Acabo de regresar de una de las miles de primeras comuniones que en estas fechas se celebran por toda España.
Revives recuerdos y nostalgias. Pero también ves y contrastas con familiares y menos conocidos cómo fueron las que ahora recordamos y cómo son las de hoy en día. Aquí y ahora estamos ante puestas en escena donde las cámaras digitales y de vídeo abundan más en el interior de la iglesia que las velas y los santos. No hay un familiar que no pase más de la mitad de la ceremonia con su brazo levantado filmando o fotografiando a la niña o el niño que le toca enfocar.
Los niños leen, después de sus intensos y duraderos ensayos previos, citas, pasajes evangélicos o peticiones cargadas de buenas intenciones. Todos quieren ser muy buenos.
Tras las interminables sesiones de fotos con unos y otros, llega la hora de entregar regalos. En mi época era el reloj de pulsera el más preciado y deseado. Ahora son los teléfonos móviles, los mp3 y las cámaras de fotos digitales los reyes de ese día.
Un banquete parecido al de las bodas es la siguiente etapa. La sobremesa, las copas y las tertulias con personas que sólo ves en estos acontecimientos va poniendo punto final al día.
No quiero pensar en los gastos que para los padres de la criatura supone organizar y ofrecer a sus hijos un día inolvidable. El traje, los recordatorios, el banquete, los regalos... Algo fuerte en tiempos de crisis económica.
Una cosa más, y para terminar. En aquellos años en que personas como yo vivíamos con nerviosismo y emoción nuestra primera comunión, había mucho de lo que ahora vemos. Lo que no había, porque no era posible, era el grado de consumismo y su correspondiente materialismo. Ya no entro a valorar las diferencias, ni lo que era mejor ni peor. Ahora es diferente. Como muchas cosas. Hemos mejorado en muchas, pero también hemos perdido en otras.
Lo que sí hay que hacer es vivir cada época y cada momento. Para bien y para menos bien. Vivir en mayúsculas.
Primeiras comuñóns
Acabo de regresar dunha das miles de primeiras comuñóns que nestas datas celébranse por toda España.
Revives recordos e nostalxias. Pero tamén ves e contrastas con familiares e menos coñecidos como foron as que agora recordamos e como son as de hoxe en día. Aquí e agora estamos ante postas en escena onde as cámaras digitales e de vídeo abundan máis no interior da igrexa que as velas e os santos. Non hai un familiar que non pase máis da metade da cerimonia co seu brazo levantado filmando ou fotografando á nena ou o neno que lle toca enfocar.
Os nenos len, logo dos seus intensos e duraderos ensaios previos, citas, pasajes evangélicos ou peticións cargadas de boas intencións. Todos queren ser moi bos.
Tralas interminables sesións de fotos cuns e outros, chega a hora de entregar agasallos.
Na miña época era o reloxo de pulsera o máis preciado e desexado. Agora son os teléfonos móbiles, os mp3 e as cámaras de fotos digitales os reis dese día.
Un banquete parecido ao das vodas é a seguinte etapa. A sobremesa, as copas e os faladoiros con persoas que só ves nestes acontecementos vai poñendo punto final ao día.
Non quero pensar nos gastos que para os pais da criatura supón organizar e ofrecer aos seus fillos un día inesquecible. O traxe, os recordatorios, o banquete, os agasallos... Algo forte en tempos de crise económica.
Unha cousa máis, e para terminar. Naqueles anos en que persoas como eu viviamos con nerviosismo e emoción nosa primeira comuñón, había moito do que agora vemos. O que non había, porque non era posible, era o grado de consumismo e o seu correspondente materialismo. Xa non entro a valorar as diferenzas, nin o que era mellor nin peor. Agora é diferente. Como moitas cousas. melloramos en moitas, pero tamén perdemos noutras.
O que si hai que facer é vivir cada época e cada momento. Para ben e para menos ben. Vivir en mayúsculas.
2 comentarios:
Onte, no Progreso (páxina 5) grandiosas escusas de Orozco Chikiliacutre para xustificar porque o acceso a Lugo dende a Campiña consensuado polos tres partidos non sae nos planos que trouxeron as redactoras
As escusas de Orozco Chikilicuatre
1) Trapalladas
- Orozco di que a A-8 que comunicará Asturias e o norte da provincia con Lugo a través do enlace coa A-6 en Baamonde, restará moito tráfico á carreteira de Vegadeo.
Isto non ten nada que ver co acceso a Lugo porque os coches que veñen pola carreteira de Vegadeo fai anos que non se meten en Lugo para coller a A-6. O chegaren a Campiña xa collen ali a A-6. Iste tráfico non vai pola Fervedoira.
- Orozco di que ainda sabendo que cada vez hai mais tráfico ó chegar á Campiña os coches terán varias opcions para entrar a Lugo. A Ronda Norte os levará hacia a zona industrial e a Ronda Leste hasta ó Hospital e hasta a futura autovía de Santiago.
Seguemos coas trapalladas, porque o que veña pola carreteira de Vegadeo e queira ir a zona industrial (O Ceao) non ten que entrar a Lugo pola Fervedoira senon que colle á A-6 e entra no Ceao polo desvío que ten a autovía no polígono industrial. Se ves de Vegadeo para coller a Santiago tampouco te metes en Lugo porque colles a A-6 e saes pola antiga N-VI e colles para Santiago pola ponte nova do Miño. A Ronda Leste o que che permitirá e coller antes para Santiago pola futura autovía pero non é unha entrada a Lugo.
2) Cortiña de fume
Consiste en anunciar unha obra como é desdobrar a entrada a Lugo pola Fervedoira do que non se sabe nada nin hai feito nada (estudo informativo, declaración de impacto medioambiental, anteproxecto, etc) e sobre todo e coma sempre en Lugo non a fai o Concello senon que depende de outro (Fomento), co cal se se fai será aló polo seculo XXII ou XXIII
E por riba a obra é inútil porque o funil que hai en Carlos Azcarraga na confluencia con Serra de Meira e a ponte sobre a vía seguerá. O unico que se fará será ensanchar para manter a “chicane” de Carlos Azcárraga.
3) Botarlle morro a cousa
Di o Progreso que o viaducto nunca convenceu moito ó goberno local polo impacto e ¡ollo! porque RENFE alegou a esta proposta xa que a ponte lle foderia o bo negocio que fará nos seus terreos da estación. Isto tamén o dixo Liñares fai duas semanas
Carallo, preguntas para Orozco Chikilicuatre
a) O prazo de presentación de alegacións rematou o 10 de abril de 2006. RENFE ¿ten prazo indefinido?
b) ¿Onde está esa alegación de RENFE? ¿Por qué se lle contesta favorablemente mentres o resto de veciños ainda agardan pola resposta as suas?
c) Orozco na páxina web municipal dixo que os motivos polos que as redactoras non puxeron no PXOM todolos cambios consensuados foron a normativa vixente e as alegacions presentadas polos veciños.
PXOM
Entón no caso de certas zonas do sur das Gándaras que se consensou que se mantiveran como solo urbano consolidado como están agora no PGOU vixente, Orozco ten que aclarar duas cuestions. Se agora son solo urbano consolidado é porque teñen todolos servizos (auga, saneamento, etc) ¿Qué pasou para que perderan eses servizos? Chegou un furacán e arrincou o tendido eléctrico ou quizais unha praga de toupas mutantes fixo desaparecer o pavimento das ruas. Xa que isto non e así, entón debe ser que houbo veciños do Sur das Gándaras que alegaron para que as suas casas pasasen de ser solo urbano consolidado a solo urbano non consolidado. Se e así que Orozco ensine as alegacions deses veciños.
Ista é a verdadeira escusa, a de RENFE e o demais contos chinos de Orozco Chikilicuatre e o seu grito de guerra
Non, non é “Perrea, Perrea”
É “Trapallea, Trapallea”.
"Orozco di que a A-8 que comunicará Asturias e o norte da provincia con Lugo a través do enlace coa A-6 en Baamonde, restará moito tráfico á carreteira de Vegadeo"
Lo que ocurrirá es que esa gente no vendrá por Lugo.
Lugo perderá turismo e inversión pues para las empresas será mas atractivo estar en Baamonde.
... Y OROZCO TAN TRANQUILO.
Publicar un comentario