miércoles, 19 de agosto de 2020

Escuchar con los ojos

Cada día estoy más convencido de que la comunicación entre las personas adolece de los elementos necesarios para que sea una comunicación autentica y útil. Si observamos detenidamente nuestro entorno en las diferentes etapas de un día cualquiera podremos darnos cuenta de que estamos rodeados de muchos tipos de ruidos, ruidos todos ellos causantes de obstáculos para pensar y especialmente para comunicarnos.

Es frecuente que sentados en la terraza de una cafetería escuchemos más las voces de otras mesas que las conversaciones de la nuestra. Si nos detenemos a observar alguna de esas escenas podremos comprobar que es frecuente que los que toman la palabra se consideren expertos en el tema a tratar, hablan y hablan sin importarles lo que otros digan. Sólo están pendientes de encontrar la oportunidad de meter baza al primer silencio que se produzca, pensando todo el rato en lo que dirán y sin escuchar lo que otros están diciendo.

También es cada día mas frecuente el modelo de comunicación que las nuevas tecnologías nos imponen. Un ejemplo lo estamos viviendo como consecuencia de la pandemia de la COVID-19, donde las reuniones presenciales se han transformado en reuniones virtuales a través de videoconferencias, donde igualmente son frecuentes las intervenciones de lucimiento ante todos los conectados para dejar un sello de entendido o experto en la materia, sin prestar atención al resto de intervinientes.

Algo parecido ocurre con las redes sociales y los innumerables medios y fuentes de información, donde se da la paradoja de que cada día son más los que se creen todo lo que ven, leen o escuchan al tiempo que se cuestionan la información. Una gran contradicción. Recuerdo que siendo alcalde una persona me rebatía un tema argumentando sin parar de repetir que aquel asunto era como el decía. A mi pregunta de por qué estaba tan seguro de ello me contesto, “porque lo ha dicho la radio”.

Estamos inmersos en la sociedad de la tecnología.. Hoy aprietas un botón en tu móvil y la voz del asistente del móvil, a quien cada uno le puede poner la cara que quiera, te responde con voz dulce “¿en que puedo ayudarte?”. Tecnologías que nos alejan cada día más de la autentica comunicación verbal.

Cuando me formé como Coach lo primero que me enseñaron fue a ponerme en sintonía con el cliente al que vamos a acompañar en su proceso de identificar y alcanzar sus objetivos personales o profesionales. En ese proceso de escucha comprobamos que el lenguaje no sólo es hablado sino también corporal, y así los expertos afirman que sólo el 7% del contenido del mensaje que percibimos en una conversación son palabras. La voz, su ritmo su volumen constituyen el 38%, y todos los elementos no verbales como la postura, los gestos, las muecas… completan el 55% restante.

Aprender a escuchar no es solo oír al que nos habla, sino también y sobre todo, observar sus gestos y las emociones que nos transmiten. Hoy más que nunca tendríamos que intentar escucharnos más y mejor, aprender a escuchar con los ojos.

Escoitar cos ollos

Cada día estou máis convencido de que a comunicación entre as persoas adoece dos elementos necesarios para que sexa unha comunicación autentica e útil. Se observamos detidamente a nosa contorna nas diferentes etapas dun día calquera poderemos darnos conta de que estamos rodeados de moitos tipos de ruídos, ruídos todos eles causantes de obstáculos para pensar e especialmente para comunicarnos.

É frecuente que sentados na terraza dunha cafetería escoitemos máis as voces doutras mesas que as conversacións da nosa. Se nos detemos a observar algunha desas escenas poderemos comprobar que é frecuente que os que toman a palabra considérense expertos no tema para tratar, falan e falan sen importarlles o que outros digan. Só están pendentes de atopar a oportunidade de meter baza ao primeiro silencio que se produza, pensando todo o intre no que dirán e sen escoitar o que outros están a dicir.

Tamén é cada día mais frecuente o modelo de comunicación que as novas tecnoloxías impóñennos. Un exemplo estamos a vivilo como consecuencia da pandemia da COVID-19, onde as reunións presenciais transformáronse en reunións virtuais a través de videoconferencias, onde igualmente son frecuentes as intervencións de lucimento #ante todos os conectados para deixar un selo de entendido ou experto na materia, sen prestar atención ao resto de intervenientes.

Algo parecido ocorre coas redes sociais e os innumerables medios e fontes de información, onde se dá o paradoxo de que cada día son máis os que se cren todo o que ven, len ou escoitan á vez que se cuestionan a información. Unha gran contradición. Recordo que sendo alcalde unha persoa rebatíame un tema argumentando sen parar de repetir que aquel asunto era como o dicía. Á miña pregunta de por que estaba tan seguro diso contestoume, “porque o dixo a radio”.

Estamos inmersos na sociedade da tecnoloxía.. Hoxe dáslle a un botón no teu móbil e a voz do asistente do móbil, a quen cada un pódelle poñer a cara que queira, respóndeche con voz doce “en que podo axudarche?”. Tecnoloxías que nos afastan cada día máis de autentícaa comunicación verbal.

Cando me formei como Coach o primeiro que me ensinaron foi a poñerme en sintonía co cliente ao que imos acompañar no seu proceso de identificar e alcanzar os seus obxectivos persoais ou profesionais. Nese proceso de escoita comprobamos que a linguaxe non só é falado senón tamén corporal, e así os expertos afirman que só o 7% do contido da mensaxe que percibimos nunha conversación son palabras. A voz, o seu ritmo o seu volume constitúen o 38%, e todos os elementos non verbais como a postura, os xestos, os acenos… completan o 55% restante.

Aprender a escoitar non é só oír ao que nos fala, senón tamén e sobre todo, observar os seus xestos e as emocións que nos transmiten. Hoxe máis que nunca teriamos que tentar escoitarnos máis e mellor, aprender a escoitar cos ollos.


0 comentarios: