domingo, 12 de julio de 2009

Solidaridad

Estos días los medios de comunicación se hacen eco a diario de las discrepancias, acercamientos y todo tipo de valoraciones acerca del nuevo modelo de financiación autonómica.

Cuando se trata de crear un nuevo modelo parece lógico que todo el mundo espere algo mejor, más avanzado y también más solidario. En definitiva, no deja de ser una fórmula por la cual se calcula el dinero que les corresponde a las diferentes comunidades autónomas para recibir fondos de Papá Estado... Y aquí es donde empieza el cachondeo.

Todos cuantos aprendimos algo de matemáticas sabemos que podemos llegar al mismo resultado por diferentes caminos. Así, 2+2=4, pero también 8:2= 4, o 2*2=4. Es decir, que si el Gobierno lo que quiere es que el resultado sea 4, puede utilizar las diferentes variables que le convenga introducir en su fórmula mágica y, así, llegar a la conclusión y al resultado deseado.

En esta ocasión, como siempre, había que dar satisfacción a los compañeros de partido de Cataluña y Andalucía, y para ello le dieron algunas vueltas a la cabeza para ver qué variables convenía introducir en la fórmula, llegando a la conclusión que el incremento de población en los últimos años era la más adecuada. No quisieron introducir en esa fórmula mágica los criterios de dispersión geográfica u otros que hubiesen favorecido a Galicia, donde ya no gobiernan.

Lo más grave de toda esta historia no es que unos se lleven más que otros, que siempre fue así, sino que se lo lleven los que más desarrollados están en detrimento de los que más necesitan mejorar.

Esto de la solidaridad entre los pueblos parece que a algunos sólo lo aplican cuando se habla de ayudar a los países subdesarrollados, pero no lo entienden, o no les conviene entenderlo, cuando hay que hacerlo en casa y cabreamos a los que aportan las claves de la gobernabilidad a un gobierno en minoría.

Dos más dos para algunos ya no son cuatro.

_____________________________________________________________________________

Solidariedade

Estes días os medios de comunicación fanse eco a diario das discrepancias, achegamentos e todo tipo de valoracións sobre o novo modelo de financiamento autonómico.

Cando se trata de crear un novo modelo parece lóxico que todo o mundo espere algo mellor, máis avanzado e tamén máis solidario. En definitiva, non deixa de ser unha fórmula pola cal calculamos o diñeiro que lles corresponde ás diferentes comunidades autónomas para recibir fondos de Papá Estado... E aquí é onde empeza a broma.

Todos cantos aprendemos algo de matemáticas sabemos que podemos chegar ao mesmo resultado por diferentes camiños. Así, 2 2=4, pero tamén 8:2= 4, ou 2*2=4. É dicir, que se o Goberno o que quere é que o resultado sexa 4, pode utilizar as diferentes variables que lle conveña introducir na súa fórmula máxica e, así, chegar á conclusión e ao resultado desexado.

Nesta ocasión, como sempre, había que dar satisfacción aos compañeiros de partido de Cataluña e Andalucía, e para iso déronlle algunhas voltas á cabeza para ver que variables conviña introducir na fórmula, chegando á conclusión que o incremento de poboación nos últimos anos era a máis adecuada. Non quixeron introducir nesa fórmula máxica os criterios de dispersión xeográfica ou outros que favorecesen a Galicia, onde xa non gobernan.

O máis grave de toda esta historia non é que uns leven máis que outros, que sempre foi así, senón que llo leven aos que máis desenvolvidos están en detrimento dos que máis necesitan mellorar.

Isto da solidariedade entre os pobos parece que a algúns só o aplican cando se fala de axudar aos países subdesenvolvidos, pero non o entenden, ou non lles convén entendelo, cando hai que facelo en casa e cabreamos aos que achegan as claves da gobernabilidade a un goberno en minoría.

Dous máis dous para algúns xa non son catro.

0 comentarios: