miércoles, 22 de diciembre de 2021

Hostilidades en la mar

Es posible que, si no esta familiarizado con el mundo de la pesca o de los productos pesqueros, sólo conozca qué pescados o mariscos le gustan más y algo acerca de sus precios. Sin ser experto en la materia, pero, aunque sea por llevar unos años siguiendo su situación y evolución, me gustaría contarles algo más.

En España todavía contamos con algo más de 8.500 barcos pesqueros que dan empleo a bordo de ellos a unos 28.000 trabajadores, a los que podríamos añadir mas de 4.000 mariscadoras, las personas que trabajan en las lonjas, las plantas de acuicultura, bateas… Una larga cadena del sector mar-industria que representa un pellizco importante de nuestra economía y lo que es más importante, de una forma de vida, de una cultura social muy impregnada en pueblos y ciudades de nuestro litoral y muy especialmente en nuestra tierra gallega.

Su actividad no suele llegar a las cabeceras de los informativos salvo algunas excepciones, normalmente ligadas a tragedias como hundimientos, secuestros u otras desgracias.

Una vez al año el Consejo de ministros de pesca de la Unión Europea celebra en el mes de diciembre su reunión más importante para aprobar las cuotas de cada especie que se autorizarán para la pesca durante el siguiente año, al igual que los totales para cada país miembro.

Con tal motivo los gobiernos de cada país por medio de sus ministros de Pesca deben acudir cargados de argumentos e informes para rebatir las propuestas de recortes que generalmente se ponen sobre la mesa.

En esta nueva ocasión España no ha salido bien parada, mejor dicho, no lo han salido los profesionales que se ganan la vida de su trabajo en la mar. Nuevos recortes a los ya producidos para algunas importantes especies de alto valor comercial, mantenimiento de vedas so cierres de pesquerías sumándose a los de otros años, y en el Mediterráneo para muchos pescadores artesanales nuevas limitaciones y reducciones en sus días autorizados para pescar. Un coctel que hará mucho más complicada la supervivencia de esas embarcaciones citadas al principio, la imposibilidad de salir a faenar para muchos y el desguace para otros.

Nuestro ministro español de Pesca dijo que las negociaciones habían resultado un éxito y su resultado habían sido positivo. Posiblemente nos intentó aplicar aquello de “mexan por nos e hai que dicir que chove”, pero en Galicia y otros puertos de España ya no hay lugar ni tiempo para la resignación. Muchos marineros, pescadores y otros trabajadores en la mar vienen advirtiendo que ya no soportan más tiempo tantos recortes, tanta burocracia, inspecciones y un duro trabajo que en ocasiones, cada vez más, produce más perdidas que ganancias. 

Está muy bien velar por la sostenibilidad del mar, los primeros en hacerlo son aquellos que viven de él, pero sin olvidar la sostenibilidad social y económica de tantos pueblos y ciudades. De seguir con estas políticas y la débil defensa ante las autoridades comunitarias es posible que más pronto que tarde conseguir poner en nuestras mesas esta ricas y saludables proteínas sea una tarea propia del recuerdo. Conseguirán mares muy sostenibles, pero en ellos no encontraremos pescadores ni a miles de personas trabajando y manteniendo la cultura de los pueblos marineros. Les hablaba de que actualmente tenemos algo más de 8.500 barcos pesqueros, pero en 1991 eran más de 20.500.

Las hostilidades en la mar ya no son los temporales, éstas vienen desde los despachos. 


Hostilidades na mar

É posible que, se non esta familiarizado co mundo da pesca ou dos produtos pesqueiros, só coñeza que peixes ou mariscos gústanlle máis e algo acerca dos seus prezos. Sen ser experto na materia, pero, aínda que sexa por levar uns anos seguindo a súa situación e evolución, gustaríame contarlles algo máis.

En España aínda contamos con algo máis de 8.500 barcos pesqueiros que dan emprego a bordo deles a uns 28.000 traballadores, aos que poderiamos engadir mais de 4.000 mariscadoras, as persoas que traballan nas lonxas, as plantas de acuicultura, bateas… Unha longa cadea do sector mar-industria que representa un belisco importante da nosa economía e o que é máis importante, dunha forma de vida, dunha cultura social moi impregnada en pobos e cidades do noso litoral e moi especialmente na nosa terra galega.

A súa actividade non adoita chegar ás cabeceiras dos informativos salvo algunhas excepcións, normalmente ligadas a traxedias como afundimentos, secuestros ou outras desgrazas.

Unha vez ao ano o Consello de ministros de pesca da Unión Europea celebra no mes de decembro a súa reunión máis importante para aprobar as cotas de cada especie que se autorizarán para a pesca durante o seguinte ano, do mesmo xeito que os totais para cada país membro.

Con tal motivo os gobernos de cada país por medio dos seus ministros de Pesca deben acudir cargados de argumentos e informes para rebater as propostas de recortes que xeralmente se poñen sobre a mesa.

Nesta nova ocasión España non saíu ben parada, mellor devandito, non o saíron os profesionais que se gañan a vida do seu traballo na mar. Novos recortes aos xa producidos para algunhas importantes especies de alto valor comercial, mantemento de vedas so peches de pesqueiras sumándose aos doutros anos, e no Mediterráneo para moitos pescadores artesanais novas limitacións e reducións nos seus días autorizados para pescar. Un cóctel que fará moito máis complicada a supervivencia desas embarcacións citadas ao principio, a imposibilidade de saír a faenar para moitos e o despezamento para outros.

O noso ministro español de Pesca dixo que as negociacións resultaran un éxito e o seu resultado foran positivo. Posiblemente tentounos aplicar aquilo de “mexan por nós e  hai que  dicir que  chove”, pero en Galicia e outros portos de España xa non hai lugar nin tempo para a resignación. Moitos mariñeiros, pescadores e outros traballadores na mar veñen advertindo que xa non soportan máis tempo tantos recortes, tanta burocracia, inspeccións e un duro traballo que en ocasións, cada vez máis, produce máis perdidas que ganancias. 

Está moi ben velar pola sustentabilidade do mar, os primeiros en facelo son aqueles que viven del, pero sen esquecer a sustentabilidade social e económica de tantos pobos e cidades. De seguir con estas políticas e a débil defensa #ante as autoridades comunitarias é posible que máis pronto que tarde conseguir poñer nas nosas mesas esta ricas e saudables proteínas sexa unha tarefa propia do recordo. Conseguirán mares moi sostibles, pero neles non atoparemos pescadores nin a miles de persoas traballando e mantendo a cultura dos pobos mariñeiros. Faláballes de que actualmente temos algo máis de 8.500 barcos pesqueiros, pero en 1991 eran máis de 20.500.

As hostilidades na mar xa non son os temporais, estas veñen desde os despachos.

0 comentarios: