miércoles, 2 de octubre de 2024

Inmigración y demografía

La última encuesta del CIS ha revelado un dato que, no por esperado, deja de tener motivos sobrados para una reflexión colectiva. La primera de las preocupaciones que tenemos los españoles ahora es la inmigración.

Las imágenes que ilustran las noticias que diariamente nos hablan de los cientos o miles de personas llegando diariamente a nuestras costas, especialmente a las de Canarias, habrán contribuido a posicionar ese problema como número uno de nuestras preocupaciones. 

No estamos ante un tema que haya aparecido ahora. Si tenemos algo de memoria recordaremos situaciones similares desde hace ya tiempo. Esta llegada masiva y desordenada provoca problemas no menores en muchas poblaciones y genera inquietud en muchos españoles. Problemas como la presión sobre nuestros servicios públicos, economía sumergida, por la dificultad para muchos de acceder a empleos formales con la consecuente distorsión del mercado laboral, aparición de discursos xenófobos y populistas, marginación social…

En este asunto no caigamos ni en criminalizar, ni el buenismo y el consentimiento de permitir costumbres y comportamientos ajenos a nuestra cultura, como el uso del velo como símbolo identitario del apartheid de genero musulmán o permitir el casamiento forzoso de niñas musulmanas menores convertidas en esclavas sexuales. Son solo dos ejemplos.

La otra cara de la moneda viene reflejada en un reciente estudio del Instituto Nacional de Estadística sobre el saldo vegetativo en España desde este año 2024 hasta 2074, un periodo en que en los próximos 50 años la diferencia prevista entre nacimientos y defunciones ofrece un saldo negativo alarmante. Para este año el saldo negativo es de 132.000 personas, pero para dentro de 50 años será de cerca de 300.000 personas.

En otras palabras y cifras, cuando comparamos el número de nacimientos con el número de defunciones en un año la pirámide demográfica de España nos indica un envejecimiento de la población, una reducción de la población joven y un aumento de la de mayor edad. Todo ello lo que implica es un crecimiento poblacional estancado o negativo y unos desafíos económicos y sociales muy preocupantes, como el reto de sostener el sistema de pensiones, la necesidad de incrementar los servicios de salud y cuidados para personas mayores y una reducción de la fuerza laboral. Una transición hacia poblaciones más envejecidas en España, pero también en otros países europeos.

Nuestros gobernantes están entretenidos con los problemas derivados de la inestabilidad de la legislatura y la falta de apoyos, con negociaciones vergonzosas con independentistas para garantizarse unos meses más en el poder y por ello en sus agendas este problema demográfico no figura ni en la última de sus páginas, cuando resulta urgente la necesidad de implementar medidas como la gratuidad en las escuelas infantiles, ya disponible en Galicia, primar económicamente la maternidad, o más medidas en el campo laboral que faciliten la crianza de los hijos, entre otras muchas.

Mientras esas políticas no estén disponibles, sólo con la llegada de una inmigración con permiso de residencia en España por tener contratos de trabajo, podría compensarse este déficit demográfico a corto plazo. 

La inmigración es necesaria y bienvenida, pero ordenada y con modelos de integración y respeto a nuestras culturas y tradiciones. Posiblemente así deje de ser la preocupación principal de los españoles.


Inmigración e demografía

A última enquisa do CIS revelou un dato que, non por esperado, deixa de ter motivos sobrados para unha reflexión colectiva. A primeira das preocupacións que temos os españois agora é a inmigración.

As imaxes que ilustran as noticias que diariamente nos falan dos centos ou miles de persoas chegando diariamente ás nosas costas, especialmente ás de Canarias, contribuirían a posicionar ese problema como número uno das nosas preocupacións. 

Non estamos #ante un tema que aparecese agora. Se temos algo de memoria lembraremos situacións similares desde hai xa tempo. Esta chegada masiva e desordenada provoca problemas non menores en moitas poboacións e xera inquietude en moitos españois. Problemas como a presión sobre os nosos servizos públicos, economía mergullada, pola dificultade para moitos de acceder a empregos formais coa consecuente distorsión do mercado laboral, aparición de discursos xenófobos e populistas, marxinación social…

Neste asunto non caiamos nin en criminalizar, nin o buenismo e o consentimento de permitir costumes e comportamentos alleos á nosa cultura, como o uso do veo como símbolo identitario do apartheid de xero musulmán ou permitir o casamento forzoso de nenas musulmás menores convertidas en escravas sexuais. Son só dous exemplos.

A outra cara da moeda vén reflectida nun recente estudo do Instituto Nacional de Estatística sobre o saldo vexetativo en España desde este ano 2024 ata 2074, un período en que nos próximos 50 anos a diferenza prevista entre nacementos e defuncións ofrece un saldo negativo alarmante. Para este ano o saldo negativo é de 132.000 persoas, pero para dentro de 50 anos será de preto de 300.000 persoas.

Noutras palabras e cifras, cando comparamos o número de nacementos co número de defuncións nun ano a pirámide demográfica de España indícanos un envellecemento da poboación, unha redución da poboación nova e un aumento da de maior idade. Todo iso o que implica é un crecemento poboacional estancado ou negativo e uns desafíos económicos e sociais moi preocupantes, como o reto de soster o sistema de pensións, a necesidade de incrementar os servizos de saúde e coidados para persoas maiores e unha redución da forza laboral. Unha transición cara a poboacións máis envellecidas en España, pero tamén noutros países europeos.

Os nosos gobernantes están entretidos cos problemas derivados da inestabilidade da lexislatura e a falta de apoios, con negociacións vergoñosas con independentistas para garantirse uns meses máis no poder e por iso nas súas axendas este problema demográfico non figura nin na última das súas páxinas, cando resulta urxente a necesidade de implementar medidas como a gratuidade nas escolas infantís, xa dispoñible en Galicia, primar economicamente a maternidade, ou máis medidas no campo laboral que faciliten a crianza dos fillos, entre outras moitas.

Mentres esas políticas non estean dispoñibles, só coa chegada dunha inmigración con permiso de residencia en España por ter contratos de traballo, podería compensarse este déficit demográfico a curto prazo. 

A inmigración é necesaria e benvida, pero ordenada e con modelos de integración e respecto ás nosas culturas e tradicións. Posiblemente así deixe de ser a preocupación principal dos españois.

0 comentarios: