miércoles, 27 de junio de 2012

Contrastes

Siempre me han llamado la atención las situaciones cambiantes en cortos espacios de tiempo o los contrastes emocionales que la especie humana es capaz de exteriorizar con una facilidad pasmosa.

En estos últimos días nadie ha sido ajeno a dos grandes tipos de eventos bien diferenciados, en el fondo y en las formas.

Por una parte las convulsiones económicas de la zona euro con las consiguientes reacciones de políticos y mercados, y por otra los intensos acontecimientos deportivos, que van desde el torneo de tenis más prestigioso hasta la Fórmula 1 en Valencia, pasando por los partidos de la Eurocopa y el emocionante y merecido ascenso del C.D. Lugo a la segunda división.

Ambos tipos de acontecimientos, bien diferenciados en sus repercusiones sociales y mediáticas, sin olvidar las económicas, presentan a su vez elementos comunes que me gustaría resaltar. Cuando una sociedad se encuentra anímicamente deprimida lo que necesita y celebra, cuando se producen, son los éxitos de sus líderes, en este caso de los deportistas que en diferentes escenarios celebran victorias abrazados a nuestra bandera mientras suena el himno nacional de España.

Desde Rafa Nadal hasta Fernando Alonso, pasando por la selección nacional de fútbol o los jugadores del Lugo , nos han provocado intensas emociones y vibrantes escenas que trascienden lo deportivo.

Decía Marta Rivera Cruz en uno de sus tweets de este domingo “Alonso, Xabi Alonso, Pau Gasol, Rafa Nadal, Iker Casillas: un país que echa al mundo gente así tiene que ser capaz de salir adelante”. Tienes razón Marta, y podríamos completar este artículo con más nombres de otros deportistas más modestos que también están contribuyendo al éxito español y no habría espacio suficiente en esta página.

Pero es aquí donde se producen los contrastes. Me pregunto por qué solamente cuando se están jugando campeonatos deportivos importantes somos capaces de sacar a la calle, a nuestros balcones, jardines o coches, la bandera de España, y no cuando celebramos fechas históricas o tradicionales vinculadas a nuestro país.

Mientras la selección española se jugaba su pase a la semifinal, el Presidente del Gobierno de España se dedicaba a recorrer medio mundo en una agenda cargada de importantes encuentros, que tenían como denominador común plantear la necesidad de afrontar una crisis económica que no sólo nos compete a nosotros, que también, sino que requiere soluciones conjuntas de todos los líderes europeos. Las negociaciones están abiertas todavía, pero aunque vayan por buen camino y culminen con éxitos para España dudo mucho que cuando lleguen los celebremos igual que un gol de Xabi Alonso.
Contrastes de una sociedad que celebra ansiosa los éxitos deportivos, mientras sigue considerando a sus políticos como el tercero de sus problemas. Mientras no hagamos méritos para cambiar lo segundo que continúen las alegrías celebrando lo primero.

Contrastes


Sempre me chamaron a atención as situacións cambiantes en curtos espazos de tempo ou os contrastes emocionais que a especie humana é capaz de exteriorizar cunha facilidade abraiante.

Nestes últimos días ninguén foi alleo a dous grandes tipos de eventos ben diferenciados, no fondo e nas formas.

Por unha banda as convulsións económicas da zona euro coas consecuentes reaccións de políticos e mercados, e por outra os intensos acontecementos deportivos, que van desde o torneo de tenis máis prestixioso ata a Fórmula 1 en Valencia, pasando polos partidos da Eurocopa e o emocionante e merecido ascenso do C.D. Lugo á segunda división.

Ambos os tipos de acontecementos, ben diferenciados nas súas repercusións sociais e mediáticas, sen esquecer as económicas, presentan á súa vez elementos comúns que me gustaría resaltar. Cando unha sociedade atópase animicamente deprimida o que necesita e celebra, cando se producen, son os éxitos dos seus líderes, neste caso dos deportistas que en diferentes escenarios celebran vitorias abrazados á nosa bandeira mentres soa o himno nacional de España.

Desde Rafa Nadal ata Fernando Alonso, pasando pola selección nacional de fútbol ou os xogadores do Lugo , provocáronnos intensas emocións e vibrantes escenas que transcenden o deportivo.

Dicía Marta Rivera Cruz nun das súas tweets deste domingo “Alonso, Xabi Alonso, Pau Gasol, Rafa Nadal, Iker Casillas: un país que bota ao mundo xente así ten que ser capaz de saír adiante”. Tes razón Marta, e poderiamos completar este artigo con máis nomes doutros deportistas máis modestos que tamén están contribuíndo ao éxito español e non habería espazo suficiente nesta páxina.

Pero é aquí onde se producen os contrastes. Pregúntome por que soamente cando se están xogando campionatos deportivos importantes somos capaces de sacar á rúa, aos nosos balcóns, xardíns ou coches, a bandeira de España, e non cando celebramos datas históricas ou tradicionais vinculadas ao noso país.

Mentres a selección española xogábase o seu pase á semifinal, o Presidente do Goberno de España dedicábase a percorrer medio mundo nunha axenda cargada de importantes encontros, que tiñan como denominador común expor a necesidade de afrontar unha crise económica que non só nos compete a nós, que tamén, senón que require solucións conxuntas de todos os líderes europeos. As negociacións están abertas aínda, pero aínda que vaian por bo camiño e culminen con éxitos para España dubido moito que cando cheguen celebrémolos igual que un gol de Xabi Alonso.

Contrastes dunha sociedade que celebra ansiosa os éxitos deportivos, mentres segue considerando aos seus políticos como o terceiro dos seus problemas. Mentres non fagamos méritos para cambiar o segundo que continúen as alegrías celebrando o primeiro.

0 comentarios: