miércoles, 8 de junio de 2022

Aprender de ellos

Preparando mis intervenciones de esta semana en el Congreso me resulta complicado evadirme de sus contenidos a la hora de escribir un artículo que aborde cuestiones diferentes. Los temas para debatir ocupan toda mi capacidad de inspiración.

Cuando estas líneas vean la luz habremos debatido una Proposición no de Ley instando al Gobierno a realizar todos los esfuerzos posibles para localizar el barco hundido hace más de tres meses en aguas de Terranova y que se llevó para siempre la vida de 21 marineros, la mayor tragedia en el mar de las últimas décadas. 

Hoy miércoles en el hemiciclo tendré ocasión de contrastar con el Ministro de Agricultura, Pesca y Alimentación qué piensa hacer el Gobierno para localizar el barco e investigar lo ocurrido, algo que 113 días después del hundimiento todavía no ha hecho.

Puede que para muchos este suceso sea algo menor, una desgracia más de las que la mar nos depara, pero para las 21 familias que no recuperaron a sus seres queridos está suponiendo una larga agonía, porque, habiendo renunciado a la recuperación de sus cuerpos, no quieren hacerlo a la investigación de las causas del hundimiento y al esclarecimiento de lo ocurrido, entre otras razones para que se haga justicia y para evitar que en situaciones similares puedan repetirse estos sucesos.

Lo que resulta inadmisible, para las familias y para muchos de nosotros, es que desde el Gobierno y a las pocas horas de la tragedia se diera por cerrado el caso, dando carpetazo a todas las posibles actuaciones. Caso cerrado.

Los familiares vienen reclamando que se organice un dispositivo que traslade al lugar del hundimiento un robot submarino que pueda tomar imágenes del barco y de la situación del aparejo y otros detalles para que permita a los peritos expertos dirimir las causas del naufragio. Saber lo que realmente ocurrió aquella triste noche del 15 de febrero.

Desde el Gobierno les dijeron que no era técnicamente posible, pero empresas especializadas lo han desmentido, incluso ofreciendo gratuitamente uno de estos dispositivos.

Les dijeron que existían problemas legales y Canadá les volvió a desmentir ofreciendo toda su colaboración y no poniendo pega alguna.

Hoy estas familias de 21 compatriotas, pescadores, se sienten engañadas por su gobierno. El Presidente Sánchez les dijo en el momento de recibir a los pocos cuerpos que pudieron recuperarse que harían “todo lo posible y lo imposible” por seguir la búsqueda, y hoy 113 días después la realidad es que no se ha hecho nada y no ha querido recibirlos. 

Un caso más de un gobierno que se queda en los anuncios y en el marketing, pero que oculta su verdadera cara; se autoproclaman gobierno social pero les falta sensibilidad ante las desgracias; dicen que no dejan a nadie atrás y al menos ya han abandonado a su suerte a estas 21 familias.

No hacer nada no es una opción, es una falta de humanidad. El Gobierno tiene que actuar y acceder a las peticiones razonables de estas familias, aunque solo sea por dignidad.

Aprendan de ellos, de la manera en que están gestionando su dolor. No los abandonen porque en la familia marinera tomarán nota, y los españoles de bien también.


Aprender deles

Preparando as miñas intervencións desta semana no Congreso resúltame complicado evadirme dos seus contidos á hora de escribir un artigo que aborde cuestións diferentes. Os temas para debater ocupan toda a miña capacidade de inspiración.

Cando estas liñas vexan a luz debateriamos unha Proposición non de Lei instando o Goberno a realizar todos os esforzos posibles para localizar o barco afundido fai máis de tres meses en augas de Terranova e que levou para sempre a vida de 21 mariñeiros, a maior traxedia no mar das últimas décadas. 

Hoxe mércores no hemiciclo terei ocasión de contrastar co Ministro de Agricultura, Pesca e Alimentación que pensa facer o Goberno para localizar o barco e investigar o ocorrido, algo que 113 días despois do afundimento aínda non fixo.

Poida que para moitos este suceso sexa algo menor, unha desgraza máis das que a mar nos depara, pero para as 21 familias que non recuperaron aos seus seres queridos está a supoñer unha longa agonía, porque, renunciando á recuperación dos seus corpos, non queren facelo á investigación das causas do afundimento e ao esclarecemento do ocorrido, entre outras razóns para que se faga xustiza e para evitar que en situacións similares poidan repetirse estes sucesos.

O que resulta inadmisible, para as familias e para moitos de nós, é que desde o Goberno e ás poucas horas da traxedia désese por pechado o caso, dando carpetazo a todas as posibles actuacións. Caso pechado.

Os familiares veñen reclamando que se organice un dispositivo que traslade ao lugar do afundimento un robot submarino que poida tomar imaxes do barco e da situación do aparello e outros detalles para que permita aos peritos expertos dirimir as causas do naufraxio. Saber o que realmente ocorreu aquela triste noite do 15 de febreiro.

Desde o Goberno dixéronlles que non era tecnicamente posible, pero empresas especializadas desmentírono, incluso ofrecendo gratuitamente un destes dispositivos.

Dixéronlles que existían problemas legais e Canadá volveu desmentir ofrecendo toda a súa colaboración e non poñendo pega algunha.

Hoxe estas familias de 21 compatriotas, pescadores, senten enganadas polo seu goberno. O Presidente Sánchez díxolles no momento de recibir aos poucos corpos que puideron recuperarse que farían “todo o posible e o imposible” por seguir a procura, e hoxe 113 días despois a realidade é que non se fixo nada e non quixo recibilos. 

Un caso máis dun goberno que queda nos anuncios e no márketing, pero que oculta a súa verdadeira cara; se autoproclaman goberno social pero fáltalles sensibilidade #ante as desgrazas; din que non deixan a ninguén atrás e polo menos xa abandonaron á súa sorte a estas 21 familias.

Non facer nada non é unha opción, é unha falta de humanidade. O Goberno ten que actuar e acceder ás peticións razoables destas familias, aínda que só sexa por dignidade.

Aprendan deles, da maneira en que están a xestionar a súa dor. Non os abandonen porque na familia mariñeira tomarán nota, e os españois de ben tamén.

0 comentarios: