miércoles, 27 de abril de 2022

La Carta

Con el paso de los años y la llegada de las nuevas tecnologías hemos ido dejando aquella buena costumbre de dirigirnos por carta a los demás. Hoy los email o correos electrónicos han ido suplantando rápidamente al correo ordinario, por lo que para mí recobra más importancia la carta de toda la vida.

Hace unos días el presidente Feijoo le remitía una carta al presidente Sánchez acompañada por un extenso y riguroso documento que contenía un amplio paquete de propuestas concretas y contrastadas para “ayudar” al Gobierno en la principal tarea que debería tener en su agenda: que los españoles que peor están, soportando la disparatada escalada de los precios en los alimentos, la energía eléctrica o los combustibles, puedan superarla sin dejar por el camino sus proyectos vitales. Este documento se denomina “Plan en defensa de las familias y la economía de España”.

Que un líder de la oposición, muy distanciado ideológicamente del Presidente del Gobierno, le aporte estas propuestas con ánimo de ayudar y de arrimar el hombro ya es algo noticiable. Pero si además le explica en una carta cuáles son las razones que le mueven a hacerlo, todavía lo es más. No puedo concebir este hecho en sentido inverso.

En esta carta, Feijoo le describe los acontecimientos “que agravan el balance de la economía española respecto a nuestros socios europeos”. Detalla los tremendos datos de nuestra inflación histórica, un 40% superior; la crisis energética, el ineficaz e insuficiente aprovechamiento de los fondos europeos por parte de España o que los españoles estemos afrontando los precios más altos de los últimos 40 años, con un gobierno que tiene los gastos de funcionamiento y tamaño más elevado de la historia.

En la carta, Feijoo aclara que todas las medidas propuestas en el Plan son “realistas, combinan decisiones inmediatas con otras a medio plazo y pueden afrontarse presupuestariamente, sobre todo a través del incremento de recaudación que la inflación está originando en las arcas publicas”. No se puede describir más elegantemente una situación obscena, la de un gobierno recaudando como nunca por seguir aplicando los mismos tipos de impuestos a unos precios desorbitados.

En un párrafo de esa carta el líder de la oposición le aclara al Presidente del Gobierno que el documento adjunto no ha sido elaborado en exclusiva por el Partido Popular, sino que “en su concepción y desarrollo han participado decenas de personas de la sociedad civil que, siendo conocedoras de esta iniciativa, han formulado sus aportaciones”.

Pero para mí lo más destacable de los párrafos contenidos en la carta y que muestra la verdadera personalidad de Feijoo está contenido en el siguiente: “mi forma de entender la política es de entendimiento y, en mi opinión, ningún otro asunto es más urgente en este momento que trabajar juntos para fortalecer el presente y el futuro económico de los españoles.”

Feijoo se despide recordando que no es frecuente en este momento que el Ejecutivo y la alternativa de Gobierno trabajen juntos en asuntos tan relevantes, y por eso le añade y expresa sin titubeos que “mi voluntad es cambiar esa política y sustituirla por otra que lo considere normal y habitual.”

Lo deseable sería que la carta tenga una contestación a la altura de las circunstancias, y como le dice en su despedida “con la confianza de que así sea”. 

A carta

Co paso dos anos e a chegada das novas tecnoloxías fomos deixando aquel bo costume de dirixirnos por carta aos demais. Hoxe os email ou correos electrónicos foron suplantando rapidamente ao correo ordinario, polo que para min recobra máis importancia a carta de toda a vida.

Hai uns días o presidente Feijoo remitíalle unha carta ao presidente Sánchez acompañada por un extenso e rigoroso documento que contiña un amplo paquete de propostas concretas e contrastadas para “axudar” ao Goberno na principal tarefa que debería ter na súa axenda: que os españois que peor están, soportando a disparatada escalada dos prezos nos alimentos, a enerxía eléctrica ou os combustibles, poidan superala sen deixar polo camiño os seus proxectos vitais. Este documento denomínase “Plan en defensa das familias e a economía de España”.

Que un líder da oposición, moi distanciado ideoloxicamente do Presidente do Goberno, achéguelle estas propostas con ánimo de axudar e de arrimar o ombreiro xa é algo noticiable. Pero se ademais explícalle nunha carta cales son as razóns que lle moven a facelo, aínda o é máis. Non podo concibir este feito en sentido inverso.

Nesta carta, Feijoo descríbelle os acontecementos “que agravan o balance da economía española respecto a os nosos socios europeos”. Detalla os tremendos datos da nosa inflación histórica, un 40% superior; a crise enerxética, o ineficaz e insuficiente aproveitamento dos fondos europeos por parte de España ou que os españois esteamos a afrontar os prezos máis altos dos últimos 40 anos, cun goberno que ten os gastos de funcionamento e tamaño máis elevado da historia.

Na carta, Feijoo aclara que todas as medidas propostas no Plan son “realistas, combinan decisións inmediatas con outras a medio prazo e poden afrontarse  orzamentariamente, sobre todo a través do incremento de recadación que a inflación está a orixinar nas arcas publicas”. Non se pode describir máis  elegantemente unha situación obscena, a dun goberno recadando como nunca por seguir aplicando os mesmos tipos de impostos a uns prezos desorbitados.

Nun parágrafo desa carta o líder da oposición acláralle ao Presidente do Goberno que o documento adxunto non foi elaborado en exclusiva polo Partido Popular, senón que “na súa concepción e desenvolvemento participaron decenas de persoas da sociedade civil que, sendo coñecedoras desta iniciativa, formularon as súas achegas”.

Pero para min o máis destacable dos parágrafos contidos na carta e que mostra a verdadeira personalidade de Feijoo está contido no seguinte: “a miña forma de entender a política é de entendemento e, na miña opinión, ningún outro asunto é máis urxente neste momento que traballar xuntos para fortalecer o presente e o futuro económico dos españois.”

Feijoo despídese lembrando que non é frecuente neste momento que o Executivo e a alternativa de Goberno traballen xuntos en asuntos tan relevantes, e por iso engádelle e expresa sen titubeos que “a miña vontade é cambiar esa política e substituíla por outra que o considere normal e habitual.”

O desexable sería que a carta teña unha contestación á altura das circunstancias, e como lle di na súa despedida “coa confianza de que así sexa”

0 comentarios: