos ou outras cousas ao longo da súa vida?, e claro, Quen non cambiou cos seus compañeiros de clase ou cuadrilla os chamados ¨repes¨?

Pero os cambios de cromos aos que me referirei non son de fútbol nin doutras coleccións, son os pactos entre dirixentes nacionalistas e socialistas para asegurarse estabilidade en Madrid a cambio de prebendas en Galicia.

Aínda que pareza inverosímil, o que estamos vendo en directo e a través dos medios de comunicación, é que tras o desastre electoral en Galicia do bipartito, e a perda de apoios de Zapatero no Congreso, búscanse operacións de interese de partido para cada un salvar os seus mobles.

De todas elas a que máis me chamou a atención é a que termina cun posto de vicepresidente na mesa da Cámara galega para Anxo Quintana, conseguido pola cesión dese posto polo grupo socialista... a cambio de nada?

Seguro que, entre outras cuestións, verase pronto o apoio do BNG ao PSOE en Madrid para ir apontoando a estabilidade parlamentaria que estas semanas se esfumó.

Máis digna foi a postura do Presidente saínte, o señor Touriño, que anunciou a súa dimisión e a renuncia ao escano logo da toma de posesión. O ata agora Vicepresidente da Xunta, que cultivou un maior fracaso electoral que os socialistas, non só non renuncia senón que se buscou un posto na mesa da Cámara galega, o que lle permitirá seguir gozando de privilexios que non terán os seus compañeiros, e quen sabe se de máis paseos en barco. O tempo o dirá.