miércoles, 4 de junio de 2014

Pasado y futuro

Recuerdo bien aquel 16 de septiembre de 1998 en el que S.A.R. el Príncipe de Asturias compartía con los lucenses una jornada para la historia. Su llegada, la noche anterior al Gran Hotel de Lugo, a pesar de no estar anunciada ya supuso una muestra de cariño de numerosos lucenses, que se fueron acercando a la puerta del hotel y sorprendieron al Príncipe a su llegada. Como alcalde, lo esperaba a la puerta y la fotografía de aquel instante supuso mi primera anécdota, ya que al encontrarme sobre la acera y el príncipe darme la mano desde la calzada la diferencia de altura entre ambos se vio reducida, algo que algunos notaron.

Su estancia en la ciudad tuvo momentos emotivos y fotos para la historia que recogían la llegada al Ayuntamiento, la reunión con los portavoces municipales, la foto en la puerta de San Fernando con la corporación municipal, su entrada a pie hasta la Plaza del Ferrol y subida a la muralla, la reunión con profesores de nuestro campus universitario o la comida con una importante representación de la sociedad lucense.

En todo momento, el cariño y los aplausos de los lucenses en las calles y su interés por todos los temas que se iban planteando en las diferentes reuniones demostraron que, lejos de una visita protocolaria, para el Príncipe Felipe era una etapa más en su periplo por España para conocer a sus gentes y sus demandas sociales. Con sus constantes preguntas demostraba conocer nuestra historia y nuestra tierra y por momentos uno se sentía más en el papel de examinado que de alcalde. 

El hecho de que su hermana la Infanta Dña Elena fuese Duquesa de Lugo, también me permitió algún tema de conversación y de cariño que hizo que la visita a Lugo tuviese sus peculiaridades y un recuerdo especial.

Su preparación y naturalidad fueron las características que me quedaron grabadas, y que en posteriores encuentros con él pude ir reafirmando estas ideas al ver cómo recordaba los temas de Lugo.

Aquella visita, sin duda, ya forma parte de la historia y por tanto del pasado.

Con la próxima coronación como Rey de España de Don Felipe VI, se iniciará un importante y especial momento para la monarquía en España.

Corren momentos convulsos que algunos ya han empezado a querer protagonizar antes de tiempo con sus reivindicaciones y manifestaciones callejeras en pro de la república y contra la monarquía. Hay que recordar que entre todos nos dimos, con mucha generosidad entre los españoles, un marco constitucional basado en la Monarquía parlamentaria, y si algunos ahora quieren cambiarlo lo que tendrán que hacer es proponer sus reformas constitucionales en lugar de referéndums u otras opciones no recogidas en nuestra actual Constitución para estas situaciones.

El futuro inmediato de España no lo concibo separado del papel que el Rey puede y debe jugar. Su preparación y los antecedentes de la labor desempeñada con entrega por el todavía Rey Don Juan Carlos I son buen presagio del importante papel que puede jugar en favor de nuestros intereses de Estado.

Habrá quien canalizará y utilizará contra la monarquía algunos episodios que tiene en su debe. Son sombras que toda institución, especialmente las sometidas a un control diario por los medios de comunicación, tienen. Pero el haber es mucho más amplio y sus consecuencias hoy están íntimamente ligadas al devenir de nuestra historia democrática. Nadie puede borrar de un plumazo, por mucho que agiten banderas republicanas en las calles de las ciudades españolas, los logros que la monarquía ha representado en nuestras vidas.

Desde la perspectiva que te da el paso de los años, no en vano he vivido la muerte de Franco, la coronación de D Juan Carlos y las primeras elecciones democráticas de nuestra reciente historia entre otros acontecimientos históricos, unido al privilegio de poder ser testigo directo de los actos que los próximos días tendrán por testigo el hemiciclo del Congreso de los Diputados, mi apuesta por una monarquía renovada en la figura del actual príncipe es serena y firme.

Y a esto tenemos que sumar los pasos políticos que deberán irse produciendo para recuperar el prestigio perdido por muchas instituciones y por la Política, que nunca debió de dejar de escribirse en mayúsculas. 

¿Qué nos impide reescribir y actualizar aquel espíritu de consensos y generosidad colectiva de la Transición, en compañía de quien desde que nació ha sido preparado para este momento?

Todos tenemos mucho que ganar y todo por perder, dependiendo de cómo seamos capaces de administrar generosidad y diálogo colectivo.

Pasado e futuro

Lembro ben aquel 16 de setembro de 1998 no que S.A.R. o Príncipe de Asturias compartía cos lucenses unha xornada para a historia. A súa chegada, a noite anterior ao Gran Hotel de Lugo, malia non estar anunciada xa supuxo unha mostra de agarimo de numerosos lucenses, que se foron achegando á porta do hotel e sorprenderon ao Príncipe á súa chegada. Como alcalde, esperábao á porta e a fotografía daquel instante supuxo a miña primeira anécdota, xa que ao atoparme sobre a beirarrúa e o príncipe darme a man desde a calzada a diferenza de altura entre ambos se viu reducida, algo que algúns notaron.

A súa estancia na cidade tivo momentos emotivos e fotos para a historia que recollían a chegada ao Concello, a reunión cos portavoces municipais, a foto na porta de San Fernando coa corporación municipal, a súa entrada a pé ata a Praza do Ferrol e subida á muralla, a reunión con profesores do noso campus universitario ou a comida cunha importante representación da sociedade lucense.

En todo momento, o agarimo e os aplausos dos lucenses nas rúas e o seu interese por todos os temas que se ían suscitando nas diferentes reunións demostraron que, lonxe dunha visita protocolaria, para o Príncipe Felipe era unha etapa máis na súa viaxe por España para coñecer ás súas xentes e as súas demandas sociais. Coas súas constantes preguntas demostraba coñecer a nosa historia e a nosa terra e por momentos un sentíase máis no papel de examinado que de alcalde. 

O feito de que a súa irmá a Infanta Dona Elena fose Duquesa de Lugo, tamén me permitiu algún tema de conversación e de agarimo que fixo que a visita a Lugo tivese as súas peculiaridades e un recordo especial.

A súa preparación e naturalidade foron as características que me quedaron gravadas, e que en posteriores encontros con el puiden ir reafirmando estas ideas ao ver como recordaba os temas de Lugo.

Aquela visita, sen dúbida, xa forma parte da historia e xa que logo do pasado.

Coa próxima coroación como Rei de España de Don Felipe VI, iniciarase un importante e especial momento para a monarquía en España.

Corren momentos convulsos que algúns xa empezaron a querer protagonizar antes de tempo coas súas reivindicacións e manifestacións na rúa en prol da república e contra a monarquía. Hai que recordar que entre todos nos demos, con moita xenerosidade entre os españois, un marco constitucional baseado na Monarquía parlamentaria, e si algúns agora queren cambialo o que terán que facer é propoñer as súas reformas constitucionais en lugar de referendos ou outras opcións non recolleitas na nosa actual Constitución para estas situacións.

O futuro inmediato de España non o concibo separado do papel que o Rei pode e debe xogar. A súa preparación e os antecedentes do labor desempeñado con entrega polo aínda Rei Don Juan Carlos I son bo presaxio do importante papel que pode xogar en favor dos nosos intereses de Estado.

Haberá quen canalizará e utilizará contra a monarquía algúns episodios que ten no seu debe. Son sombras que toda institución, especialmente as sometidas a un control diario polos medios de comunicación, teñen. Pero o haber é moito máis amplo e as súas consecuencias hoxe están íntimamente ligadas ao devir da nosa historia democrática. Ninguén pode borrar dunha plumada, por moito que axiten bandeiras republicanas nas rúas das cidades españolas, os logros que a monarquía representou nas nosas vidas.

Desde a perspectiva que che dá o paso dos anos, non en balde vivín a morte de Franco, a coroación de D Juan Carlos e as primeiras eleccións democráticas da nosa recente historia entre outros acontecementos históricos, unido ao privilexio de poder ser testemuña directa dos actos que os próximos días terán por testemuña o hemiciclo do Congreso dos Deputados, a miña aposta por unha monarquía renovada na figura do actual príncipe é serena e firme.

E a isto temos que sumar os pasos políticos que deberán irse producindo para recuperar o prestixio perdido por moitas institucións e pola Política, que nunca debeu de deixar de escribirse en maiúsculas. 

Que nos impide reescribir e actualizar aquel espírito de consensos e xenerosidade colectiva da Transición, en compañía de quen desde que naceu foi preparado para este momento?

Todos temos moito que gañar e todo por perder, dependendo de como sexamos capaces de administrar xenerosidade e diálogo colectivo.

0 comentarios: