miércoles, 4 de marzo de 2020

Esto huele bien

Escuchando este domingo en Ourense a tres líderes políticos no he podido evitar que durante el viaje de vuelta a casa mis pensamientos repasaran varios capítulos de la historia de la ultima década.

Conmemoramos los 11 años (parece que fue ayer) de la primera victoria de Feijoo en Galicia. Una victoria rotunda, contra pronóstico, que desalojó del gobierno autonómico a un bipartito (PSOE + BNG) que no será recordado como positivo para los gallegos.

Si algo resulta innegable es que en estos 11 años el presidente Feijoo ha ido forjando su personalidad política, quedando reflejado en su tarea y capacidad de trabajo, también en su liderazgo.

A Galicia también le han venido muy bien estos 11 años en que los gallegos hemos comprobado que nuestro gobierno se dedica solo a resolver los problemas que nos preocupan y nunca a enredar ni a generar tensiones territoriales.

Durante ese acto nos fueron desveladas anécdotas que para algunos no resultaron sorpresivas. Así supimos que Feijoo pudo ser ministro de Rajoy y no quiso, que pudo ser vicepresidente del PP de España y no quiso, que pudo ser candidato serio a presidir el PP de España y no quiso. No quiso porque, como dijo, prefiere ser el presidente de Galicia, de su tierra.

También nos enteramos de algo que podíamos presuponer, que Rajoy tiene buen olfato político, y nos lo desveló Feijoo recordando que cuando Rajoy había venido a Galicia a participar junto a él en la última campaña electoral de las gallegas, lejos de interesarse por las encuestas diarias y su interpretación, Rajoy le decía “esto me huele bien”, vaticinando lo que luego sería un nuevo triunfo electoral de Feijoo.

Estableciendo un símil con otro tipo de actividades y sensaciones, algo más culinarias, pienso que cuando uno entra en una cocina donde los expertos trabajan con máximo cariño productos de primera calidad, vigilando la temperatura y los tiempos de preparación en las ollas al fuego, el aroma que allí nos embriaga nos abre el apetito y vaticina una deliciosa comida.

Siguiendo con la comparación, en estas elecciones se presentan varios “cocineros” . Los hay de nueva factura que hablan mucho de lo que van a hacer pero que carecen de currículo y experiencia en los fogones. Llevan cosido en su delantal las mismas letras que el partido que hoy ¿gobierna? España, lo que nos hace temer por el resultado de su guiso.

También los hay que se presentan coaligados discutiendo permanentemente sobre qué aceites y en qué cantidades deben utilizar para un sofrito, y qué añadir a lo que otros compañeros de viaje están cocinando. Lo peor sería que si Feijoo no consigue hacerse de manera clara y rotunda con la dirección de la cocina, y lo hacen los cocineros perdedores poniéndose de acuerdo, es muy posible que el ambiente que allí se respire sea parecido al del camarote de los hermanos Marx, con el resultado previsible que están imaginándose, tirándose los trastos a la cabeza y sirviendo platos intragables.

Por suerte esto “huele bien” y si el sentidiño de los gallegos no se pierde, nuestro experto cocinero seguirá siendo 4 años más el mismo que ha puesto, con mucho esfuerzo, orden y empeño en la cocina gallega. 

Isto arrecende

Escoitando este domingo en Ourense a tres líderes políticos non puiden evitar que durante a viaxe de volta a casa os meus pensamentos repasasen varios capítulos da historia de ultímaa década.

Conmemoramos os 11 anos (parece que foi onte) da primeira vitoria de Feijoo en Galicia. Unha vitoria rotunda, contra prognóstico, que desaloxou do goberno autonómico a un bipartito (PSOE + BNG) que non será lembrado como positivo para os galegos.

Se algo resulta innegable é que nestes 11 anos o presidente Feijoo foi forxando a súa personalidade política, quedando reflectido na súa tarefa e capacidade de traballo, tamén no seu liderado.

A Galicia tamén lle viñeron moi ben estes 11 anos en que os galegos comprobamos que o noso goberno dedícase só a resolver os problemas que nos preocupan e nunca a enredar nin a xerar tensións territoriais.

Durante ese acto fóronnos desveladas anécdotas que para algúns non resultaron sorpresivas. Así soubemos que Feijoo puido ser ministro de Rajoy e non quixo, que puido ser vicepresidente do PP de España e non quixo, que puido ser candidato serio a presidir o PP de España e non quixo. Non quixo porque, como dixo, prefire ser o presidente de Galicia, da súa terra.

Tamén nos decatamos de algo que podiamos presupoñer, que Rajoy ten bo olfacto político, e desvelóunolo Feijoo lembrando que cando Rajoy viñera a Galicia a participar xunto a el na última campaña electoral das galegas, lonxe de interesarse polas enquisas diarias e a súa interpretación, Rajoy dicíalle “isto úleme ben”, vaticinando o que logo sería un novo triunfo electoral de Feijoo.

Establecendo un símil con outro tipo de actividades e sensacións, algo máis culinarias, penso que cando un entra nunha cociña onde os expertos traballan con máximo agarimo produtos de primeira calidade, vixiando a temperatura e os tempos de preparación nas potas ao lume, o aroma que alí nos embriaga ábrenos o apetito e vaticina unha deliciosa comida.

Seguindo coa comparación, nestas eleccións preséntanse varios “cociñeiros” . Hainos de nova factura que falan moito do que van facer pero que carecen de currículo e experiencia nos fogóns. Levan cosido no seu mandil as mesmas letras que o partido que hoxe goberna? España, o que nos fai temer polo resultado do seu guiso.

Tamén os hai que se presentan coaligados discutindo permanentemente sobre que aceites e en que cantidades deben utilizar para un sofrito, e que engadir ao que outros compañeiros de viaxe están a cociñar. O peor sería que se Feijoo non consegue facerse de maneira clara e rotunda coa dirección da cociña, e fano os cociñeiros perdedores poñéndose de acordo, é moi posible que o ambiente que alí se respire sexa parecido ao do camarote dos irmáns Marx, co resultado previsible que están a se imaxinar, tirándose os trastes á cabeza e servindo pratos intragables.

Por sorte isto arrecende e se o sentidiño dos galegos non se perde, o noso experto cociñeiro seguirá sendo 4 anos máis o mesmo que puxo, con moito esforzo, orde e empeño na cociña galega.

0 comentarios: