miércoles, 7 de agosto de 2019

250 recibimientos

Estamos en agosto y por ello es muy probable que el pensamiento y la atención de muchos españoles estén en aprovechar sus días de vacaciones o en organizar las que pronto puedan disfrutar. Si a ello añadimos el hastío que producen las noticias de contenido político, después de meses de campañas electorales, investiduras fallidas con todo el teatro que la ocasión propició, y los continuos sobresaltos por los pactos de gobierno naturales o contra natura, es muy posible que pasara inadvertido para muchos lo acontecido hace pocos días en Navarra.

Allí ganó las elecciones autonómicas de manera clara la coalición Navarra Suma, con un nítido mensaje de los navarros para excluir de su gobierno a los nacionalistas. A pesar de ello la dirección socialista, con Pedro Sánchez como máximo responsable, apostó por gobernar, con el apoyo activo o pasivo, de Bildu-Batasuna. Esto ha supuesto reforzar los pasos que poco a poco han ido dando el nacionalismo vasco y Bildu y que ha tenido ya su reflejo en la imposición del euskera, la ikurriña o la anexión al País Vasco. Lo contrario a lo defendido por los partidos constitucionalistas.

A pesar de todo el PSOE ha decidido hacerse con el gobierno navarro apoyándose en Bildu que ya ha dicho alto y claro “ a los que no han asumido todavía que somos determinantes, que si no quieren taza, taza y media”. Lo del caldo y dos tazas que decimos por aquí. Lo grave es que las tazas no son de grelos sino que van de implantar el euskera como idioma oficial, quitar a la Guardia Civil de las carreteras, equiparar los “abusos policiales” a los asesinatos terroristas de ETA… en definitiva la “euskalerrizazion” de Navarra.

Mientras el pasado jueves la nueva presidenta navarra hablaba de las victimas del terrorismo y sus familias, sus nuevos socios de Bildu por boca de su coordinador general, Arnaldo Otegui, decían que en materia penitenciaria “hay 250 presos y habrá 250 recibimientos” en clara referencia a los actos de homenajes a los etarras excarcelados que vuelven a ser frecuentes en muchas localidades. Según Otegui estos “ongi etorris” o bienvenidas, no se hacen con intención de humillar a nadie, “sino para recibir a una persona que viene a su pueblo”.

Me hierve la sangre pensando en los familiares de los asesinados viendo como jalean, ensalzan, aplauden y exhiben las fotos de sus asesinos, viendo que tratan como héroes y valientes a aquellos que dispararon por la espalda o colocaban bombas lapa bajo los coches de sus seres queridos.

Resulta difícil de digerir que estemos ante un olvido colectivo y selectivo, como si estas cosas fuesen cosa del pasado, historias que ya poco importan.

Por eso hoy con estas breves líneas quiero recordar a las casi mil víctimas inocentes asesinadas por ETA, solidarizarme una vez más con esas familias rotas para siempre y ahora nuevamente humilladas por tanto enaltecimiento del terrorismo que espero que no quede impune.

Nos dice Otegui que habrá 250 recibimientos. Solo espero que el precio pagado por algunos gobernantes o aspirantes a serlo no sea tan alto como para permitir 250 agravios y vergüenzas colectivas de una sociedad olvidadiza y empeñada en repetir los errores del pasado.

250 recibimentos

Estamos en agosto e por iso é moi probable que o pensamento e a atención de moitos españois estean en aproveitar os seus días de vacacións ou en organizar as que pronto poidan gozar. Se a iso engadimos o aburrimento que producen as noticias de contido político, despois de meses de campañas electorais, investiduras erradas con todo o teatro que a ocasión propiciou, e os continuos sobresaltos polos pactos de goberno naturais ou contra natura, é moi posible que pasase inadvertido para moitos o acontecido hai poucos días en Navarra.

Alí gañou as eleccións autonómicas de maneira clara a coalición Navarra Suma, cun nítido mensaxe dos navarros para excluír do seu goberno aos nacionalistas. A pesar diso a dirección socialista, con Pedro Sánchez como máximo responsable, apostou por gobernar, co apoio activo ou pasivo, de Bildu-Batasuna. Isto supuxo reforzar os pasos que aos poucos foron dando o nacionalismo vasco e Bildu e que tivo xa o seu reflexo na imposición do eúscaro, a ikurriña ou a anexión ao País Vasco. O contrario ao defendido polos partidos constitucionalistas.

A pesar de todo o PSOE decidiu facerse co goberno navarro apoiándose en Bildu que xa dixo alto e claro “ aos que non asumiron aínda que somos determinantes, que se non queren cunca, cunca e media”. O do caldo e dúas cuncas que dicimos por aquí. O grave é que as cuncas non son de grelos senón que van de implantar o eúscaro como idioma oficial, quitar á Garda Civil das estradas, equiparar os “abusos policiais” aos asasinatos terroristas de ETA… en definitiva a “ euskalerrizazion” de Navarra.

Mentres o pasado xoves a nova presidenta navarra falaba das victimas do terrorismo e as súas familias, os seus novos socios de Bildu por boca do seu coordinador xeral, Arnaldo Otegui, dicían que en materia penal “hai 250 presos e haberá 250 recibimentos” en clara referencia aos actos de homenaxes aos etarras excarcerados que volven ser frecuentes en moitas localidades. Segundo Otegui estes “ ongi etorris” ou benvidas, non se fan con intención de humillar a ninguén, “senón para recibir a unha persoa que vén ao seu pobo”.

Férveme o sangue pensando nos familiares dos asasinados vendo como acirran, enxalzan, aplauden e exhiben as fotos dos seus asasinos, vendo que tratan como heroes e valentes a aqueles que dispararon por detrás ou colocaban bombas lapa baixo os coches dos seus seres queridos.

Resulta difícil de dixerir que esteamos #ante un esquecemento colectivo e selectivo, coma se estas cousas fosen cousa do pasado, historias que xa pouco importan.

Por iso hoxe con estas breves liñas quero lembrar ao case mil vítimas inocentes asasinadas por ETA, solidarizarme unha vez máis con esas familias rotas para sempre e agora novamente humilladas por tanto enaltecemento do terrorismo que espero que non quede impune.

Dinos Otegui que haberá 250 recibimentos. Só espero que o prezo pago por algúns gobernantes ou aspirantes a selo non sexa tan alto como para permitir 250 agravios e vergoñas colectivas dunha sociedade olvidadiza e empeñada en repetir os erros do pasado. 

0 comentarios: