miércoles, 27 de enero de 2016

Saber leer

La situación actual de España, después de los resultados de las elecciones generales, ciertamente está dando para un máster en política y derecho constitucional.

Se hacen interpretaciones diversas, lógicamente interesadas, de esos resultados y hay quien dice que estamos ante una situación inédita en nuestra joven democracia.

Pero lo que a mi juicio resulta inédito, es la lectura o la interpretación de dichos resultados, porque situaciones sin mayorías claras ya se dieron en otras épocas. La principal diferencia reside, y es una opinión personal, en que hasta esta ocasión nadie cuestionaba que debería presidir y tratar de formar gobierno el candidato que había ganado las elecciones.

Así en 1996, el PSOE perdía las elecciones generales por una pequeña diferencia de 15 escaños frente al PP, y a Felipe González no se le pasó por la cabeza el intentar arrebatar la legitimidad de Aznar mediante la búsqueda de coaliciones alternativas porque se respetaba la norma democrática de que gobernara el partido más votado, algo que el PP viene reiterando desde siempre.

Las circunstancias de aquellos años no eran mejores que las actuales en lo que al clima social y político se refiere. La corrupción llegó a muchos lugares y las concesiones a los partidos nacionalistas ya sembraron lo que hoy estamos recogiendo. Pero las diferencias con nuestra situación actual también eran palmarias. Nadie hacía planteamientos separatistas, las secuelas de rencor de nuestra guerra se habían enterrado. 

Tuvieron que ser el presidente Zapatero y su gobierno, quienes hiciesen temblar aquellos pilares con su ley de la memoria histórica, utilizando el dolor de las víctimas como arma electoral, inventando aquel cordón sanitario contra el PP y comenzando a formar gobiernos en ayuntamientos y CCAA con partidos separatistas.

Heredero y mal alumno de aquel nefasto profesor tenemos ahora a Pedro Sánchez, intentando retorcer los resultados electorales con el único propósito personal de llegar a ser presidente del gobierno al precio que tengamos que pagar él, su partido y España entera.

Para ello parece dispuesto a coaligarse con partidos rupturistas, marxistas, subvencionados y apadrinados por dictaduras. Lo hace a pesar de haber obtenido el peor resultado electoral de la historia del PSOE y de haberse quedado a 33 escaños del PP (recuerden aquellos 15 escaños entre González y Aznar).

En esto sí que el panorama actual es inédito. Ahora tenemos una simiente que puede resucitar y hacer germinar en la sociedad la inquina, el odio y las ganas de revancha que Sánchez y algunos de los suyos rezuman por sus heridas.

La diferencia está en saber leer adecuadamente lo que nos han dicho los españoles. Estamos ante una gran oportunidad histórica, y por ello no es momento para reparto de sillones antes de una investidura y menos por aquellos que ciertamente no están preparados para sentarse en ellos. Es la hora de los partidos constitucionalistas y no de las personas, de los cargos o de los ministerios.

Saber ler

A situación actual de España, despois dos resultados das eleccións xerais, certamente está a dar para un máster en política e dereito constitucional.

Fanse interpretacións diversas, loxicamente interesadas, deses resultados e hai quen di que estamos ante unha situación inédita na nosa nova democracia.

Pero o que ao meu xuízo resulta inédito, é a lectura ou a interpretación dos devanditos resultados, porque situacións sen maiorías claras xa se deron noutras épocas. A principal diferenza reside, e é unha opinión persoal, en que ata esta ocasión ninguén cuestionaba que debería presidir e tratar de formar goberno o candidato que gañara as eleccións.

Así en 1996, o PSOE perdía as eleccións xerais por unha pequena diferenza de 15 escanos fronte ao PP, e a Felipe González non se lle pasou pola cabeza o tentar arrebatar a lexitimidade de Aznar mediante a procura de coalicións alternativas porque se respectaba a norma democrática de que gobernase o partido máis votado, algo que o PP vén reiterando desde sempre.

As circunstancias daqueles anos non eran mellores que as actuais no que ao clima social e político refírese. A corrupción chegou a moitos lugares e as concesións aos partidos nacionalistas xa sementaron o que hoxe estamos a recoller. Pero as diferenzas coa nosa situación actual tamén eran palmarias. Ninguén facía formulacións separatistas, as secuelas de rancor da nosa guerra enterráronse. 

Tiveron que ser o presidente Zapatero e o seu goberno, quen fixese tremer aqueles alicerces coa súa lei da memoria histórica, utilizando a dor das vítimas como arma electoral, inventando aquel cordón sanitario contra o PP e comezando a formar gobernos en concellos e CCAA con partidos separatistas.

Herdeiro e mal alumno daquel nefasto profesor temos agora a Pedro Sánchez, tentando retorcer os resultados electorais co único propósito persoal de chegar a ser presidente do goberno ao prezo que teñamos que pagar el, o seu partido e España enteira.

Para iso parece disposto a coaligarse con partidos ruturistas, marxistas, subvencionados e apadriñados por ditaduras. Faio a pesar de obter o peor resultado electoral da historia do PSOE e de quedarse a 33 escanos do PP (lembren aqueles 15 escanos entre González e Aznar).

Nisto si que o panorama actual é inédito. Agora temos unha semente que pode resucitar e facer xerminar na sociedade a inquina, o odio e as ganas de desquite que Sánchez e algúns dos seus rezuman polas súas feridas.

A diferenza está en saber ler adecuadamente o que nos dixeron os españois. Estamos ante unha gran oportunidade histórica, e por iso non é momento para repartición de cadeiras de brazos antes dunha investidura e menos por aqueles que certamente non están preparados para sentar neles. É a hora dos partidos constitucionalistas e non das persoas, dos cargos ou dos ministerios.

0 comentarios: