miércoles, 15 de septiembre de 2021

Bajar el listón

Hay una prueba dentro del atletismo, el salto de altura, que consiste en sobrepasar un listón colocado a una altura determinada. En la competición el saltador dispone de tres intentos para superar dicha altura y, si lo logra, el listón se sube varios centímetros repitiéndose el proceso hasta que no consiga superar en tres intentos la última altura.

Estamos ante una competición donde el esfuerzo y la superación reciben su recompensa en función de la altura máxima alcanzada. A mayor altura superada mayor recompensa deportiva. El que más salta, el que más altura supera es el campeón de la prueba.

En nuestra vida, fuera del deporte, ocurre algo similar. En el trabajo nos marcamos o nos imponen objetivos a superar y si los logramos solemos recibir la recompensa, muchas veces simplemente de carácter emocional.

Si desde niños nos enseñan a superar dificultades y a valorar el esfuerzo y lo que cuesta conseguir alcanzar las diferentes metas que durante la vida disputaremos, es muy posible que podamos hacer frente a las dificultades que la vida nos pone delante, también es muy probable que solos o con ayudas sintamos la satisfacción de ir superándolas y valoremos las cosas en su justa medida y en función de lo que nos cuesta conseguirlas.

Lo que no resulta entendible es que en la España del siglo XXI sean las directrices del Gobierno las que, en la noble tarea de impartir educación tanto en los colegios como en las familias, vayan bajando el listón, disminuyendo las exigencias.

No me considero una persona experta en juzgar los sistemas de enseñanza, ni establecer comparaciones críticas entre los diferentes modelos de educación. Sólo puedo decir que cuando yo estudiaba en el colegio y después en el instituto, era necesario estudiar, esforzarse y superar las pruebas que cada curso te ponía delante. En pocas palabras, había que aprobar los exámenes para poder obtener el apto y seguir escalando al siguiente nivel, pasar de curso.

Ahora lo que el Gobierno nos propone consiste en facilitar las cosas para que el alumno pase de nivel sin haber aprobado las asignaturas que cursa cada año. Es decir, ¿qué para que voy a estudiar y aprobar los exámenes si el resultado es similar, y me van a permitir pasar al siguiente nivel? Es como si al saltador de altura le aceptasen un salto derribando el listón o pasando por debajo. Lo mismo.

Si esto les parece poco, demos más facilidades. Si no queremos estudiar y vamos al examen mal preparados, no hay problema, a copiar. Copiar ya no estará penalizado.

¿Que esto tampoco es suficiente?, vayamos al nivel de los profesores. Hasta ahora para poder ser elegido rector de una Universidad los aspirantes deberían haber realizado su tesis doctoral, es decir estar en posesión del grado de doctor. Pues si la Ley que ahora promueve el Ministro de Universidades sale adelante, quedará eliminada la condición de ser un funcionario en activo del Cuerpo de catedráticos para aspirar y ocupar el cargo de rector.

Sigamos bajando el listón y pronto comprobaremos la capacidad de las personas que dirijan nuestras vidas. La educación familiar y académica son los pilares en los que se apoya la convivencia y el progreso como sociedad y como país. No sigamos bajando el listón.


Baixar o listón

Hai unha proba dentro do atletismo, o salto de altura, que consiste en exceder un listón colocado a unha altura determinada. Na competición o saltador dispón de tres intentos para superar a devandita altura e, se o logra, o listón sóbese varios centímetros repetíndose o proceso ata que non consiga superar en tres intentos a última altura.

Estamos fronte unha competición onde o esforzo e a superación reciben a súa recompensa en función da altura máxima alcanzada. A maior altura superada maior recompensa deportiva. O que máis salta, o que máis altura supera é o campión da proba.

Na nosa vida, fóra do deporte, ocorre algo similar. No traballo marcámonos ou nos impoñen obxectivos a superar e se os logramos adoitamos recibir a recompensa, moitas veces simplemente de carácter emocional.

Se desde nenos ensínannos a superar dificultades e a valorar o esforzo e o que custa conseguir alcanzar as diferentes metas que durante a vida disputaremos, é moi posible que podamos facer fronte ás dificultades que a vida nos pon diante, tamén é moi probable que sós ou con axudas sintamos a satisfacción de ir superándoas e valoremos as cousas na súa xusta medida e en función do que nos custa conseguilas.

O que non resulta entendible é que na España do século XXI sexan as directrices do Goberno as que, na nobre tarefa de impartir educación tanto nos colexios como nas familias, vaian baixando o listón, diminuíndo as esixencias.

Non me considero unha persoa experta en xulgar os sistemas de ensino, nin establecer comparacións críticas entre os diferentes modelos de educación. Só podo dicir que cando eu estudaba no colexio e despois no instituto, era necesario estudar, esforzarse e superar as probas que cada curso poñíache diante. En poucas palabras, había que aprobar os exames para poder obter o apto e seguir escalando ao seguinte nivel, pasar de curso.

Agora o que o Goberno nos propón consiste en facilitar as cousas para que o alumno pase de nivel sen aprobar as materias que cursa cada ano. É dicir, que para que vou estudar e aprobar os exames se o resultado é similar, e vanme a permitir pasar ao seguinte nivel? É coma se ao saltador de altura aceptásenlle un salto derrubando o listón ou pasando por baixo. O mesmo.

Se isto parécelles pouco, demos máis facilidades. Se non queremos estudar e imos ao exame mal preparados, non hai problema, a copiar. Copiar xa non estará penalizado.

Que isto tampouco é suficiente?, vaiamos ao nivel dos profesores. Ata o de agora para poder ser elixido reitor dunha Universidade os aspirantes deberían realizar a súa tese doutoral, é dicir estar en posesión do grao de doutor. Pois se a Lei que agora promove o Ministro de Universidades sae adiante, quedará eliminada a condición de ser un funcionario en activo do Corpo de catedráticos para aspirar e ocupar o cargo de reitor.

Sigamos baixando o listón e pronto comprobaremos a capacidade das persoas que dirixan as nosas vidas. A educación familiar e académica son os piares nos que se apoia a convivencia e o progreso como sociedade e como país. Non sigamos baixando o listón.

0 comentarios: