miércoles, 24 de diciembre de 2025

Mis deseos para esta noche

Esta noche, mientras la actualidad mediática insiste en recordarnos todo lo que va mal, me gustaría formular un deseo sencillo y nada ingenuo para esta Navidad: que, al menos por unas horas, las conversaciones en las mesas de Nochebuena no reproduzcan ese ruido constante que nos acompaña el resto del año. Que no haga falta repasar las guerras interminables, la crispación política convertida en costumbre, la polarización política y social, la inflación, la incertidumbre climática, las denuncias de acosos de todo tipo, o las polémicas que se consumen a la velocidad de un titular. No porque no importen, sino porque esta noche puede, y quizá debe, ser otra cosa.

Vivimos tiempos en los que todo parece exigir opinión inmediata, posicionamiento firme y respuesta rápida, y que poco a poco se ha trasladado a los entornos de amigos y familiares. Pero tal vez hoy podamos concedernos una tregua y dejar fuera de la mesa aquello que ya ocupa demasiado espacio en nuestra vida diaria. 

Porque mientras la actualidad se empeña en señalar lo que falta, en muchas casas hay algo extraordinario que damos por supuesto y seguro: el privilegio de estar juntos. Compartir mesa con quienes forman parte de nuestra historia y nuestras vidas, aunque no pensemos igual, aunque existan diferencias o silencios, sigue siendo un valor inmenso en un tiempo de vínculos frágiles y relaciones cada vez más breves, de familias rotas por la falta de amor o por los egoísmos y las ambiciones personales.

Esta noche, Nochebuena, merece la pena poner en valor lo sencillo en nuestras vidas: disponer de la salud suficiente para sentarse a cenar, la memoria de quienes ya no están pero siguen presentes en los recuerdos, la conversación sin pantallas a la vista, la risa que aparece sin buscarla, especialmente las de los más pequeños. También la capacidad de agradecer, tantas veces olvidada. El privilegio de verte rodeado de tantas personas queridas.

La Navidad, más allá de creencias o tradiciones concretas, habla precisamente de eso: de compartir. La Navidad no nació para medir su éxito por el volumen de consumo ni por el número de paquetes bajo el árbol. Sin embargo, las modas consumistas han ido vaciando su significado hasta confundir celebración con compra y afecto con precio.

Recuperar el sentido de la Navidad quizá consista en recordar que no todo se adquiere ni se envuelve. Que lo valioso no siempre brilla pero, si es realmente valioso, permanece. Que una mesa compartida, una conversación serena o un abrazo sincero sigan teniendo más fuerza que cualquier moda pasajera. Son algunos de mis deseos. 

No sé si estos deseos servirán de mucho cuando mañana vuelva el ruido y cada cual regrese a sus certezas. Pero esta noche me conformo con eso: con que recordemos las cosas valiosas, no precisamente materiales, de las que podemos disfrutar, con que recordemos y pensemos también en los que no tienen nuestra suerte, que no todo es consumo, que no todo necesita respuesta inmediata. Si logramos sentarnos a la mesa sin ajustar cuentas con el mundo, quizá la Navidad conserve todavía su sentido más antiguo y más necesario.

Feliz Navidad.


Os meus desexos para esta noite

Esta noite, mentres a actualidade mediática insiste en lembrarnos todo o que vai mal, gustaríame formular un desexo sinxelo e nada inxenuo para este Nadal: que, polo menos por unhas horas, as conversacións nas mesas de Noiteboa non reproduzan ese ruído constante que nos acompaña o resto do ano. Que non faga falta repasar as guerras interminables, a crispación política convertida en costume, a polarización política e social, a inflación, a incerteza climática, as denuncias de acosos de todo tipo, ou as polémicas que se consomen á velocidade dun titular. Non porque non importen, senón porque esta noite pode, e quizá debe, ser outra cousa.

Vivimos tempos nos que todo parece esixir opinión inmediata, posicionamento firme e resposta rápida, e que aos poucos se trasladou ás contornas de amigos e familiares. Pero talvez hoxe podamos concedernos unha tregua e deixar fóra da mesa aquilo que xa ocupa demasiado espazo na nosa vida diaria. 

Porque mentres a actualidade empéñase en sinalar o que falta, en moitas casas hai algo extraordinario que damos por suposto e seguro: o privilexio de estar xuntos. Compartir mesa con quen forma parte da nosa historia e as nosas vidas, aínda que non pensemos igual, aínda que existan diferenzas ou silencios, segue sendo un valor inmenso nun tempo de vínculos fráxiles e relacións cada vez máis breves, de familias rotas pola falta de amor ou polos egoísmos e as ambicións persoais.

Esta noite, Noiteboa, merece a pena poñer en valor o sinxelo nas nosas vidas: dispoñer da saúde suficiente para sentar a cear, a memoria de quen xa non están pero seguen presentes nos recordos, a conversación sen pantallas á vista, a risa que aparece sen buscala, especialmente as dos máis pequenos. Tamén a capacidade de agradecer, tantas veces esquecida. O privilexio de verche rodeado de tantas persoas queridas.

O Nadal, máis aló de crenzas ou tradicións concretas, fala precisamente diso: de compartir. O Nadal non naceu para medir o seu éxito polo volume de consumo nin polo número de paquetes baixo a árbore. Con todo, as modas consumistas han ido baleirando o seu significado ata confundir celebración con compra e afecto con prezo.

Recuperar o sentido do Nadal quizá consista en lembrar que non todo se adquire nin se envolve. Que o valioso non sempre brilla pero, se é realmente valioso, permanece. Que unha mesa compartida, unha conversación serena ou un abrazo sincero sigan tendo máis forza que calquera moda pasaxeira. Son algúns dos meus desexos. 

Non se se estes desexos servirán de moito cando mañá volva o ruído e cada cal regrese ás súas certezas. Pero esta noite confórmome con iso: con que lembremos as cousas valiosas, non precisamente materiais, das que podemos gozar, con que lembremos e pensemos tamén nos que non teñen a nosa sorte, que non todo é consumo, que non todo necesita resposta inmediata. Se logramos sentarnos á mesa sen axustar contas co mundo, quizá o Nadal conserve aínda o seu sentido máis antigo e máis necesario.

Bo nadal.

0 comentarios: