miércoles, 7 de julio de 2021

Su tiempo se agota

No es la primera vez, ni será la última, en la que la hemeroteca o las declaraciones solemnes y públicas sirven para destapar a un mentiroso. Cuan cierto es eso de que la mentira tiene las patas muy cortas.

Hace unos días el Presidente Sánchez nos decía en la sede que representa a la Soberanía Nacional que “nunca jamás el PSOE aceptará un referéndum de independencia en Cataluña”. Inmediatamente a muchos se nos vinieron a la memoria anteriores afirmaciones que detrás de su rotundidad sólo ocultaban otros engaños.

Ya nos había dicho (cuando era Pedro Sánchez diputado y no Presidente), que nunca daría indultos políticos y que sentía vergüenza por los que había concedido su partido, incluso pedía perdón a los españoles por ello.

También que nunca pactaría con independentistas, lo recuerdan “falso es falso, nunca es nunca y no es no”. Volviendo a oírlo es para llorar, y no precisamente de risa.

Se cansó de reiterar que la sentencia por lo acontecido el 1 de octubre en Cataluña implicaba el cumplimiento integro de las penas y que haría que Puigdemont se sentara en el banquillo ante la justicia española.

Han sido tantas las afirmaciones rotundas que en poco tiempo han quedado pulverizadas por la conveniencia, que viniendo de alguien que ostenta la alta responsabilidad de dirigir el Gobierno de la Nación, si tuviera algo de dignidad ya tendría que haber presentado su dimisión.

Por estas y otras razones ni muchos españoles ni yo nos creemos ahora sus grandilocuentes afirmaciones de “nunca jamás” a no ser que las pronuncie con el sentido que las pronunciaba Romanones hace casi 100 años cuando decía “cuando digo nunca jamás, me refiero al momento presente”. Así que seguramente cuando bajó de la tribuna del hemiciclo ese “nunca jamás” ya había caducado. 

Hablando de Romanones y de Cataluña, también dejo dicho “en mi frecuente paso por el gobierno he aprendido que la atención de los Ministros ha estado absorbida constantemente por Cataluña; cuando no era una cosa, era otra; huelgas, regionalismo, separatismo, sindicalismo, proteccionismo. Si el resto de España hubiera originado iguales preocupaciones, la vida ministerial habría sido imposible.” Cuántas cosas semejantes repitiéndose en nuestra historia, y es que no hay que intentar contentar a los que no se quieren contentar, que dijo Julián Marías.

Pero puestos a citar sin retroceder tanto en el tiempo, quiero recordar aquí lo que el portavoz de ERC, el Sr. Rufián, le dijo a Sánchez unos minutos después de abandonar la tribuna: “denos tiempo, también nos dijo que no habría indultos y ahí están”. Hasta los que lo sustentan en el poder le recuerdan de manera burlesca sus mentiras y debilidades.

Tiempo es el que se propone ganar para seguir alojado en la Moncloa. Tiempo para seguir dinamitando cuatro décadas de convivencia en paz y progreso entre españoles.

Pero también es conveniente recordar que el tiempo también se agota, y que tarde o temprano los españoles pasaremos factura en las urnas a los que traicionan sus promesas y articulan todas sus políticas pactando con aquellos que solamente buscan el beneficio propio a costa de romper las bases y los cimientos de nuestra convivencia. Por eso le digo que su tiempo se agota.

O seu tempo esgótase

Non é a primeira vez, nin será a última, na que a hemeroteca ou as declaracións solemnes e públicas serven para destapar a un mentireiro.  Cuan certo é iso de que a mentira ten as patas moi curtas.

Hai uns días o Presidente Sánchez dicíanos na sede que representa á Soberanía Nacional que “nunca xamais o PSOE aceptará un referendo de independencia en Cataluña”. Inmediatamente a moitos se nos viñeron á memoria anteriores afirmacións que detrás da súa rotundidade só ocultaban outros enganos.

Xa nos dicía (cando era Pedro Sánchez deputado e non Presidente), que nunca daría indultos políticos e que sentía vergoña polos que concedera o seu partido, mesmo pedía perdón aos españois por iso.

Tamén que nunca pactaría con independentistas, lémbrano “falso é falso, nunca é nunca e non é non”. Volvendo oílo é para chorar, e non precisamente de risa.

Cansouse de reiterar que a sentenza polo acontecido o 1 de outubro en Cataluña implicaba o cumprimento integro das penas e que faría que  Puigdemont sentase no banco #ante a xustiza española.

Foron tantas as afirmacións rotundas que en pouco tempo quedaron  pulverizadas pola conveniencia, que vindo de alguén que ostenta a alta responsabilidade de dirixir o Goberno da Nación, se tivese algo de dignidade xa tería que presentar a súa dimisión.

Por estas e outras razóns nin moitos españois nin eu crémonos agora os seus  grandilocuentes afirmacións de “nunca xamais” a non ser que as pronuncie co sentido que as pronunciaba  Romanones hai case 100 anos cando dicía “cando digo nunca xamais, refírome ao momento presente”. Así que seguramente cando baixou da tribuna do hemiciclo ese “nunca xamais” xa caducara. 

Falando de  Romanones e de Cataluña, tamén deixo dito “no meu frecuente paso polo goberno aprendín que a atención dos Ministros estivo absorbida constantemente por Cataluña; cando non era unha cousa, era outra; folgas, rexionalismo,  separatismo, sindicalismo, proteccionismo. Se o resto de España orixinase iguais preocupacións, a vida ministerial sería imposible.” Cantas cousas semellantes repetíndose na nosa historia, e é que non hai que tentar contentar aos que non se queren contentar, que dixo Julián Marías.

Pero postos a citar sen retroceder tanto no tempo, quero lembrar aquí o que o portavoz de ERC, o Sr.  Rufián, díxolle a Sánchez uns minutos despois de abandonar a tribuna: “denos tempo, tamén nos dixo que non habería indultos e aí están”. Ata os que o sustentan no poder lémbranlle de maneira  burlesca as súas mentiras e debilidades.

Tempo é o que se propón gañar para seguir aloxado na Moncloa. Tempo para seguir dinamitando catro décadas de convivencia en paz e progreso entre españois.

Pero tamén é conveniente lembrar que o tempo tamén se esgota, e que tarde ou cedo os españois pasaremos factura nas urnas aos que traizoan as súas promesas e articulan todas as súas políticas pactando con aqueles que soamente buscan o beneficio propio á conta de romper as bases e os cimentos da nosa convivencia. Por iso dígolle que o seu tempo esgótase.


0 comentarios: