miércoles, 2 de julio de 2014

Actos y actitudes

En estas últimas semanas he sido testigo directo de diferentes actos, algunos de importancia histórica, celebrados en diferentes puntos de nuestra España y que además de su transcendencia histórica, social o política, me han permitido reflexionar sobre la conducta y modo de actuar de algunos de los asistentes a los mismos.

Sin duda alguna el que por todos los motivos ha tenido mayor transcendencia ha sido la proclamación de nuestro nuevo Rey. La solemnidad de los actos se cuidó milimétricamente y su desarrollo fue todo un éxito. 

En la entrega de las medallas Castelao la emoción y naturalidad de los premiados se mezcla con la solemnidad del momento y con los rigores que impone su retransmisión televisiva en directo. Sólo un pero: no acabo de entender que algunas de las personas que recogen su premio puedan subir al estrado en pantalón vaquero y zapatillas deportivas como atuendo. En su favor la impagable labor social que desempeñan.

Finalmente, por ser el más reciente, sólo puedo tener palabras críticas con el desarrollo de uno de los actos más antiguos de la historia de Galicia, el de la ofrenda del Antiguo Reino de Galicia al Santísimo en nuestra Catedral. Ausencia de muchos alcaldes de las siete ciudades, que cada año realizan por turno esta ofrenda. Escasos representantes de instituciones y parlamentos. Entre las ausencias la del responsable de la Diputación de Lugo, que tampoco había estado en los dos actos comentados anteriormente.

Una ciudad inmersa en la suciedad provocada por una larga huelga en el servicio de limpieza viaria, que ya bate récords de duración sin que nadie parezca tener el más mínimo interés en resolver. Imposibilidad de celebrar la procesión con la carroza que porta al Santísimo por la causa mencionada, y así hasta un sinfín de hitos negativos que deslucieron uno de los días grandes de Lugo.

Está claro que la actitud de los que tienen la responsabilidad de impulsar y mimar estos eventos, que pasarán a formar parte de la historia, es decisiva para perpetuarlos o para abocar a su desaparición. Que los responsables sean laicos o practicantes de la religión católica no debería explicar la dejadez o el interés mostrado, pero parece que es así.

Como en otros asuntos relacionados con nuestra ciudad, parecen importar más los eventos lúdicos que las grandes tradiciones. Se miman en mayor medida los que pueden tener más participación popular por su carácter festivo que aquellos que se relacionan con tradiciones centenarias, y encontramos que pesan más una docena de Arde Lucus que tres siglos y pico de Ofrenda del Antiguo Reino.

Que se impulsen actos relacionados con la Republica es lícito, pero no puede suponer el olvido hacia quien, siendo Infanta de España y Duquesa de Lugo podría ayudar, si nuestras autoridades quisieran, a proyectar la ciudad y el rico patrimonio de Lugo por el mundo entero.

Ésta es la importancia que tienen a la hora de celebrar los actos la actitud de quienes los organizan y presiden, pero también la de los que desde otras posiciones debemos velar por su conservación e impulso.

Actos e actitudes

Nestas últimas semanas fun testemuña directa de diferentes actos, algúns de importancia histórica, celebrados en diferentes puntos da nosa España e que ademais da súa transcendencia histórica, social ou política, permitíronme reflexionar sobre a conduta e modo de actuar dalgúns dos asistentes aos mesmos.

Sen ningunha dúbida o que por todos os motivos ha ter maior transcendencia foi a proclamación do noso novo Rei. A solemnidade dos actos coidouse milimetricamente e o seu desenvolvemento foi todo un éxito. 

Na entrega das medallas Castelao a emoción e naturalidade dos premiados mestúrase coa solemnidade do momento e cos rigores que impón a súa retransmisión televisiva en directo. Só un pero: non acabo de entender que algunhas das persoas que recollen o seu premio poidan subir ao estrado en pantalón vaqueiro e zapatillas deportivas como vestimenta. No seu favor a impagable labor social que desempeñan.

Finalmente, por ser o máis recente, só podo ter palabras críticas co desenvolvemento dun dos actos máis antigos da historia de Galicia, o da ofrenda do Antigo Reino de Galicia ao Santísimo na nosa Catedral. Ausencia de moitos alcaldes das sete cidades, que cada ano realizan por quenda esta ofrenda. Escasos representantes de institucións e parlamentos. Entre as ausencias a do responsable da Deputación de Lugo, que tampouco estivera nos dous actos comentados anteriormente.

Unha cidade inmersa na suciedade provocada por unha longa folga no servizo de limpeza viaria, que xa bate récords de duración sen que ninguén pareza ter o máis mínimo interese en resolver. Imposibilidade de celebrar a procesión coa carroza que porta ao Santísimo pola causa mencionada, e así ata un senfín de fitos negativos que desluciron un dos días grandes de Lugo.

Está claro que a actitude dos que teñen a responsabilidade de impulsar e mimar estes eventos, que pasarán a formar parte da historia, é decisiva para perpetualos ou para abocar á súa desaparición. Que os responsables sexan laicos ou practicantes da relixión católica non debería explicar o deixamento ou o interese mostrado, pero parece que é así.

Como noutros asuntos relacionados coa nosa cidade, parecen importar máis os eventos lúdicos que as grandes tradicións. Mímanse en maior medida os que poden ter máis participación popular polo seu carácter festivo que aqueles que se relacionan con tradicións centenarias, e atopamos que pesan máis unha ducia de Arde Lucus que tres séculos e pico de Ofrenda do Antigo Reino.

Que se impulsen actos relacionados coa República é lícito, pero non pode supoñer o esquecemento cara a quen, sendo Infanta de España e Duquesa de Lugo podería axudar, se as nosas autoridades quixesen, a proxectar a cidade e o rico patrimonio de Lugo polo mundo enteiro.

Esta é a importancia que teñen á hora de celebrar os actos a actitude de quen os organizan e presiden, pero tamén a dos que desde outras posicións debemos velar pola súa conservación e impulso.

0 comentarios: