miércoles, 11 de julio de 2018

De gestos y gastos

Los hechos empiezan a confirmar los peores presagios. Hace unas semanas el gobierno elegido en la urnas por un amplio respaldo popular en junio de 2016 fue desalojado del poder por una moción de censura, que a la vista de los acontecimientos llevaba tiempo ensayándose. En aquel momento la economía en España mostraba claros signos de haber superado la peor crisis económica jamás vivida en nuestra etapa democrática.

Para llegar hasta esa esperanzadora situación fueron muchos los sacrificios de la sociedad española y muchas las medidas, en ocasiones impopulares, que debió aprobar el ejecutivo popular. reducción del gasto público y con ello de nuestro déficit, parón en las inversiones y reforma laboral que han traído la creación de más de tres millones de puestos de trabajo, una tendencia que de seguro nos llevaría a que a finales del próximo año en España 20 millones de personas tengan un puesto de trabajo, lo que a su vez permitiría dar mayor estabilidad y respuesta a la mayor partida de los presupuestos del estado, el gasto social, especialmente las pensiones.

Ese camino parece que pude verse truncado por los gestos, actuaciones y anuncios que en pocas semanas están evidenciando el presidente socialista Sánchez y sus ministros.

En un mes ya se ha nombrado el mayor aparato de altos cargos en nuestra historia democrática, en Moncloa y en los 17 Ministerios, 4 más que en la etapa anterior. Engordar el Estado, el tamaño del sector público, lleva ineludiblemente a restar capacidad de crecimiento, siendo en definitiva un obstáculo a nuestra prosperidad.

En sus primeras semanas gobernando el resumen podría ser este: gestos y gastos. De los gestos no les hablo porque son sobradamente conocidos y reproducidos de manera reiterada en los medios de comunicación, pero piensen que mientras se hacen gestos se evita hacer gestión. Gestión a base de decretazos debido a sus pírricos apoyos parlamentarios que, a modo de ejemplo, se han puesto de manifiesto en la dificultad de elegir a los consejeros de RTVE. Unos 6 plenos del Congreso que cuestan cerca de 100.000€ por sesión. Suma y sigue.

Referente a los gastos, ya nos anuncian nuevos y mayores impuestos para hacer frente a tantos dispendio. Algo que ya vivimos en la etapa de Zapatero.

El objetivo es atrincherarse en la Moncloa el mayor tiempo posible. Para ello se contenta al personal con medidas como las ya anunciadas en la Sanidad, lo que inevitablemente llevará al incremento de recaudación vía impuestos, y si se cumplen las exigencias de sus socios populistas, que ya están pidiendo incrementos de miles de millones en los próximos presupuestos para darles su apoyo... y las cuentas solo cuadran por la vía de los impuestos. Las consecuencias son obvias, desandar el camino andado de la recuperación, camino al que todavía le faltaban algunos kilómetros para ser completo.

Prepárense para escuchar cantos de sirena en los próximos meses, previos a elecciones europeas, municipales y autonómicas en algunas comunidades. Prepárense para seguir viendo muchos gestos y mucho postureo. Pero sepan que detrás de cada uno de ellos hay alguien firmando talones para pagarlos. Talones que pagaremos todos porque van contra las cuentas corrientes y de ahorro de millones de españoles.

De Xestos e gastos

Os feitos empezan a confirmar os peores presaxios. Hai unhas semanas o goberno elixido na urnas por un amplo respaldo popular en xuño de 2016 foi desaloxado do poder por unha moción de censura, que á vista dos acontecementos levaba tempo ensaiándose. Naquel momento a economía en España mostraba claros signos de superar a peor crise económica xamais vivida na nosa etapa democrática.

Para chegar ata esa esperanzadora situación foron moitos os sacrificios da sociedade española e moitas as medidas, en ocasións impopulares, que debeu aprobar o executivo popular. redución do gasto público e con iso do noso déficit, parón nos investimentos e reforma laboral que trouxeron a creación de máis de tres millóns de postos de traballo, unha tendencia que de seguro levaríanos a que a finais do próximo ano en España 20 millóns de persoas teñan un posto de traballo, o que á súa vez permitiría dar maior estabilidade e resposta á maior partida dos orzamentos do estado, o gasto social, especialmente as pensións.

Ese camiño parece que puiden verse truncado polos xestos, actuacións e anuncios que en poucas semanas están a evidenciar o presidente socialista Sánchez e os seus ministros.

Nun mes xa se nomeou o maior aparello de altos cargos na nosa historia democrática, en Moncloa e nos 17 Ministerios, 4 máis que na etapa anterior. Engordar o Estado, o tamaño do sector público, leva ineludiblemente a restar capacidade de crecemento, sendo en definitiva un obstáculo á nosa prosperidade.

Nas súas primeiras semanas gobernando o resumo podería ser leste: xestos e gastos. Dos xestos non lles falo porque son sobradamente coñecidos e reproducidos de maneira reiterada nos medios de comunicación, pero pensen que mentres se fan xestos evítase facer xestión. Xestión a base de decretazos debido aos seus pírricos apoios parlamentarios que, a modo de exemplo, puxéronse de manifesto na dificultade de elixir os conselleiros de RTVE. Uns 6 plenos do Congreso que custan preto de 100.000€ por sesión. Suma e segue.

Referente aos gastos, xa nos anuncian novos e maiores impostos para facer fronte a tantos dispendio. Algo que xa vivimos na etapa de Zapatero.

O obxectivo é atrincheirarse na Moncloa o maior tempo posible. Para iso conténtase ao persoal con medidas como as xa anunciadas na Sanidade, o que inevitablemente levará ao incremento de recadación vía impostos, e se se cumpren as esixencias dos seus socios populistas, que xa están a pedir incrementos de miles de millóns nos próximos orzamentos para darlles o seu apoio... e as contas só cadran pola vía dos impostos. As consecuencias son obvias, desandar o camiño andado da recuperación, camiño ao que aínda lle faltaban algúns quilómetros para ser completo.

Prepárense para escoitar cantos de sirena nos próximos meses, previos a eleccións europeas, municipais e autonómicas nalgunhas comunidades. Prepárense para seguir vendo moitos xestos e moito postureo. Pero saiban que detrás de cada un deles hai alguén asinando talóns para pagalos. Talóns que pagaremos todos porque van contra as contas correntes e de aforro de millóns de españois.

0 comentarios: