miércoles, 13 de diciembre de 2017

Brazos abiertos

Hace unas semanas tuve la ocasión de participar en una Conferencia de la Unión Interparlamentaria en Malta para abordar el tema de las migraciones en el Mediterráneo. Allí tuve conocimiento de que en el puerto se encontraba amarrada la embarcación perteneciente a la ONG “Open Arms” (Brazos Abiertos). Este breve artículo es una reflexión sobre el contenido de la visita y lo que allí vimos y escuchamos.

Esta ONG con domicilio en España opera a través de un barco, un antiguo remolcador adaptado a sus nuevos usos, y con tripulación compuesta por profesionales y voluntarios con conocimientos en socorrismo y salvamento. Tiene encomendada como principal misión la de rescatar del mar a los refugiados que intentan llegar a nuestro continente huyendo de la pobreza y falta de oportunidades, conflictos bélicos o persecución. Lo hacen en aguas del Mar Egeo y del Mediterráneo Central.

Los equipos de voluntarios normalmente van rotando periódicamente debido al impacto emocional y físico que causa en ellos cada misión llevada a cabo, y cuentan además con un equipo de apoyo en tierra que ofrece ayuda psicológica especializada para estas situaciones de crisis.

Durante el tiempo que permanecí a bordo escuchando las explicaciones del capitán y de otros miembros de la tripulación y voluntarios, así como observando las fotografías que colgaban por distintas partes de la embarcación resultaba difícil, muy difícil, escapar de la emoción creciente que me iba embargando. Estaba allí mismo, donde en pocas horas aquella cubierta volvería a estar llena de mujeres, hombres y niños rescatados de frágiles embarcaciones con final incierto, por no decir trágico. 

Nos contaron que muchas de las mafias que operan en la zona, después de cobrar cifras en torno a los 6.000$ a cada persona, las introducen en precarias embarcaciones, en muchas ocasiones las pinchan para que en poco tiempo mueran ahogadas, o al poco de partir salen a su encuentro para robarles los motores y dejarlos a la deriva hacia una muerte segura. Explicaron cómo los encuentran cuando acuden a salvarlos, sentados en cuclillas, con graves quemaduras por la mezcla de restos del gasóleo con el agua salada, deshidratados, algunos ya cadáveres. Cómo los reciben y suben abordo, las primeras actuaciones...

Personas con sus vidas rotas y desesperadas, que cuando son desembarcadas en los centros de atención de la costa sur italiana suelen huir para evitar ser devueltos a sus países de origen, interminables tragedias humanas ante las que incomprensiblemente solo reaccionamos parcialmente cuando vemos fotos terribles en los medios de comunicación. Pero antes y después de esas imágenes hay muchas más vidas que todos los días se truncan en las aguas de nuestro mediterráneo ante una cierta indiferencia social y política.

Admiro la labor de ésta y otras ONG que operan en esas aguas. Su labor es vital para salvar cada día más vidas, pero necesitan de la ayuda y donaciones privadas de todos cuantos podamos sumarnos a su esfuerzo. 

La Navidad es un buen momento para que todos los que podamos también pongamos “brazos abiertos” y actitudes solidarias ante quienes más lo necesitan. Porque todavía hay mucha vidas a la deriva.

Brazos abertos

Hai unhas semanas tiven a ocasión de participar nunha Conferencia da Unión Interparlamentaria en Malta para abordar o tema das migracións no Mediterráneo. Alí tiven coñecemento de que no porto atopábase amarrada a embarcación pertencente á ONG “Open Arms” (Brazos Abertos). Este breve artigo é unha reflexión sobre o contido da visita e o que alí vimos e escoitamos.

Esta ONG con domicilio en España opera a través dun barco, un antigo remolcador adaptado aos seus novos usos, e con tripulación composta por profesionais e voluntarios con coñecementos en socorrismo e salvamento. Ten encomendada como principal misión a de rescatar do mar aos refuxiados que tentan chegar ao noso continente fuxindo da pobreza e falta de oportunidades, conflitos bélicos ou persecución. Fano en augas do Mar Exeo e do Mediterráneo Central.

Os equipos de voluntarios normalmente van rotando periodicamente debido ao impacto emocional e físico que causa neles cada misión levada a cabo, e contan ademais cun equipo de apoio en terra que ofrece axuda psicolóxica especializada para estas situacións de crises.

Durante o tempo que permanecín a bordo escoitando as explicacións do capitán e doutros membros da tripulación e voluntarios, así como observando as fotografías que colgaban por distintas partes da embarcación resultaba difícil, moi difícil, escapar da emoción crecente que me ía embargando. Estaba alí mesmo, onde en poucas horas aquela cuberta volvería estar chea de mulleres, homes e nenos rescatados de fráxiles embarcacións con final incerto, por non dicir tráxico. 

Contáronnos que moitas das mafias que operan na zona, despois de cobrar cifras ao redor dos 6.000$ a cada persoa, introdúcenas en precarias embarcacións, en moitas ocasións pícanas para que en pouco tempo morran afogadas, ou ao pouco de partir saen ao seu encontro para roubarlles os motores e deixalos á deriva cara a unha morte segura. Explicaron como os atopan cando acoden a salvalos, sentados en crequenas, con graves queimaduras pola mestura de restos do gasóleo coa auga salgada, deshidratados, algúns xa cadáveres. Como os reciben e soben abordo, as primeiras actuacións...

Persoas coas súas vidas rotas e desesperadas, que cando son desembarcadas nos centros de atención da costa sur italiana adoitan fuxir para evitar ser devoltos aos seus países de orixe, interminables traxedias humanas ante as que incomprensiblemente só reaccionamos parcialmente cando vemos fotos terribles nos medios de comunicación. Pero antes e despois desas imaxes hai moitas máis vidas que todos os días trúncanse nas augas do noso mediterráneo ante unha certa indiferenza social e política.

Admiro o labor desta e outras ONG que operan nesas augas. O seu labor é vital para salvar cada día máis vidas, pero necesitan da axuda e doazóns privadas de todos cuantos podamos sumarnos ao seu esforzo. 

O Nadal é un bo momento para que todos os que podamos tamén poñamos “brazos abertos” e actitudes solidarias ante quen máis o necesitan. Porque aínda hai moitas vidas á deriva.

0 comentarios: