miércoles, 15 de julio de 2015

Los caminos

Hace pocos días recibimos la grata noticia de la declaración como Patrimonio de la Humanidad por la UNESCO de dos rutas de peregrinación a Santiago que atraviesan nuestra provincia, el Camino Primitivo y el Camino del Norte.

Ambos caminos afectan en su recorrido a un total de 16 ayuntamientos lucenses, a los que habría que añadir los que atraviesa el más conocido y transitado de todos los caminos de peregrinación a Santiago, el Camino Francés.

Este reconocimiento incluye a las catedrales de Mondoñedo y de Lugo, convirtiendo a nuestra ciudad y capital de provincia en una de las pocas ciudades del mundo que cuentan con tres bienes declarados bienes mundiales, al sumar a los ya citados la Muralla Romana.

Este final feliz ha sido fruto de un largo proceso coordinado entre diferentes administraciones, especialmente la Xunta de Galicia y el Ministerio de Cultura, que durante 7 años han trabajado de manera coordinada.

Baste recordar que el turismo en Galicia representa en torno al 11% del PIB de nuestra Comunidad para darnos cuenta del enorme potencial y repercusión económica de esta designación. ¿Cuantos pensábamos que cuando en 1993 el Camino Francés fue declarado Patrimonio de la Humanidad, con 1.000 peregrinos al año transitándolo, hoy algo más de veinte años después, estaríamos contabilizando en esa ruta una cifra que ronda los 200.000 peregrinos anuales?

Los caminos son algo más que turismo, y por ello las administraciones y la iniciativa privada trabajan coordinados para aprovechar todo este enorme potencial en una provincia que no puede permitirse renunciar a nada.

Frente a este modelo, y después de empezar a funcionar las nuevas corporaciones locales, algunas de ellas, no poco importantes, pero con el nuevo sello de sus gobiernos “populistas” nos han dejado sus primeras perlas en esta materia. Así, Madrid ya ha suprimido el área de turismo entre sus concejalías, cuando representa el 7%de su PIB y da trabajo a 151.000 personas. Barcelona paraliza los proyectos y las concesiones de nuevas licencias hoteleras, más de 30, cuando allí el turismo representa el 15% de su PIB. Valencia y Baleares, zonas sobradamente conocidas por su potencial turístico parecen caminar por la misma línea, por la deriva de paralización.

Frente al modelo del trabajo riguroso y coordinado que tras años de esfuerzos ha merecido el reconocimiento de la UNESCO y nos permitirá, si sabemos aprovecharlo, seguir creciendo en promoción y número de visitantes, otros han preferido dedicar sus esfuerzos y prioridades a paralizar iniciativas empresariales o a estudiar con urgencia cómo eliminar de sus callejeros los nombre de aquellas personas que a su criterio ensucian su memoria histórica.

Dos modelos, dos caminos. Me quedo con los caminos del norte en la provincia de Lugo que ya han recibido su declaración como bienes patrimonio de la humanidad y ahora deben recibir el de nuestra sociedad.

Os camiños

Hai poucos días recibimos a grata noticia da declaración como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO de dúas rutas de peregrinación a Santiago que atravesan a nosa provincia, o Camiño Primitivo e o Camiño do Norte.

Ambos os dous camiños afectan no seu percorrido a un total de 16 concellos lucenses, aos que habería que engadir os que atravesa o máis coñecido e transitado de todos os camiños de peregrinación a Santiago, o Camiño Francés.

Este recoñecemento inclúe ás catedrais de Mondoñedo e de Lugo, convertendo á nosa cidade e capital de provincia nunha das poucas cidades do mundo que contan con tres bens declarados bens mundiais, ao sumar aos xa citados a Muralla Romana.

Este final feliz foi froito dun longo proceso coordinado entre diferentes administracións, especialmente a Xunta de Galicia e o Ministerio de Cultura, que durante 7 anos traballaron de xeito coordinado.

Abonde recordar que o turismo en Galicia representa en torno ao 11% do PIB da nosa Comunidade para decatarnos do enorme potencial e repercusión económica desta designación. Cantos pensabamos que cando en 1993 o Camiño Francés foi declarado Patrimonio da Humanidade, con 1.000 peregrinos ao ano transitándoo, hoxe algo máis de vinte anos despois, estariamos a contabilizar nesa ruta unha cifra que rolda os 200.000 peregrinos anuais?

Os camiños son algo máis que turismo, e por iso as administracións e a iniciativa privada traballan coordinados para aproveitar todo este enorme potencial nunha provincia que non pode permitirse renunciar a nada.

Fronte a este modelo, e despois de empezar a funcionar as novas corporacións locais, algunhas delas, non pouco importantes, pero co novo selo dos seus gobernos "populistas" deixáronnos as súas primeiras perlas nesta materia. Así, Madrid xa suprimiu a área de turismo entre as súas concellarías, cando representa o 7%de o seu PIB e dá traballo a 151.000 persoas. Barcelona paraliza os proxectos e as concesións de novas licenzas hoteleiras, máis de 30, cando alí o turismo representa o 15% do seu PIB. Valencia e Baleares, zonas sobradamente coñecidas polo seu potencial turístico parecen camiñar pola mesma liña, pola deriva de paralización.

Fronte ao modelo do traballo rigoroso e coordinado que tras anos de esforzos mereceu o recoñecemento da UNESCO e nos permitirá, se sabemos aproveitalo, seguir crecendo en promoción e número de visitantes, outros preferiron dedicar os seus esforzos e prioridades a paralizar iniciativas empresariais ou a estudar con urxencia como eliminar dos seus guías os nome daquelas persoas que ao seu criterio ensucian a súa memoria histórica.

Dous modelos, dous camiños. Quedo cos camiños do norte na provincia de Lugo que xa recibiron a súa declaración como bens patrimonio da humanidade e agora deben recibir o da nosa sociedade.

0 comentarios: