miércoles, 27 de diciembre de 2023

Ferias y Mercados

Acabo de regresar de la tradicional feria del Capón de Vilalba y con satisfacción he comprobado que lejos de perder fuerza gana en cantidad y calidad tanto de producto como en el número de visitantes. Sin duda un gran escaparate para dar salida a productos que podríamos calificar de artesanos por la manera en que se crían estos animales y que no parece correr peligro de terminarse, a pesar de las dificultades que atraviesan nuestros habitantes del medio rural, un medio con gran potencial pero frecuentemente minusvalorado, cuando no olvidado.

A mi regreso me incorporo a una tertulia radiofónica que tiene como escenario el interior de la Plaza de Abastos, y vuelvo a comprobar la variedad y calidad de cuantos productos se venden en sus puestos.

Metidos en la tertulia hablamos de nuestros agricultores, pescadores y productores en general, de nuestro sector primario, un potencial que no acaba de alcanzar el reconocimiento y el valor que merece. El tema merece su enfoque.

Coincidimos en la necesidad de contar con más campañas institucionales que animen a la compra de nuestros pescados, carnes, quesos… que se reduzca el IVA de estos, que se facilite el relevo generacional de pescadores y agricultores, ya que hoy en día son cada vez más los que no cuentan con quien continue lo que levantaron con mucho esfuerzo y sacrificios personales.

Pero, sobre otras consideraciones, considero y así lo expongo, que hacen falta dos cosas de manera prioritaria si queremos de verdad que nuestro medio rural no siga vaciándose poco a poco: ingresos dignos para quienes lo trabajan y eliminación de mucha de la burocracia que convierte en casi imposible cumplir con los cientos de normas, decretos, leyes, ordenes ministeriales y otras disposiciones que obligan a cualquiera a necesitar los servicios de asesores y gestorías para no estar expuestos a sanciones o poder solicitar algún tipo de subvención o ayuda.

Sobre lo primero, el pagar de manera adecuada lo que cuesta producir cada litro de leche, cada kilo de patatas, capturar nuestras merluzas o bonitos, puede y debe controlarse porque para ello se cuenta con mecanismos legales como la Ley de la Cadena Alimentaria, que, con muchas imperfecciones, contempla no pagar por debajo de los costes de producción. Sin ello, y por muchas campañas institucionales que hagan, la sangría despobladora de nuestras zonas rurales es imparable.

Pero además alguien debe empezar a replantearse la reversión de la tendencia que durante los últimos tiempos ha llevado a burocratizar en exceso todas las administraciones y con ello los trámites que en ellas nos vemos obligados a realizar. Agricultores, ganaderos y pescadores se han visto obligados a conocer y cumplir cientos de normas, europeas, nacionales o autonómicas que exigen contar con medidos digitales en sus lugares de trabajo y conocimientos que no están al alcance de todos, o a pagar asesoramientos que reducen todavía más sus exiguos beneficios, cuando los hay.

Por ello nuestras ferias y mercados, para seguir siendo el escaparate de nuestros productos de calidad, requieren de la adopción de medidas como las aquí apuntadas, de lo contrario pronto desaparecerán o se convertirán en puestos de venta de productos procedentes de otros países lejanos, sin los controles laborales o sanitarios que aquí les exigimos. 


Feiras e Mercados

Acabo de regresar da tradicional feira do Capón de Vilalba e con satisfacción comprobei que lonxe de perder forza gaña en cantidade e calidade tanto de produto como no número de visitantes. Sen dúbida un gran escaparate para dar saída a produtos que poderiamos cualificar de artesáns pola maneira en que se crían estes animais e que non parece correr perigo de terminarse, a pesar das dificultades que atravesan os nosos habitantes do medio rural, un medio con gran potencial pero frecuentemente minusvalorado, cando non esquecido.

Ao meu regreso incorpórome a un faladoiro radiofónico que ten como escenario o interior da Praza de Abastos, e volvo comprobar a variedade e calidade de cuantos produtos véndense nos seus postos.

Metidos no faladoiro falamos dos nosos agricultores, pescadores e produtores en xeral, do noso sector primario, un potencial que non acaba de alcanzar o recoñecemento e o valor que merece. O tema merece o seu enfoque.

Coincidimos na necesidade de contar con máis campañas institucionais que animen á compra dos nosos peixes, carnes, queixos… que se reduza o IVE destes, que se facilite a substitución xeracional de pescadores e agricultores, xa que hoxe en día son cada vez máis os que non contan con quen continúe o que levantaron con moito esforzo e sacrificios persoais.

Pero, sobre outras consideracións, considero e así o expoño, que fan falta dúas cousas de maneira prioritaria se queremos de verdade que o noso medio rural non siga baleirándose aos poucos: ingresos dignos para quen o traballa e eliminación de moita da burocracia que converte en case imposible cumprir cos centos de normas, decretos, leis, ordenes ministeriais e outras disposicións que obrigan a calquera a necesitar os servizos de asesores e xestorías para non estar expostos a sancións ou poder solicitar algún tipo de subvención ou axuda.

Sobre o primeiro, o pagar de maneira adecuada o que custa producir cada litro de leite, cada quilo de patacas, capturar as nosas pescadas ou bonitos, pode e debe controlarse porque para iso cóntase con mecanismos legais como a Lei da Cadea Alimentaria, que, con moitas imperfeccións, contempla non pagar por baixo dos custos de produción. Sen iso, e por moitas campañas institucionais que fagan, a sangría despoboadora das nosas zonas rurais é imparable.

Pero ademais alguén debe empezar a reformularse a reversión da tendencia que durante os últimos tempos levou a burocratizar en exceso todas as administracións e con iso os trámites que nelas vémonos obrigados a realizar. Agricultores, gandeiros e pescadores víronse obrigados a coñecer e cumprir centos de normas, europeas, nacionais ou autonómicas que esixen contar con medidos dixitais nos seus lugares de traballo e coñecementos que non están ao alcance de todos, ou a pagar asesoramentos que reducen aínda máis os seus exiguos beneficios, cando os hai.

Por iso as nosas feiras e mercados, para seguir sendo o escaparate dos nosos produtos de calidade, requiren da adopción de medidas como as aquí apuntadas, pola contra pronto desaparecerán ou se converterán en postos de venda de produtos procedentes doutros países afastados, sen os controis laborais ou sanitarios que aquí lles esiximos. 

0 comentarios: